Liesbet, RubyQ, The Light Brigade, Tom Wolkers, Gitbox!, Lotus Avenue, John Coinman, J.P. den Tex, en Laetitia van Krieken & Marjolein Kempen zijn de namen die te gast zijn in drie huiskamers die zijn uitgeleend aan het huiskamerconcerconcept ‘Live in the Living’ (LITL). Voor maar tien euro betaal je voor de optredens, eten en drank. Tussen sfeerlicht en meubilair zitten de muzikanten en publiek bijna met de neus op elkaar. Desondanks is de sfeer niet gespannen. Sterker nog, “De stemming zit erin”, zegt een muziekliefhebber die ergens bij de kamerplanten zit. In het huis van LITL-agenten Gert Gering en Betti Plug heerst er nog geroezemoes wanneer The Light Brigade begint te spelen. Ongeveer twintig man zit er gezellig bij als zanger/gitarist Gerton Govers begint te zingen. Samen met contrabassist en accordeonist speelt Govers afwisselende nummers. Heldere luisterliedjes worden moeiteloos afgewisseld met een wat steviger rocknummer a la Neil Young. Maar dan akoestisch. Heel af en toe zingt de Tilburger een valse noot waarvoor hij zich verontschuldigt. “Ik heb geen microfoon. Ik heb niks te verbergen.” Dat maakt het publiek weinig uit. Iedereen geniet er zichtbaar van. Geen tijd om lang op nummer 33 rond te blijven hangen. Bij de buren speelt Tom Wolkers. Op No Sleep Til Burg stond Wolkers al met enkel gitaar en zijn stem op het podium. Dan zou je denken dat de omschakeling naar de huiskamer voor de jonge muzikant niet zo moeilijk zal zijn. Dat ontkent hij. “Op het podium hoor je jezelf nog terug op de monitor. Zonder microfoon bestaat de kans dat de gitaar gaat overheersen.” Dat blijkt uiteindelijk mee te vallen. Wolkers mag dan wel zijn strot niet helemaal opengooien, de balans tussen gitaarspel en zang is prima. In een rap tempo werkt Wolkers een handvol bluesy nummers af. Even ontstaat er commotie in de kamer als de televisie aangaat. De muzikant kijkt even naar wat er voor z’n neus gebeurt, maar speelt gewoon rustig verder. Klasse. Tussen alle bezoekers begeeft zich ook Rick Treffers, organisator van de Live In The Living concerten. Treffers is zeer tevreden over het verloop van deze editie. “Maar met gemiddeld twintig man per kamer hadden er nog wel tien personen bijgepast.” Dat zoiets qua ruimte mogelijk is heeft hij zelf al eerder aangetoond door met 38 man in een kamer te zitten van vijf bij vijf meter. “Als er maar weinig meubels staan.” Het zijn er geen 38 die voor Laetitia van Krieken en Marjolein Kempen gaan zitten. Maar degene die er wel zitten zijn stil en luisteren aandachtig naar de compositie die is geschreven door van Krieken. Met alleen de piano en dwarsfluit spelen de dames een instrumentaal stuk. Met een brug worden twee composities verbonden die in het begin nog heel jazzy aandoen, maar verderop ontaardt het in een heftig, haast avant-gardistisch stuk. Apart, gewaagd en het bezorgt Live In The Living wederom wat afwisseling. De grootste afwisseling komt op naam van de band RubyQ. De Rockacademici spelen normaal gesproken hun nummers altijd versterkt. Voor deze akoestische setting is slechts een keer gerepeteerd. Het klinkt alsof ze nog nooit anders hebben gespeeld. De vijfkoppige band begint met een funky opener waarin het gitaarspel van Yoshi Breen en Martien Keesmaat eruit springt. Het publiek zit er heerlijk ontspannen bij. De muzikanten spelen met een ongekende strakheid en met een afwisselend repetoire. Zangeres Sanne Mus blijkt een gigantisch bereik te hebben als ze bij het volgende nummer met kopstem gaat zingen. Iedereen die het mag horen zit er als een kamerplantje bij: stil en ademloos. Indrukwekkend is ook de akoestische uitvoering van ‘Now we lay down on the floor and drinkin’ some Whiskey’. Niet alleen de naam is lang, ook het nummer zelf heeft een aardige lengte. En het verveelt geen minuut. Opera, Queen, Prince en zoveel meer invloeden zijn terug te horen in het tweeledige nummer. Na het laatste nummer ‘Chocolate’ spoort gastvrouw Odette Payens de band aan om een toegift te doen. Die komt er ook. Het plezier straalt er vanaf en dat slaat over op de mensen die het mogen zien. Wie weet, kunnen zij later zeggen dat ze RubyQ hebben gezien in een huiskamer. Als het allemaal is afgelopen loopt iedereen naar huize nummer 35 om na te borrelen. Onder de volksverhuizing bevindt zich ook de gastheer en gastvrouw van nummer drie, Martin van Ginkel en Suus van den Broek. Zij spreken van een geslaagde avond met genoeg afwisseling. “Vooral Liesbet was verrassend spontaan”, zegt de gastvrouw. "We waren niet bang dat er iets verkeerd zou gaan. Er is niks gestolen, want wat daar binnen zat waren echte muziekliefhebbers.”