Vanaf vandaag is hij verkrijgbaar in de platenzaken: ‘...1’ , het debuut van 2nd Place Driver. In tegenstelling tot de kille hoes (wit met een zwart stuurwiel), werd het album gisteren gelanceerd tijdens een intiem, sfeervol concert in Cul de Sac. En dan niet met de kenmerkende elektronica en vaak stevige gitaren, maar gemoedelijk semi-akoestisch. Bij kaarsjes en kerstverlichting hoort natuurlijk saamhorigheid. In dit geval in de vorm van gastbijdrages van de zangers van Woost en Wealthy Beggar en singer/songwriter Liesbet. De band speelt dik een half uur uitgeklede versies van het vooral akoestischvriendelijke repertoire. Zonder de geluidsvolmakende synthesizers, drumbeats, andere samples en zwaardere gitaren is dit geen energiestoot die het normaal is. Wel staan de nummers rechtovereind dankzij de sterke zang. Maar de keuze om op deze manier de cd te presenteren, heeft als nadeel dat het publiek niet kennis kan maken met de volledige 2nd Place Driver-sound die op het album wél te horen is. Het album heeft meer te bieden dan de sfeervolle gepolijste popnummers. De ervaring met de nummers van vorige EP’s die de band tijdens de talloze optredens opdeed, heeft ervoor gezorgd dat een selectie daarvan is opgepoetst voor het nieuwe album dat is afgemaakt met een stel nieuwe nummers. Van zware electrorock tot door blauwe lucht gedreven gitaarpop. Een bespreking van ‘…1’ per nummer. LEAVE De titeltrack van de vorige EP is in een nieuwe opname in een meer uitgebalanceerd jasje gestoken. Dit geldt overigens net zo goed voor de meeste andere tracks. Leave begint met volle synthesizers, die net als het bijbehorende drumloopje niet zo bombastisch klinken als de oude opnames. Het stukje rauwheid gaat ten koste van een stukje muziekervaring, maar maakt het liedje wel puntiger. Oftewel helderder, wat dit emotionele lekker gedreven liedje ten goede komt in de cd-speler, live horen we het graag wat ruiger. SKIP A DAY Het eerste nummer van de eerste EP uit 2003. Misschien wel het beste voorbeeld waar de vooruitgang van de band is uit af te lezen. Had Leave best wat rauwer mogen blijven, Skip a Day is een zo’n stuwend gitaarpopnummer die wel een goeie productie kan gebruiken om goed over te komen. Opeens klinkt de versie uit 2003 als een ingeblikte opname. Skip a Day is een mooi radiovriendelijk popnummer, helemaal met die driekwart minuut die eraf is geschaafd. NO SHAME Het eerste nieuwe nummer op deze cd wordt zonder schaamte ingeluid met een vrolijk draaiorgeldeuntje. Gelijk daarna barsten alle muzikanten los met een lekker vol rockend geluid. Zo horen we 2nd Place Driver graag. Een catchy nummer waar de teksten niet altijd zo duidelijk verstaanbaar zijn als op een Leave, wél een nummer waar je zo’n lekker buikgevoel van krijgt. Vrolijk, maar dreigend hakkelende gitaren, vocalen vol overgave en synthesizers die worden ingezet voor een solo. Het zijn de bekende ingrediënten van geslaagd 2nd Place Driver-nummer. LIFE IN THE DOCKS Een feelgoodnummer. Ik zie de videoclip al voor me: een stel vrolijke, bellenblazende volwassenen al doende op een draaiende draaimolen bij mooi weer. Maar dan iets aangepast aan het thema. Want in dit nummer wordt wel licht melancholisch gemijmerd. Hoe dan ook zorgt het voor een heerlijk luisternummer. Ook dit nummer klinkt een stuk beter geproduceerd dan de versie op de Leave EP, maar het gaat wel ten koste van de verstaanbaarheid van de zanger. Wellicht hecht de band na die talloze optredens niet veel waarde meer aan de teksten? Het oude slot van een opgezegde poëtische tekst is dan ook vervangen door een dikke minuut extra Life in the Docks, voor nog meer lekkere blauwe-luchten-genot. LIPTRIP Het tweede nieuwe nummer is een beetje een middle of the road liedje. Een emotioneel popnummer. Een liedje dat ideaal te consumeren is door met je ogen dicht in een golvende beweging je hoofd van links naar rechts te bewegen. Via een slidegitaar beëindig je met je hoofd knikkend op de rockgroove overgoten met een zoete tekstloze zang. Ik kan nu wel weer aankomen zetten met het woord ‘gedreven’, maar 2nd Place Driver is áltijd gedreven. En daarom is dit ook gewoon een heel lekker nummer. BIGMAN Een van de meest rockende nummers van de band en dus ook van deze cd. Maar als ik mijn buren wil lastig vallen, kies ik toch voor de versie die op de Leave EP te horen was. Live is het altijd nog één pot agressie, tijdens de opnames lijkt de zanger’s lust niet optimaal geweest te zijn. Een heldere productie moet natuurlijk wel een functie hebben, en dat schiet bij dit rockende feestje een beetje zijn doel voorbij. Maargoed, dit is een beetje azijnpisserij want dit is gewoon een van de vetste rocknummers van Nederland. Gelukkig is het refrein wel enigszins rauw gebleven: als de vocalen als een schreeuwende leeuw klinken en de gitaren heerlijk beuken wil je gewoon maar één ding: headbangen. DRIFTING BY Daar zijn ze weer: de dreigende gitaar en vocalen vol overgave. Niet direct in de eerste seconde zoals op de 2003-versie, maar met akoestische intro ter contrast. In dit geval komt de productie het rauwe rockgeluid wél ten goede. Jammer van de ingekorte hardrocksolo, toch blijft dit een nummer met pit. HIDE Vergelijkbaar met de luchtige stemming van Life in the Docks, maar dan met een zeurderige melancholie. Muzikaal is er vooral veel herhaling en bevat geen uitschieters. Het gaat hier vooral om het vertellen van een verhaaltje. Het gaat eerder vervelen door eentonigheid dan dat je erin wordt getrokken. Rockende en intense nummers van de EP’s die niet op dit album staan, hadden het debuut stuk voor stuk beter gesierd. Aan de andere kant laat de band hier wel zien de horizon van de mogelijkheden van het 2nd Place Drive-geluid op te zoeken. WONDERFUL De term electrorock wordt vaak genoemd bij omschrijvingen van 2nd Place Driver. Het mag nog steeds gezegd worden, hoewel op dit album de electrorocknummers relatief minder aanwezig zijn dan op de andere releases. Wonderful is wel erg electrorock en net als enkele andere nummers klinkt ie wel iets minder rauw. In dit geval blijft de wonderschone power rechtovereind. HIGHLIFE Een wat heavier feelgoodnummer. De tekst is relativerend en dat hoor je ook terug. Een synthpopliedje en rockliedje in één. Het is trouwens een van de weinige nummers die in zijn oude vorm is blijven staan, op de veel betere opname na. Het is hier duidelijk dat drummer Bart het nummer een sterke basis geeft; op de EP uit 2003 waren er namelijk geen drumpartijen opgenomen. SULPHUR (INTIMATE VERSION) Van oorsprong is Sulphur een vol klinkend mid-tempo nummer met veel elektronische samples en aanwezige gitaren. Een akoestische versie ervan dient als slotnummer van het album. Wel zo handig als je steeds vaker semi-akoestische optredens geeft. In plaats van rauw klinkt het nummer nu warm en Cul de Sac-achtig gezellig. CONCLUSIE …1 is een logisch album. Op de eerste twee releases stonden ijzersterke nummers. De luisterliedjes hebben op dit debuut iets extra’s gekregen. Maar als je thuis op de bank wilt staan springen heb je voor de rockende nummers meer aan die oudere releases. Dat het album professioneler is heeft dus ook kleine nadelen. Voordeel is dat we niet op de bank hoeven springen, want deze band treedt vaak genoeg op om het échte genot te ervaren, want 2nd Place Driver blijft toch een echte liveband, één van de beste van Nederland zelfs.