Het succes van hiphopgroepen die zich steeds meer begeven in andere genres als rock en dance, groeit en groeit. Teddybears Sthlm deed het als rockband andersom. Veel elektronica en twee rappers erbij en hoppa, succes. Een terechte hype kan je wel zeggen, in de Kleine Zaal van 013 is dance en hiphop zelden zo rockend geweest, afgelopen vrijdagavond. Als voorprogramma diende De Geluiderikken. In Tilburg en omgeving dwaalt een vaag collectiefje rond van elektronicaliefhebbers. Geheel uit het niets duiken De Geluiderikken hier en daar op om als kwartet experimentele elektronica bij elkaar te improviseren. Opgehakte samples, dansbare beats, experimentele breaks grijpen de interesse van de elektronische muziekfreaks. Er is geen website te vinden, geen demo te bekennen, geen speeldata te traceren. Het is gewoon weer wachten op een volgend feestje of voorprogramma waar de lange tafel met daarachter de vier opduikt. Terwijl de meeste mensen dan nog een onderonsje hebben onder het genot van een biertje en wachten op de hoofdact, genieten elektronicanerds van het ontoegankelijke werk van De Geluiderikken. Voor alle anderen is er de hapbare blijheid van Teddybears Sthlm. Tien jaar geleden stond dit Zweedse bandje nog ruig te rocken op hun rellende punkrock van hun debuutalbum “We Are Teddybears” (1993). Van hiphop en elektronica hadden ze toen nog geen kaas gegeten. De tijden zijn veranderd. Hun laatste album “Fresh” zorgde voor veel meer bekendheid buiten de Scandinavische grenzen. Het enige wat hetzelfde is gebleven is het erg aanwezige basgitaargeluid en dat de Zweden nog steeds in zijn voor een feestje. Dus geen punk meer, maar een trendy mix van hiphop, rock en dance, waar The Black Eyed Peas ook succes mee hebben. De stemming zit er vrijwel direct in, de band gaat los en de twee rappende, zingende, beatboxende frontmannen (waaronder Swing Fly) hebben de leiding over het feest. De stuwende beats (twee drummers) en bas zorgen ervoor dat de Kleine Zaal vrijwel compleet meedeint. De hitsingle Cobrastyle komt al vroeg in het optreden evenals andere harde sfeermakers. Dat betekent dat de band wat inkakt als ze later wat langdradigere elektronicanummers spelen, die erg chillend sferisch, soms erg Kraftwerk-achtig klinken, maar het tempo uit het zwetend snelle optreden halen. Gelukkig brengen de vervolgens terugkerende frontmannen de sfeer weer op feestniveau. Ook de variatie tussen bliepnummers, dancehall, rock, beatboxen en pure hiphop houdt de bezoeker geboeid aan deze band, die over een jaartje de Kleine Zaal best eens ontgroeid zou kunnen zijn.