De vierde editie van Local Heroes was er één met vijf popbands en vijf rock/metalbands. De laatste groep kreeg op 14 oktober de kans om de titel lokale held waar te maken. Twee bands vielen er af, één kwam er bij, een erg degelijke rockabillygroep. Ook niet zo metal: de avond werd ingeluid door Jeroen Hamelink aka J. The Radical, de jonge zanger van Liquid Iris en tevens ook singer/songwriter, die wellicht nog een lange carrière tegemoet zal gaan. Jeroen bezong het onderwerp Local Heroes - Roxxity (Roxxity, Roxxity, yeah - hóé pakkend) waarna het feestje kon beginnen. KROEGJESTRASH Ze heten echt Blind Trash en niet Blind Thrash, zoals de term wordt gespeld als we spreken over raggende muziek zoals thrashmetal. Blind Trash klinkt verre van strak. Het bandje rommelt het hele optreden door als opener van deze rockavond. Al dik vier jaar is deze van oorsprong Helmondse band bezig met door emotie gedreven harde gitaarmuziek. Emotrash is de meest juiste term, zonder 'h' tussen die 't' en die 'r' dus. In die vier jaar is de band het kroegje als speelplaats terecht nog niet ontgroeid. Het lijkt alsof een aardige beginnende band op de bühne staat die een zeer matige impressie geeft van wat de Deftones doen. SURFBEATS En dan is net vandaag de staking in het openbaar vervoer. Dan moet Germaphonics maar invallen voor de muzikanten die zich niet kunnen mobiliseren. Dat het vanavond eigenlijk een stevige metalavond moest worden, is dan jammer. Een beetje rockfan moet toch ook een lekker potje surfende rockabilly kunnen waarderen? Zeker, de Germaphonics hebben zich geëvolueerd van bluesband tot hetgeen wat ze nu doen. Niks opzienbarends, maar wel erg lekker en uitgevoerd door ervaren mensen, dat hoor je. Surfbeatje hier, rockabilly-shake-your-ass daar en er sijpelt er nog een bak vol blues tussendoor, iets wat ze in hun geluid niet los kunnen laten. Zeker niet opgefokt, rockend snel, maar relaxed de Germaphonics. (BV) 50% MAF + 50% PUNK = 100% MCGYVERS Die McGyver, was dat niet die ongelooflijk irritante man die elke aflevering de meest ongelooflijke capriolen uithaalde met iets wat zo simpel is dat je het zelf niet verzint? Gelukkig blijken deze McGyvers minder irritant. Knutselen doen ze daarentegen zeker en een feestje bouwen, dat kun je ook aan deze rauwe 'B-boys' overlaten. Inhoudelijk vond ik het allemaal wat te veel wol en te weinig echt knallen. Ik had zo'n anderhalf jaar geleden al een beeld van deze Tilburgenaren en dat komt omdat de 'DIY'-marketing bij deze jonge honden doeltreffend werkt (wie kent de Mafkezen-stickers intussen niet?). Maar ik had ze nog niet gehoord en dat viel dus wat tegen. Toch moet ik ze meegeven dat de stijl, een kruisbestuiving tussen anarchy-punk en 'dog eat dog'-metal die eigenlijk niet zo heel nieuw is, toch een leuke draai krijgt. Mede omdat ze regelmatig in het Nederlands te keer gaan. En 100% mafkees wordt ook echt waar gemaakt. VLAMMENDE SCHIZOFRENIE 'Da bomb' van deze editie Local Heroes is Festina Lenté. Deze jongens zijn al wat verder dan de meeste bandjes van hun leeftijd. Ze hebben dezelfde insteek als McGyvers, maar daar waar die band het met al zijn poeha niet voor elkaar kreeg om de meute aan het bewegen te krijgen, lukte dat Festina Lenté wel, met gemak. Deze band is gezegend met een bassist/zanger die een heel goede uitstraling heeft. Daarnaast erg vet bast en ook nog eens gaaf zingt. En dan hebben we het nog niet eens over de rest van deze Primus of Faith No More aandoende band. Wat een vakmanschap en wat een feest! Dat dit allemaal hedendaagse materie betreft, wordt geduid door het feit dat deze band ook nog eens van de hak op de tak springt. De muzikanten doen dat zo strak en overtuigend dat dit gewoon een poster aan de wand is die succes uitstraalt! Het publiek kan er geen genoeg van krijgen en de band blijkbaar ook niet. Ik zie voor deze Spaansgetinte metal een glansrijke toekomst openliggen. Een waardige afsluiter van een kleurrijk festival! (EV)