Ik mis Chiel Montagne op tv. Althans, ik mis de snor van Chiel. Een snor, zoals de snor bedoeld is. Die na een flink avondje stappen, ‘s ochtends als een ontplofte egel onder de neus bungelt. Bij een snor zoals die van Chiel kan ik echter wel wat vraagtekens plaatsen. Handelt het zich hier om een uit de hand gelopen hobby of is deze gestoffeerde bovenlip daadwerkelijk zo bedoeld. De snor heeft de tand des tijds doorstaan en is tegenwoordig weer een graag geziene gast in combinatie met een vlassig baartje op het gezicht van menig popmuzikant. De snor geeft ons een prima tijdsbeeld, een indicatie in welk jaar een bepaalde clip is opgenomen. Als je bijvoorbeeld een tijdje geen snor tegenkomt bij MTV classic, handelt het hier naar alle waarschijnlijkheid om de jaren 80. De snor had het in deze jaren zwaar te verduren en was op een haar na uitgestorven, uitzonderingen daargelaten, want tegen de volharding van Nico Haak en Freddy Mercury is geen kruid gewassen. Lang is gevreesd dat de snor net zo’n wisse dood zou sterven als de baard voor hem. De baard die in de jaren 70 gezichtsbepalend was voor de popmuziek, denk maar eens aan Phil Collins die in zijn tijd bij Genesis meer leek op Paulus de Boskabouter dan op een popidool. Of wat te denken van Jan, Piet, Joris en Corneel? Die hadden baarden, die hadden baarden. Nog maar te zwijgen over vader A-Bram. Het is niet de eerste keer dat de gezichtshaardracht drastisch heeft moeten inleveren. Rond 1900 was een volle snor en een flinke baard (het Albert Siebeling model) van levensbelang. De kans op overleven gezien de koude winters (er was ook nog geen centrale verwarming) was met vele malen groter dan zonder. Dit verklaart tevens waarom de levensverwachting van de man vroeger veel hoger lag als die van de vrouw. De vrouw had immers snor nog baard. Ook hier geldt, een uitzondering daargelaten. De baard was in de jaren 30 alweer uit het gezichtsveld verdwenen en de snor verloor in de breedte flink terrein. Rond 1935 werd de snor in een gereduceerd vierkant blokje bij ene zekere A.H (deze liefst niet te verwarren met onze Nederlandse grootgrutter met dezelfde initialen) uit Duitsland aangetroffen. Maar door diens reputatie was dit model al snel uit de gratie. De heer A.H. had zich in de media nogal laagdunkend uitgelaten over bepaalde minderheden in zijn land. Alleen de toetsenist van The Sparks probeerde eind jaren 70 dit model nog eens te hypen. Maar door diens introvert gedrag was de comeback ervan ten dode opgeschreven. Zelden stond een snor in de geschiedenis metafoor voor zoveel ellende. Dit geeft aan hoe persoonlijk de dracht van dit goedje is. Had A.H de snor van Ted de Braak had gehad, dan was de wereldgeschiedenis veel anders verlopen: “roept u maar.” Tegenwoordig is het gelukkig weer anders, nu moet ik wel toegeven dat ik blij ben dat de pratende kut plaats heeft gemaakt voor het kleine streepje op de bovenlip, het model dat Willy DeVille al 20 jaar ambieert. Dus ook volharding is een aspect bij trends. Als je het maar lang genoeg draagt dan komt het vanzelf weer in de mode. Een schoon voorbeeld hiervan zijn de broeken van Harrie Boom. Zo bepalen kleding en haardracht het modebeeld in de popmuziek. Gemakkelijk praten voor iemand die zich alleen maar druk hoeft te maken over haar bikinilijn. Maar de snor staat toch voor een stukje mannelijkheid. Zelf ben ik een voorstander van het multifunctionele Chiel Montagne model. Zo kan ik mijn vent in een overvolle concertzaal er meteen uitpikken, en op een laatste geheel niet onbelangrijke plaats: het kriebelt zo lekker bij het beffen. Marije Homar (: