Om 8 uur zou het feestje beginnen, maar Baroeg-kennende wordt dat meestal een half uurtje later. Dat moeten de bezoekers geweten hebben, want bij binnenkomst was het aantal bezoekers nog vrij mager. Hangend bij de bar en tafel vol merchandise wacht men tot de eerste band begint. Bij het horen van de eerste klanken van de Franse band Onesta, schuifelt men dan toch maar de zaal binnen. Onesta, een band afkomstig uit Parijs, opende de avond verrassend. Ze zijn begonnen in 2005, dus nog niet zo lang bezig, maar dat ze van plan zijn om groter te worden, bleek wel uit het enthousiasme van de band. Het in het begin wat tamme publiek, kon het energieke optreden wel waarderen en er kwam iets meer beweging in het publiek. Tegen het einde van hun optreden riep de zanger nog de frontman van Billy Club Sandwich het podium op, om mee te doen met ‘Back To Reality’, een track afkomstig van hun gelijknamige, en tevens eerste full-length album. De zanger van Billy Club Sandwich bleek al net zo energiek als die van Onesta en samen wisten ze er een echt feestje van te maken. Een zeer goede opener van de avond! Het publiek was warm en het eerdere optreden van de zanger van Billy Club Sandwich smaakte naar meer. Helaas moesten we daar nog even op wachten, gezien er in de Baroeg tussen de bands een redelijk lange wachttijd staat. Na een half uur werd het dan ook tijd dat ze het podium opkwamen. De zaal was inmiddels al wat voller, al droeg dat niet bij aan een betere publieksreactie. De zanger, inclusief gummyknuppel, probeerde vanaf het begin met zijn agressieve stemgeluid en gekke dansjes het publiek wat enthousiaster te krijgen, maar het wilde maar niet lukken. Ook de rest van de band leverde een prima optreden af, maar dat was niet terug te zien in het publiek. Dat de bands onderling veel respect voor elkaar hebben bleek wel uit het feit dat andersom de zanger van Onesta weer het podium opgevraagd om een nummertje van Billy Club Sandwich mee te doen. Al met al was er zeker niets op deze band aan te merken. Gezien de verschillende Backfire!-petjes –en shirts die in de zaal gedragen werden, was het wel duidelijk dat de meeste mensen voor de hoofdact van vanavond kwamen. Dat de heren uit Maastricht in die 15 jaar behoorlijk wat fans hebben weten te werven is deze avond wel te merken. Eindelijk komt het aanwezige publiek goed los bij het horen van de eerste klanken van Backfire! Het leek alsof het publiek zich had gespaard voor de laatste band. Stagedives werden gemaakt en nummers als ‘Pushing my failures away’ en ‘Still dedicated’ werden bijgestaan door sing-a-longs van het publiek. Backfire! was duidelijk de band van de avond. Het is jammer dat ondanks dat alle drie de bands er veel zin in hadden, alleen Backfire! de waardering kreeg die ze verdienden. Dat maakte de avond niet minder geslaagd en wat mij betreft mogen ze alle drie nog vaak terugkomen.