Voor wie het nog niet weten, wie is Fuck the Writer? Fuck the Writer is Emil van Steenwijk. Emil komt oorspronkelijk uit Groningen, ergens tussen bos en weiland. Veel koeien, paarden, bomen en ook nog eens 4 seizoenen. Hij regelde via een vriend een kamer in Rotterdam en zonder er maar één keer te zijn geweest kwam hij zo’n zeven jaar geleden hier aan. Tussendoor verhuisde hij nog even naar Amsterdam, maar was uiteindelijk na een jaartje weer snel terug. “Ik voel me hier meer thuis”. De naam komt van een feest waar hij was. "Er hing een groot blackboard waar iedereen de hele avond van alles en nog wat op had geschreven. De volgende ochtend had iemand alle teksten uitgeveegd en er heel groot “Fuck the Writer” op geschreven, de diepgang van de menselijke zielenroerselen samenvattend. Ik heb er toen een foto van gemaakt en heb het gebruikt toen ik mijn eerste CD uitbracht." Fuck the singer, geintje zeker? "Ja, restmateriaal van mijn 4sporendeck. Niets ernstigs." Maar ik dans niet is uit 2003, had je hiervoor ook al wat uitgebracht? "Nee, dit was mijn eerste CD, nou eigenlijk dat nog niet eens, het was een demo die ik zelf had opgenomen. Een CD was eigenlijk niet eens de bedoeling, net als het feit dat er uiteindelijk 250 van zijn gemaakt. Ik had in een maand tijd een stuk of 20 liedjes gemaakt en opgenomen op mijn sporendeck. Geen geklooi met computers. Een goede vriend stelde voor ze als CD te bundelen. Weer een ander zorgde ervoor dat ie bij Sounds in de luisterpaal kwam te hangen." Op deze plaat staan 3 instrumentale nummers die je een Nederlandse titel hebt gegeven, in tegenstelling tot de andere nummers op de plaat. Heeft dit een bepaalde reden? "Zoals gezegd, de CD is in een korte tijd thuis opgenomen. Het gaat over dingen die dicht bij je staan, vandaar dat ik het mooi vond daar iets in het begin, het midden en het einde te doen wat met de omgeving te maken heeft." Keeping The Aspidistra Flying is in mei 2007 uitgekomen. Heeft hij het naar verwachting gedaan het afgelopen jaar? "Dit heeft twee kanten, aan de ene kant een ja en aan de andere kant nee. Ja, er is heel veel aandacht geweest waardoor ik in 2007 heel veel heb kunnen spelen. Dit is eigenlijk ook gelijk de nee. Vanuit het niets moest ik ineens spelen maar ik was hier nog niet op berekend. Alle nummers heb ik zelf opgenomen en ze zijn voor het grootste gedeelte niet live te spelen door de vele electronica en de gelaagdheid. Ook had ik destijds geen band. Voor mijn eerste optreden op Motel Mozaique! heb ik speciaal speelbare nummers moeten schrijven." De titel verwijst naar een boek van George Orwell. Wat heeft je doen besluiten deze titel te gebruiken? "Het boek gaat over een dichter die het niet echt klaarspeelt als dichter. Hij heeft totaal geen geld, heeft er zelfs een hekel aan. Maar als hij het dan eens heeft, dan is geld de sleutel tot geluk. Hij is een beetje een prutser. De liefde wil niet lukken. Vrienden worden behandeld als vuil. Orwell kan als geen ander de zwarte kant van de mens laten zien. Ik ben een groot fan van Orwell." Hebben de nummers ook wat met het boek te maken, zit er een beetje dezelfde verhaallijn in? "Ik las dit boek van Orwell toen de nummers en de CD zo ongeveer al klaar waren en had eigenlijk al een andere titel voor de CD, maar heb uiteindelijk toch deze titel gekozen aangezien ik mezelf kon vinden in het verhaal. " Wat is je favoriete eigen nummer? "Om te spelen vind ik Sing my song, over mijn jeugd op het platteland, een fijne en op plaat Inside out. Inside Out staat op Maar Ik Dans Niet en geeft in ongeveer 2 minuten de sfeer van de winter waarin ik het heb opgenomen weer." Ben je al weer bezig met wat nieuws? "Nadat ik vorig jaar veel solo heb gespeeld en met een celliste, heb ik een band bij elkaar gebracht. Hier en daar schortte het hier dan nog wel eens aan, voornamelijk doordat ik nog niet de juiste personen op de juiste plek had. We stonden na drie keer repeteren op een festival en na drie en een half keer repeteren waren we op de radio. En dat was te horen. De verse toetsenist werd noodgedwongen de gitarist, totdat ik Bart Hoevenaars ontmoette en hij gitaar ging spelen en Jorn van Dijk weer terug kon naar de toetsen. De volgende CD is meer geschreven voor een live bezetting. Mijn woonkamer staat niet meer centraal. Eigenlijk is de hele nieuwe CD al klaar, maar we zoeken nog een label wat met ons deze CD wil op gaan nemen. Geld is altijd een issue. Lees Keep The Aspidistra Flying. We hebben de set inmiddels live “uitgetest” en dit werkte goed." Hoe zie jij jezelf binnen de Rotterdamse music scene? Welke rol / plaats heb jij hier in? "Als Groninger ben ik niet echt ingegroeid in het Rotterdamse muziekgebeuren. Ik heb altijd mijn eigen koers gevaren. Niet alleen in mijn muziek." Wat zijn je plannen voor de komende tijd? "Voor de nabije toekomst een label vinden en de nieuwe CD uitbrengen en dan veel spelen. Ergens in de winter wil ik dan nog een eigen plaat uit kunnen brengen, als het geld er dan voor is, met nummers uit de woonkamer, het experimentelere werk zoals op Keeping The Aspidistra Flying. Ik heb inmiddels materiaal voor 4 CD’s. Maar dit is alleen nog maar een gedachte, hier zijn nog geen concrete plannen voor." Heb je buiten het 3voor12 feest in Waterfront op donderdag 15 mei 2008 nog optredens gepland staan? "Voor nu staan iig de zondag daarop een huiskamerfestival in Zutphen, Noorderzon festival in Grongen, de Uitmarkt in Amsterdam, Haganum festival in Den Haag op de lijst." Ben je nog wat spectaculairs van plan op het 3voor12 feestje? "Gezien het feit dat Gerben, onze drummer, op vakantie is en Milena, onze celliste, niet meer meespeelt en Geb, onze bassist in voorarrest zit, spelen we donderdag a.s. met z’n driëen. Ben zelf ook benieuwd hoe dit wordt. " Heb je verder nog wat leuks tot te voegen, een wetenswaardigheid die je wereldkundig wil maken? "Ik ben blij met deze tijd van het jaar. Er zitten al twee koolmezen in de jungle op mijn balkon. En ik ben overtuigd van Geb’s onschuld."