Het is alweer een tijdje geleden dat Jeff Mills in ons land was, laat staan in Rotterdam. Voor de promotie van zijn nieuwste dvd The Three Ages doet hij in drie dagen drie clubs aan, waaronder Nighttown. Inside Techno was de gastheer. Om een uurtje of één was het akelig rustig voor de deuren van Nighttown. Je zou denken dat een optreden van technolegende Jeff Mills voor ouderwets lange rijen in plaats van overbodige dranghekken zou zorgen. Eenmaal binnen kwam je tot de conclusie dat het ‘best wel’ druk was. Het gezegde ‘don’t judge a book buy it’s cover’ bewijst eens te meer zijn gelijk. Tijd om te kijken wat Inside deze editie voor ons in petto heeft. Uiteraard is de eerste zaal die je binnenloopt het Theater dat werd gehost door Luxaflex. Wat onwennig aanschouwen een twintigtal mensen het fenomeen dat de laatste tijd over het technolandschap heen raast: minimal. De volgende zaal die we aandoen is de goed gevulde mainhall. De plaatjes van Bas Mooy en Metroline brengen het publiek alvast in de stemming voor het hoofdgerecht dat om 02:00 uur geserveerd wordt: Jeff Mills. Er is nog wat tijd om de basement te bezoeken die verzorgd wordt door Clone. Electro is hier het magische woord van de avond. Maar weinig mensen schijnen het op dat moment te waarderen. 02:00 uur. Het uur van de waarheid. De spanning is te voelen. Nieuwsgierige blikken zijn allen naar de dj-booth gericht. De zaal wordt alsmaar drukker -de andere zalen lopen hoogstwaarschijnlijk leeg-. Opeens verschijnt achter de kolossale dj-booth een klein hoofdje. Hij zet z’n koptelefoon op en zet een plaat op. Geruisloos mixt hij zijn plaat met die van zijn voorganger. De beat versneld in tempo en brengt het publiek in extase: Jeff Mills is het met z’n 41 jaar nog steeds niet verleerd. De technofijnproever aanschouwt met genot hoe perfect Mills’ mixtechnieken zijn. In rap tempo jaagt hij er talloze platen doorheen, op sommige momenten zelfs drie platen tegelijk. Een genot om te zien en horen. Maar er moet ook vastgesteld worden dat de beuk er na een uurtje niet echt ingaat. Techno, electro, minimal, house en disco passeren rakelings de revue. Als je eenmaal denkt dat de beuk erin gaat, zwakt hij weer af. Verbaasde gezichten die nee-schuddend elkaar aankijken is een vaak gezien fenomeen op de dansvloer. “Hij draait te soft”, is ook een veel gehoorde zin. Reden voor veel bezoekers om de te kijken wat er in de basement of theater te bewonderen is. De oude vertrouwde technokelder maakte plaats voor een nieuw genre: electro. Rotterdammer Alden Tyrell knalde erop los op z’n Apple laptop. Electro is back! Zware electrobeats ondersteund door een vervormde stem van een zangeres vielen erg in de smaak. In no time werd de Basement gevuld, iets wat de rest van de avond niet meer gebeurde. Ook het Theater was redelijk gevuld. Voornamelijk door mensen die even wilden bijkomen van alle techno- en electrohectiek. Minimal leent zich perfect voor een chill-out zaal. De monotone set van Mills die onnavolgbare trekjes had, is kostbaar gebleken voor de dj’s in de andere zalen. Meer mensen weten nu wie achter Clone en Luxaflex schuilen. Een zeer goede zaak voor Rotterdam. En Jeff Mills? Hij blijft een technolegende, maar het oude vertrouwde beuken zit er niet meer in lijkt het. Misschien komt het toch door de leeftijd…