Dat dit geen gewoon concert is, word al gauw duidelijk, want wanneer men afwachtend in de rondte kijkt, valt het al gauw op dat niets in de omgeving de schijn heeft van een concertruimte. Twijfel maakt al snel ruimte voor nieuwsgierigheid wanneer Harry Hamelink – de initiatiefnemer van het rodeloperconcert met Parfum de BoemBoem en artistiek leider van Motel Mozaique – ons samen met een gids gekleed in een wit gewaad op komt halen. We worden meegenomen op een route door een actieve scooterwerkplaats, waarna we uitkomen op een uitgestrekt braakliggend terrein met een gigantische schoorsteen die nergens bij lijkt te horen.
Alle aanwezigen krijgen een witte sjerp omgedaan. Zo lopen we verder door een weide bestaande uit een combinatie van modder, onkruid, wilde bloemen en bramenstruiken. Je zou haast gek moeten zijn om hier op zoek te gaan naar een concert. Wanneer we eenmaal via een geïmproviseerde trap afdalen in een betonnen bak van wat vroeger het fundament van een groot bedrijfspand moet zijn geweest, komen we via een sluiproute door overwoekerd gras, water en riet aan bij de rode loper.
Tekst gaat door onder de foto