Concerten in coronatijd: Klein maar fijn. Dat bewees Dordtenaar Kay Slice wel met zijn band afgelopen zaterdagavond in de Popcentrale. Singer-songwriter Vera Baldé, metalband The Empyrean en rockers Stone Golem gingen hem al voorzichtig voor met kleine liveshows, en met succes: de coronaproof zalen waren voor al deze Dordtse artiesten goed gevuld. Ook Kay Slice wist – ondanks de warmte - een select publiek te verrassen met zijn relaxte soul- en afrosound vibes.

Geen Big Rivers

De formatie van Kay Slice zou eigenlijk op Big Rivers staan, maar een klein optreden in de Popcentrale deze zaterdagavond is daarvoor het alternatief. Bijzonder om bij te zijn, want Kay Slice was finalist van de Grote Prijs van Nederland, trad op bij De Wereld Draait Door, hij maakte furore met Dordtse hiphopfomatie Brandwerk en oh ja, de band was ook support voor o.a. Postmen en soullegende Gregory Porter.

Eerst even wennen

Deze zaterdagavond is het stil en rustig als de bandleden van Kay Slice het podium op komen. Er hangt een wat onwennige sfeer. Het publiek (17 man) moet namelijk blijven zitten, wat intiem is maar ook een beetje raar voor een plek als de Popcentrale. En moeten we klappen, of afwachten? Als Kay Slice het podium oploopt krijgt hij toch een voorzichtig applaus. Een bijzondere gewaarwording, maar wel lekker. Dat is eigenlijk de hele show van Kay Slice in een notendop: Gewapend met een djembé, trompet, gitaar en een balafoon (een West-Afrikaans slaginstrument) genaamd Asona krijgen we een laid-back mix van soul, afrobeats, funk en hiphop te horen.

Asona

Die balafoon heeft behalve een mooie naam (je moet je instrument altijd een naam geven, aldus Kay Slice) en idem geluid ook nog een mooi verhaal: Tijdens Kay’s reis door Ghana afgelopen jaar kwam hij Asona tegen, hij werd verliefd, wist haar ongeschonden met het vliegtuig in Nederland te krijgen, en sindsdien is dit instrument de sterke vrouw die achter de live optredens van Kay Slice staat. Zo schitterden ze samen tijdens het 3voor12 Lokaal Festival II, waarbij Kay (plus toetsenist en zeker niet onverdienstelijk solo-artiest Willem ‘t Hart) onze Dordtse inzending was. (Die kijk je hier terug vanaf 2:03:05)

Lekker cozy

En ook vanavond weten Kay, Asona en band de sfeer mooi neer te zetten. Met de openingzin "Laten we het lekker cozy houden" wordt het eerste nummer ingezet en nemen ze de tijd om de muziek op te bouwen. Een goede keus, want juist zo komt de sfeer er langzaam maar zeker in bij deze bijzondere setting.

De bandleden zijn goed op elkaar in gespeeld en er zijn weinig technische foutjes te bekennen. Hier en daar lijkt de timing niet helemaal te kloppen door de wijze van spelen op de traditionele djembé, maar hier luister je gauw overheen dankzij de fijne geluiden van de trompet en de volle ritmes van de gitaar. En niet te vergeten de geweldige flow en energie van Kay zelf. Een kleine setting kan taai zijn, dus interactie met het publiek is belangrijk. Gelukkig is hij daar een meester in: wie Kay Slice vaker op het podium heeft zien staan, kan zich zijn humor of anekdotes tussen de nummers door wel herinneren. Vanavond geeft hij bijna iedereen in het publiek een persoonlijke shout out, dat maak je ook niet elke dag mee!

Tijdens het tweede nummer lukt het Kay Slice om het publiek mee te laten zingen. Zachtjes, want het zijn natuurlijk maar 17 man, maar daardoor wel heel intiem. Al met al was het een gedenkwaardige show die het zeker waard was om bij te zijn. Hopelijk is de crisis snel voorbij zodat er weer voor volle zalen of festivals gespeeld kan worden, want Kay Slice en zijn band verdienen een groter podium. In de zon. Op een festival. Met veel enthousiast publiek. Maar laten we het ook dan lekker cozy houden.

Meer horen van Kay Slice? Dat kan hier!