Op donderdag 19 september streek het Popronde circus weer neer in Delft. Traditiegetrouw was er voor iedereen weer voldoende keuze, maar moest er dus ook gekozen worden. Wij probeerden zoveel mogelijk te zien, maar bleven vaak toch nog wat langer hangen.

Zo maakten we kennis met het 'multi braviale' WIES en de mysterieuze A.M. Sam. Kwamen we in een harde trance terecht bij Black Monsoon en gingen we tot twee keer toe naar NO WOW, omdat we er niet genoeg van konden krijgen. De garage/surfpop van The Vices deed ons de schoenen uittrekken en we sloten af met een ritje in de NEMSIS achtbaan.

BAER TRAA
We lopen om 19:00 de Bierfabriek binnen en krijgen een beetje het gevoel alsof we er niet thuis horen. Overal zitten nog mensen te eten en de band staat achter halfhoge schotten verstopt, zodat je alleen hun bovenlichaam ziet. Baer Traa zelf lijkt zich bewust van de ietwat rare setting, en begint met wat rustiger werk. Ondanks het gekletter van bestek op de achtergrond komen de nummers goed tot hun recht. Drummer, bassist en gitarist (tevens zanger) weten elkaar goed te vinden. Een mooie sound die je omarmt als een dekentje!

RONDVAARTBOOT
Om 19.30 begint voor ons een avontuur op de Delftse grachten. Ook dit jaar heeft de rondvaart Delft weer een boot beschikbaar gesteld voor een Popronde sessie. Oorspronkelijk zou Lola’s Dice met ons mee varen, maar zij moesten verstek laten gaan. Gelukkig was NO WOW er om deze sessie niet in het water te laten vallen. Wij worden ontvangen met een biertje, terwijl we in spanning wachten op NO WOW. De band is niet compleet; Thomas Mestriner, de drummer die veel Delftenaren misschien wel kennen van Nieuwegrond, is nog niet naar Delft afgereisd en zal later in Cultuurlab aansluiten. Dat is ook begrijpelijk, een drumstel kun je immers moeilijk kwijt op deze rondvaartboot. Zangeres Stella Polaris en gitarist Niko Dolle missen hun maatje bij momenten wel. Niet omdat hun akoestische vertaling van de songs niet aanslaat, integendeel die werken betoverend, maar omdat tussen de songs door de Nederlandse Thomas vaak het woordje kan doen. ‘’Je kan zeker horen dat we Duits zijn?’’, verontschuldigd Stella zich nu. Daarmee stelt ze zich bescheiden op, want haar Nederlands is net als haar stem uitstekend.

Hoewel dit niet de eerste keer is dat NO WOW op een boot speelt - voor Ga Gek VOor Je Track moesten ze eens de kleine zeemeermin spelen op het water - is het onderweg af en toe passen en meten voor Niko, waar hij met z’n gitaar moet gaan zitten. De tweede kapitein weet daar wel wat op. ‘’Heb je een gitaarband nodig?’’ vraagt hij. Na instemming van Niko, springt hij op de kade en duikt zijn huis in. Terwijl Stella en Niko verder spelen, komt de kapitein al snel terug met gitaarband in de hand.

Bij het ondergaan van de zon stampen wij mee op ‘I O U NOTHING’ en is de toon voor de avond gezet.

BLACK MONSOON
De ramen van de bar van cultuurlab zijn dichtgemetseld. Wellicht is dat om de decibellen van Black Monsoon enigszins te proberen in te dammen, iets dat onbegonnen werk is. Wat een energie en wat een muur van geluid komt er op je af! De twee gitaristen herhalen de spaarzame regels tekst totdat het mantra's worden, de drums zwiept het geheel aan totdat je in een trance raakt. Een harde trance.

Black Monsoon

WIES
WIES is een band die van tevoren al hoog op het lijstje stond om eens te bekijken. Bij binnenkomst is het drietal al even aan het spelen, waarbij het gelijk opvalt hoe zeker ze zijn op het podium. Zangers Jeanne en drummer Jasper vuren regelmatig ‘ongemakkelijke grapjes’ op elkaar af. Zo laten ze het publiek zingen voor de jarige Tobias, waarna Jasper verklapt dat deze helemaal niet jarig is. Het levert stiltes en een wat voorzichtig gelach op, iets waar de band schijnbaar van kan genieten. Jeanne vraagt later nog eens of er mensen in het publiek zijn die weten wat ‘multi braviaal’ betekent, om bij een gebrek aan gehoor dan maar door te spelen. En spelen dat kunnen ze, afwisselend tussen rustige elektronische muziek à la Spinvis om dan ineens raggend en expressief uit de hoek te komen als Ramses Shaffy. ‘Soms Is Het Te Laat’ is daarbij het perfect popnummer dat het publiek aan het dansen en meezingen krijgt. Afgesloten wordt met het intieme ‘Barman’, dat qua sfeer doet denken aan de betere muziek van Radio Phoenix en daarmee multi braviaal is. Ja dat klopt, wij wisten heel goed wat dat betekent. 

A.M. Sam
Om bij de Engel te komen moet je eerst een geweld aan lampen en lawaai trotseren; de kermis is ook in town vanavond. Bij de Engel lijkt het er sowieso nog niet op alsof we naar een optreden van A.M. Sam gaan kijken, want in de hoek van het café wordt gekeken naar Glasgow Rangers - Feyenoord. Toch gaat A.M. Sam om 21:15 beginnen en hebben we in ieder geval vooraan helemaal geen last van al het omgevingsgeluid. Sam combineert Westcoast gitaar riffs met een fijne rauwe stem. Het effect op de microfoon zorgt voor een mysterieuze sfeer die doet denken aan Tame Impala, maar maakt de tekst soms moeilijk te verstaan. Al kan dat dus ook aan de omgeving liggen. Aan het einde brengt hij nog ‘Raspberry Blues’ ten gehore, dat op deze avond rond klokslag 12 te streamen zal zijn.

NO WOW II
Na betoveren bij de rondvaartboot is NO WOW om 21:45 weer aan de beurt om deze keer echt te knallen in het cultuurlab. Helaas was het vrij rustig in de zaal, maar dat leek NO WOW niet af te schrikken. Het eerste wat ons aan de band opviel, is dat ze zonder bassist spelen. Er zijn twee gitaren en een drummer. De zangeres heeft dus ook een gitaar, waar de griekse letter “Pi” op staat afgebeeld. Ondanks het gebrek aan een bassist is er naast de kickdrums een duidelijk basgevoel, dus er wordt een ander trucje gebruikt om het geluid vol te maken.

Live kan NO WOW het rauwe geluidje van de opnamens nog steeds goed voortkomen. De band is goed op elkaar ingespeeld en is aangenaam om naar te luisteren. De band probeert ook nog om het publiek bij een nummertje te betrekken door een zwevende beweging te suggereren, maar helaas blijft het publiek vrij rigide. Toch stelt NO WOW niet teleur en is een band om op te letten.

WIES

THE VICES
Iets voor tienen is het bijna helemaal vol in de Ruif, want daar kunnen The Vices ieder moment beginnen met spelen. Na het eerste nummer was de zanger, Floris zijn schoenen zat en deed zoals wij van hem gewend zijn, zijn schoenen uit na het eerste nummer. Een aantal meiden vonden dat zo leuk dat zij hun schoenen ook uit deden en zo lagen er een aantal schoenen verzameld voor de band.

Er wordt veel gedanst op de garage/surfpop en iedereen is overduidelijk aan het genieten. Wel wordt op een gegeven moment de show kort verstoort doordat tijdens het spelen een aantal snaren van de gitaar van Floris kapot springen. Gelukkig zijn er twee gitaristen en worden de snaren snel vervangen en spelen ze gewoon door. 

Het was weer een zeer goede show van The Vices waar wij veel van genoten hebben. Hun EP “Life Grows” die dezelfde dag uitkwam hebben ze goed weten te verkopen na de show. 

DR JUSTICE & THE SMOOTH OPERATORS
Vanaf 22:00 barst het los bij de Gist. Dr Justice & the Smooth Operators. En als iets beschreven kan worden als “Space-Funk”, dan zou het deze band zijn. Toen we aankwamen bij de Gist was het al stampvol, en dat is het habitat waar Dr Justice het beste op gaat. Het enige nadeel is dan, dat er net te weinig ruimte is om goed te dansen.

Bij de Gist gaf Dr Justice & the Smooth Operators alles wat je nodig hebt voor een fantastische show. Goede uitstraling, publieksinteractie, vette dansbare nummertjes, en een keytar! Op een gegeven moment liet zelfs de frontman, beter bekend als dé Dr Justice, ook nog mensen uit het publiek een vocale uithaal doen in de microfoon. Kortom, een show waarbij je de volgende dag goeie herinneringen en spierpijn in je benen overhoudt.

Destructive Penguins
Tijd voor een feestje! De 7 muzikanten van Destructive Penguins staan hutje-mutje op elkaar, er kan geen muzikant meer bij op het podium. Na twee nummers geldt dit ook voor de dansvloer, waar flink los wordt gegaan. De organische mix van hiphop/ska/reggae gaat er goed in bij het publiek! De nummers zijn extreem groovend, alle muzikanten locken met elkaar. Hier en daar is echter ook aandacht voor de individuele bandleden, met lekkere solo's als gevolg. Als er tegen het einde van de set door de voorste rij een sitdown wordt ingezet en de zanger zich in het publiek mengt, is het feestje compleet!

A.M. Sam

KAY SLICE
Bij toeval komen wij om 23:30 de Bebop in. Dit komt door de vrolijke afrobeat vibes die wij horen en eenmaal binnen zien we Kay Slice spelen die om 23:15 waren begonnen. Hiervoor hadden ze ook al om 16:00 een kelder preview sessie gehad in het Delfts Brouwhuis.

Kay Slice werd door een live band begeleid en de hele zaal barst los. Niemand staat stil en het is een interactieve show. Eigenlijk was de Bebop veel te klein voor deze woordkunstenaar. 

Het is misschien niet allemaal even zuiver, maar hij weet wel hoe hij een feestje moet bouwen!

NEMSIS
Om 23:45, voordat de klok slaat in de nieuwe kerk tegenover de Engel op de markt, staat NEMSIS op het punt om de volgende dag ook in te luiden met hun energieke klanken. Dit 3voor12 talent had al eerder aan ons bewezen wat ze waard zijn, en heeft dit wel degelijk ook Delft laten zien.

Vrijwel elk NEMSIS nummertje voelde als een achtbaan. In het begin ga je rustig de helling op, dan zie je jezelf de piek naderen, dan knal je naar beneden, dan ga je weer langzamer, en opeens komt er een looping aan.

Rauwe gitaren, vocals waar het lijkt alsof er net een tikkeltje distortion overheen is gegaan, energieke solo’s, sounds of loopjes waar je elke keer van verbaast, telkens veranderende ritmes, NEMSIS heeft deze Popronde ook weer laten zien waarom ze één van de 3voor12 talenten zijn.