Op vrijdag 20 en zaterdag 21 september vonden in respectievelijk Bird en De Doelen de Sena Performers Grote Prijs van Rotterdam plaats. Het evenement wordt
georganiseerd door de Popunie, een bekende springplank voor nieuw Rotterdams talent. Er werd gestreden in de categorieën hip-hop, singer-songwriter en bands. De finales op de zaterdag trokken veel bekijks; beide finales waren uitverkocht.

Hiphop finale

Op vrijdagavond in Bird tijd voor de finale van de hiphop acts. Tegelijkertijd wordt er in een andere ruimte gestreden om de prijs voor electronics, tijdens een heuse beatbattle. Deze wordt gewonnen door Fallwood. De hiphop-avond wordt afgetrapt door Boogie Brothers. Drie jongens in matching outfits vermaken het publiek. Het heeft stiekem de vibe van een boyband, maar dan net iets minder glad. Troy Dominiq staat vanavond voor het eerst alleen op het podium, maar weet absoluut een goede performance neer te zetten. Het publiek loopt in en uit de zaal, waaraan te zien is dat de ene artiest wat meer fans mee heeft genomen dan de rest. Zo staat Andij helaas voor een iets legere zaal. Desondanks loopt hij lekker over het podium terwijl hij zijn teksten rapt. Wowi weet een gevoelige snaar te raken vanavond en mag zichzelf dan ook de winnaar noemen van de juryprijs. De rapper draagt onder andere een nummer op aan zijn moeder, die vanavond ook in de zaal staat. Zachery V heeft de eer om de finale af te sluiten, terwijl er achter de coulissen overlegd gaat worden door de jury. 

Singer-songwriter finale

RZLZ

Nederlands-Kroatische zangeres RZLZ moet zoals Evita zegt het spit afbijten, en als eerste optreden. Op EDM beats zweeft haar stem voorzichtig of uitgelaten. Haar geluid is te beschrijven als donkere pop met veel atmosfeer. RZLZ wil graag mensen helen met haar muziek. Dat is te horen in ‘Whatever It Is’, haar meest kwetsbare nummer tot nu toe. Zo sluit RZLZ haar set gevoelig en turbulent af. 

Serelda

Terwijl de ene deelnemer optreden iets meer gewend is, is het avontuur voor Serelda best nieuw. Toch behoudt zij haar rustige houding en warme uitstraling. Liedjes van Serelda zijn gelijk duidelijk en aanstekelijk. Samen met backing vocals van Yorlenie Delgado vormt ze een lieflijk stemgeluid. Catch beats en speelse basslijntjes brengen nummers echt tot leven. De band is veelzijdig. Roland Sie is toetsenist, bassist en gitarist. Voor het laatste nummer komt zelfs haar neef Elroy naar voren voor zang. Wanneer zijn laptop achter hem valt, gaat hij vrolijk fluitend door met beats verzorgen. Serelda is de winnares van de publieksprijs

Laura 

Meerdere mensen kennen de meezingers van Laura al, waarschijnlijk via haar samenwerkingen met Giel Beelen of Nick en Simon. Laura staat alleen te spelen en te zingen, maar raakt met haar gitaar alle juiste snaren. Ze speelt haar pakkende muziek strak en met een glimlach. Daarnaast praat ze alles heel gezellig aan elkaar. Tijdens ‘Zoete Witte Wijn’ zingt het tot nu toe stille publiek vrolijk mee. Toepasselijk is er hierna even pauze en staan inderdaad veel mensen met wijn in hun hand. 

Jessy Yasmeen

Jessy Yasmeen creëert met haar karakteristieke diepe stem en muziek vol ambiance een eigen sfeer. Omdat kleuren emotie dragen, heeft ze een caleidoscoop presentatie ter ondersteuning. Jessy Yasmeen staat er niet alleen. Drums door Jeroen Smelik maken ‘Unchain Me’ extra meeslepend. Een nummer met pieken en dalen. Op haar elektrische gitaar plukt Jessy Yasmeen een loopje om haar volle stem te dragen. De drums bepalen door te komen en te gaan het energieniveau. Het is heel stil, Jessy Yasmeen heeft de zaal helemaal mee in haar muzikale landschappen. Haar stem danst onvoorspelbaar door ‘Promise’. Dit nummer krijgt geleidelijk meer emotioneel klinkende lagen. 

Le Motat

Le Motat zoekt de grenzen tussen spoken word en zang op. Teksten kunnen makkelijk lief, knullig absurd en vies zijn binnen dezelfde minuut. Ook muzikaal heeft Le Motat graag drastische omslagen. Delen van het publiek zijn dus al gauw verbijsterd. Le Motat zingt in ‘1 Uurtje Verliefd’ over precies dat, en dan gênant genoeg niet eens de dame haar naam weten. Het nummer heeft een constante catchy beat en de terugkomende zanglijn blijft goed hangen.

Bands finale

Modji 

Openers van de avond Modji zetten gelijk een feestje neer. De naam Modji betekent reis in het Ewe. Deze naam slaat op de reis door Afrikaans, Latijns Amerikaanse en westerse muziek die de band graag met ons maakt. Ramon Mendeville zingt warm en uitgelaten in het Spaans. Evelyn Dupuy leent ook haar stem uit. Beide staan ze geen seconde stil, een paar mensen in het publiek besluiten ook te dansen.

Ella East  

Er is een plotse wijziging in de timetable, in plaats van Hearing Dogs For Deaf People zien we Ella East haar set opbouwen. Het duurt dus even iets langer, maar dan staat ze ook echt. Ella East laat een vrolijke kant zien in groovy nummer ‘Bright Like A galaxy‘. Dat Ella East inspiratie haalt uit London Grammar, is goed te horen in ‘I Run Away’. Haar stem galmt helder weg over een tokkeltje door Filip Schrijver. Uit de korte set blijkt dat Ella East even goed dansbaar als melancholische muziek kan maken.   

The Legendary Orchestra Of Love 

De met veel aanwezige fans van The Legendary Orchastry Of Love zijn makkelijk te herkennen. Net als de band zijn ze gekleed in witte blousjes en bretels. Door hoe opzwepend hun rock ’n roll muziek is merkt niemand dat de teksten best luguber zijn. Legendary Orchestra Of Love en hun fans genieten duidelijk van elkaar. Als gezellige afluister zet publiek “te vroeg” een gebruikelijke polonaise in, die door het speelgedeelte van de band gaat.      

Eline Mann

Eline Mann bracht dit jaar haar debuut EP ‘tantrum’ uit en staat daarmee in de finale. De rest van haar band bouwt anticipatie op, na een drop komt ze zelf energiek oplopen. Het ingetogen couplet van ‘Silent Ride’ slaat moeiteloos om naar Eline Mann‘s uitgelaten hoge noten tijdens het refrein. June Fermie en Sophia Schutte verzorgen net zo zuiver harmonisatie en backing vocals. Voor ‘Sick Of Being Used‘ wordt publiek gevraagd om dichterbij te komen. “Het is een verdrietig nummer, maar je kan erop viben”. Eline Mann heeft een veelzijdige stem en staat met karakter op het podium Het gezelschap sluit af met eerste single ‘Seize It’. Bryan Manuel drumt ons er soepel doorheen.

Hearing Dogs For Deaf People 

Verandering in het tijdschema maakt ook een omslag in genres. Hearing Dogs For Deaf People sluiten de avond met pijlsnelle punkrock af. ‘Cherry Blossom‘ begint met rustgevend gitaarspel van ook zanger Camiel Rollé. De bass van Thomas Vermeij bromt hier doorheen. Compleet wegdwalen kan niet, na een korte stilte explodeert het refrein. Luid ruisende gitaarnoten volgen zover kan de chaotische zanglijn van Camiel Rollé. Hij is net zo levendig als zijn muziek. Rond de genadeloze punkrock maken ook springen van een speaker en spelend over de grond glijden de set memorabel.      

Voor meer informatie over de Sena Performers Grote Prijs van Rotterdam, kun je terecht op de website van de Grote Prijs van Rotterdam.