The Heart Monitors mixt keiharde streetpunk, punkrock en hardcore

Marrowbiter trapt af met psychedelische en soms keiharde stoner / doom met (crust) punk invloeden en ook post-metal invloeden. Qua zang doet het wat denken aan Ufomammut. Gelaagd en met diepe effecten op de zang. De zang is ten opzichte van Ufomammut minder clean en veel heftiger in je gezicht.

De drie heren speleneen dynamische set. Zeker voor een stoner/doom band. Natuurlijk is het repeterend. De band weet z'n rustpunten te pakken en af te wisselen in heftigheid. De zang kent één stand: schreeuwen zoals iemand die word gemarteld.

Fans van stoner/doom weten wel raad met dit soort muziek maar ook punk fans kunnen wat met de heftigere stukken. Het repeterende in de muziek zorgt voor een stilstaand publiek dat lijkt weg te dromen op de muziek.

Als ze door blijven gaan kan dit zeker een interessante rotterdoom band worden. Zeker gezien de huidige opkomst van meer (instrumentale) psychedelische doom bands als Whooom en Acid Reflux. Marrobiter is hierbij de band met zang. Heftige zang die niet iedereen zal liggen. Daarom is het voor sommigen ook juist weer interessanter. 

Marrowbiter heeft net de debuut demo uitgebracht via Wolves of Hades Records. 

Deze avond staat in het teken van de release van de debuut EP van The Heart Monitors genaamd Good Friends, Bad Habits. Het staat dan ook helemaal vol als de band als tweede in Eurotrash United speelt.

De krukken gaan omhoog bij single 'Good Friends, Bad Habits. Later wordt er, met krukken boven het hoofd, meegeklapt. Al vrij snel gaat het los met een hard moshpit, waarbij oude punkers en nieuwe punkers elkaar vinden. Er schijnt zelfs zo hard te zijn gepit dat er door het geduw achterin mensen zijn gevallen. 

Het refrein van 'Good Friends, Bad Habits' wordt goed meegezongen. Op andere momenten is het soms lastig om de harde stem van Frank te verstaan. De stem is net als bij Marrowbiter een enorme klap in het gezicht. De zang klinkt soms net wat te veel hetzelfde en de band komt misschien wel meer tot z'n recht als er iets vaker niet gezongen word of met meer backing vocals. De nummers zitten zo in elkaar dat je ze uit elkaar houd.

Menig punk band zal er jaloers op zijn. The Heart Monitors heeft een nummer, waarbij je het refrein uit volle borst mee zingt met de vuisten omhoog. 'Remember' is gewoon een punk anthem. Een microfoon wordt dan ook in de zaal gezet en vier personen zingen/schreeuwen als een soort vraag-en-antwoord remember nadat de zanger dat heeft gezongen.

Na het optreden bedankt de zanger iedereen die is gekomen. 'We hebben trouwens paracetamol als je wilt.' Daar zouden ze meer mee kunnen doen. Een show van de band is heftig en het eigen Rotterdamse publiek gaat er goed op los

Rott'N Damned is al jaren belangrijk in de scene. Gitarist Niek is nog betrokken geweest als de geluidsman bij de hernieuwde Ekcit rond 2015 en ondertussen heeft hij vele (punk) bands opgenomen in z'n analoge Duct Tape Studio, waaronder de debuut EP van The Heart Monitors. Ook heeft hij onder meer geholpen bij de debuutplaat van Iguana Death Cult.

Niet gek dus dat Niek met z'n band Rott'N Damned de avond afsluit. In het begin is het publiek nog bezig met andere zaken en staat het vrijwel leeg voor het podium. Zodra de band begint stroomt het publiek naar de zaal voor het podium. Vanaf 'Back To The Kid' gaat het echt los. Met een refrein waarbij je 'whoohoo' wilt meezingen. Wat een energie komt er van deze band als ze aanzetten. Het geluid lijkt soms niet helemaal mee te werken, maar dat mag de pret niet drukken.

De rock'n'roll riffs van gitarist Niek zijn de eyecatcher van de band en zorgen ervoor dat de vier heren meer zijn dan puur een hardcore punk band. Speciaal voor de organisator van Fritürfest spelen ze de eigen versie van Gang Green - Alcohol, waarbij organisator Wilco de intro zingt.

Het knappe van Rott'N Damned is dat ze niet alleen mensen aan het headbangen en moshpitten krijgen maar ook aan het dansen op de meer rock-'n-roll stukken en zelfs op een psychedelic rock intermezzo. Aan het begin was er zelfs even een reggae jam. 

Rott'N Damned heeft het in zich om grotere punk shows en festivals aan te kunnen. Het is op een losse manier strak, het is enorm energiek en je hoort gewoon dat er nog veel meer in zit. Iedere show komt er zo'n energie vrij op het podium en bij het publiek dat je hoopt dat het een keer goed word opgenomen. De eerste stappen zijn gezet qua opnames.