Op 22 februari bracht Dr Justice & The Smooth Operators deel 3 van hun EP-reeks uit, getiteld 'Alien Destroyer'. De daarbij behorende releaseparty vond plaats in ons eigen Dolhuis, reden genoeg dus om dit slotdeel van de avonturen van Dr Justice eens onder de loep te nemen.

Eerst even kennis maken: Dr Justice, oftewel Jochem Smaal, wordt geflankeerd door een klein legertje Smooth Operators, zeven stuks maar liefst. Naar eigen zeggen brengen deze avonturiers degelijk vermaak in de vorm van sexy electro discopop, maar dan wel voor de instagramgeneratie. Nostalgische synth, disco en funk in een neon glitterjasje van nu.

Hun eerste (titelloze) EP bracht de band in 2016 uit. Hierna raakte Dr. Justice & The Smooth Operators verstrikt in een missie “om de aarde van de ondergang te redden”. De band kwam in 2018 met twee EP’s (‘Babyluv’ en ’French Riviera’) om daarover verslag te doen. Het pas verschenen ‘Alien Destroyer’ is de grote ontknoping van deze belangrijke missie.

De EP bestaat uit 5 tracks en start met een korte onheilspellende intro, waarvan ook een clipje is met een gastrol voor onze eigen nachtburgemeester Juno.

Dan volgt ‘Selfie’, dat qua sound een lekker rauw randje heeft. De titel verraadt het natuurlijk al; deze is voor de instagramgeneratie. Met teksten als “got a hashtag waiting for you” en strakke keytar-solo is dit een catchy opener van de EP.

‘Playerhater’ grijpt je meteen vast met een stevig drum-intro en een onguur klinkende zangstem. Deze wordt afgewisseld met vrolijke backing vocals, totdat je luistert naar de tekst… Er gebeurt flink wat in dit nummer, niet in de laatste plaats de lekker harde gitaarsolo aan het einde. 

Door naar ‘The Future Is My Bitch’, dat start met een vrij hoog zanggeluid dat goed wordt afgewisseld met wat meer pop-achtige zang en fijne synthpiepjes. Zo kabbelt het nummer lekker verder, maar blijf bij de les, want aan het einde gaan we...huh? Gabberen?! Kan de instagramgeneratie dat nog wel?!

Nog even uithijgen met het laatste liedje ‘Short Circuit Lover’, waarvan de poëtische tekst “you set my heart on fire like a Pikachu” toch wel een aparte vermelding waard is. Dr Justice sluit de EP af met dat waar de band goed in is: dansbare discogeluidjes, een kort 80’s rap-intermezzo en welja, ook nog een hysterische synth-solo om het af te maken. Een waardig einde van een avontuurlijk drieluik.