Helaas is de zaal nagenoeg leeg als ik binnen kom. Duidelijk aan het doek achter het drumstel is te zien welke band hier vanavond zal gaan spelen, maar er is meer! Nog geen maand terug in Atak gezien in het voorprogramma van Tim Knol en nu met de gehele Small Town Villains: Tommy Ebben.
Een beetje onwennig stapt de band het podium op, het schaarse publiek is een schil contrast met Atak. Toch gaat Ebben er met vol enthousiasme tegenaan en speelt beheerst en strak nummers als 'Dreamless Slumbers' en 'In Orbit'. Ebbens' stem klinkt in topvorm inclusief bijbehorend rauw randje. De muziek typeert zich als een mix van americana, blues, rock met een indie randje. De set van Tommy Ebben & The Small Town Villains loopt als gesmeerd. Er is zelf merkbare herkenning onder heb publiek bij 'She Won't Tell'.
Fijne liedjes van een fijne singer-songwriter met band.
Deze herfstavond wordt afgesloten door 13, de Amsterdamse punkblues formatie rond zanger gitarist Robin Berlijn (onder andere Fatal Flowers). Zij brachten zo'n 15 jaar geleden een vinyl single uit op het Electrolux Label, de voorloper van het befaamde Excelsior-Recordings. Na al die tijd is er eindelijk een heel album (11). Dat Berlijn een meestergitarist is, bewijst hij meteen op het podium. Het lijkt hem niet veel te kunnen schelen dat er niet zoveel mensen op dit concert zijn afgekomen, bescheiden in zijn contact met het publiek, groots als hij speelt. Bassist Dick Brouwers (onder andere Soft Parade, Daryll-Ann) doet wat er van hem als bassist verlangt wordt. Er een beetje droog bij staan, vooral doen alsof zijn spel hem geen enkele moeite kost maar een erg strak spel neerzetten.
Berlijn is duidelijk de baas over zijn Fender Telecaster die hij deze avond niet zal verruilen voor een andere gitaar. Tijdens het soleren stapt hij naar voren zodat het publiek, wat een beetje achter in de zaal staat, hem toch goed kan zien. Er is zelfs nog even tijd tussen het stemmen door voor een mop van drummer Henk Jonkers (onder andere Fatal Flowers, Hallo Venray) wat de verbinding tussen band en publiek lekker losjes maakt. Het is een spektakel om dit trio, wat toch wel als minimaal een kwartet klinkt, live te beleven. Het geluid is zo vol dat je met je ogen dicht, zelfs onder het zingen van Berlijn nog in beeld dat er regelmatig twee extra gitaristen op het podium staan.
Verrassend is wel dat de band een cover van Lady GaGa's 'Pokerface' niet schuwt, ze maken er een meer dan waardige eigen versie van. Toch komen eigen nummers als 'Guitar Whore' en 'Gimme A Reason' ook supergoed over op de schaars opgekomen muziekliefhebbers. Hopelijk staat de volgende keer de zaal vol, zoals 13 verdiend!