Op een druilerige donderdagavond bespelen de heren van De Kift poppodium het Burgerweeshuis te Deventer. Aanvankelijk zou er in de binnentuin worden opgetreden, echter door niet meewerkende weergoden werd dat plan afgeblazen. Het gezelschap uit Koog aan de Zaan, opgericht in 1988, bestaat uit acht veelzijdige muzikanten waarvan Ferry Heijne toch wel als motor kan worden beschouwd. Overige leden zijn Jan Heijne (trompet), Han Hulscher (trompet), Patrick Votrian (trombone, tuba), Mathijs Houwink (contrabas), Wim ter Weele (drums, gitaar, zang), Pim Heijne (gitaar, banjo), Marco Heijne (zang). De fanfareband heeft in het verleden de Hanzestad al vele malen bezocht. Deze keer zou er sprake zijn van een set met een uitermate speciaal tintje.
Voorafgaand aan dit gratis concert vindt de boekpresentatie ‘Het Burgerweeshuis Boek’ plaats. Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan van het Burgerweeshuis is een zeer compleet naslagwerk, met anekdotes over de bewogen geschiedenis, van dit markante bolwerk in Deventer uitgebracht.
Dan flitsen we gelijk door naar de show van de kleurrijke duizendpoten van De Kift. Het muziekgenre laat zich niet gemakkelijk indelen. Kenmerkend zijn toch wel de blazers, in combinatie met de praatzang van Ferry Heijne. Het is behoorlijk wennen om een volgestouwde bühne gade te slaan. Een compleet orkest staat voor je neus met een diversiteit aan instrumenten. Alles went. Daar komt bij dat de wisselende bezetting voor een snel verloop zorgt.
Een show van De Kift kenmerkt zich door het ondefinieerbare. Hebben we hier te maken met een circus? Een toneelstuk? Een band? Of een voordragende filosoof? Hoogstaande literaire teksten worden afgewisseld met alles wat alcoholisten en zwervers zoal bezigt. Nummers als ‘Locomotief’ en ‘Reiziger’ zijn typische verhalen over mensen uit alle lagen van de bevolking. De tracks klinken behoorlijk sfeervol, melodieus maar vooral erg melancholisch. Natuurlijk allemaal met een behoorlijk grote korrel zout te nemen.
De avond voltrekt zich als één groot toneelspektakel. De teksten klinken poëtisch, dan weer heel erg vrolijk, of met een vleugje romantiek. Het op William Shakespeare geïnspireerde ‘Heisa-Ho’ is zelfs door Schotse grootmacht Franz Ferdinand gecoverd. Ook van onze eigen Lucebert wordt een gedicht voorgedragen. De aardig gevulde zaal is onder de indruk. Alle nummers lijken op verhalen van de onmacht in de mens, poëtisch en romantisch neergezet. ‘Zwart wit’ is daar ook een voorbeeld van. De gedichten snellen voorbij als een trein die van station naar station dendert. Ruim na elf uur vinden de mannen uit de Zaanstreek het genoeg. Een sterk en krachtig optreden dat meer iets weg heeft van een toneelavond dan een concert van een band.
Het druilerige weer van de avond is tekenend voor de melancholieke muziek van De Kift. Maar dan wel met een vleugje humor. 25 jaar Burgerweeshuis wordt op een wel heel mooie manier gevierd