Als Balkenende met veel verve het Bevrijdingsfestival officieel heeft geopend, na het aansteken van het vrijheidsvuur, barst het bevrijdingsgewoel los. Iedereen heeft er zin in en geniet zo lang het kan van het droge, doch koude, weer en muziek. En er staan ditmaal nogal wat grote namen op het bevrijdingsfestival, van ‘The Wombats’, ‘Jeugd van Tegenwoordig’ tot ‘Giovanca’. Het is allemaal aanwezig deze dag. 3VOOR12/Overijssel kan bij zo’n evenement niet ontbreken. Maar dan gaat het niet om die grote namen, het gaat dan om het Overijssels talent. Juist het Oogstpodium is het podium dat zich volledig richt op artiesten vanuit de regio Overijssel. Des te meer reden om van dit podium een uitgebreid verslag te doen van zowel front- als backstage. Een blik in de wereld van de Overijsselse artiesten, over voorbereidingen van optredens, stress, drank en rock ’n roll.
‘Symphony of Destruction’ massale opkomst
Het Oogstpodium heeft als een van de weinige podia op dit Bevrijdingsfestival een grote hoeveelheid rock en metal geprogrammeerd. Populaire genres, zo blijkt meteen bij het optreden van ‘Symphony of Destruction’. Of het nou komt door de grote toeter van presentator Johan Schoterman (Kouwemakkers) of zijn gepeperde broek, is niet duidelijk. Desalniettemin staat het veld voor het podium meteen vol met langharige metalfans als ‘Symphony of Destruction’ het Oogstpodium ontmaagt. Na het optreden van de metalband loopt zanger en gitarist Michiel Brinkhuis van het podium af met een rood aangelopen gezicht. ‘Was echt vet man! Ik ben helemaal hyper en dat blijf ik ook wel de hele dag. Was zelfs een goede opkomst, zo vroeg in de middag. Ik sta helemaal te shaken, man!’ Veel later op de avond vertellen de nieuw geworden fans van deze band dat de opkomst echt uitzonderlijk was. Slechts vier mensen waren bekenden, de overigen kwamen op de brute kracht van hun woeste metal af. Dat was dan ook volledig terecht zo weten zelfs de backstage mensen te vertellen, want dit was volgens hen in één woord geweldig.
Teleurstelling maar ook succes voor ‘MC-Sillo’
Helaas, en volledig onterecht, klinkt er boegeroep, als de presentator Johan na de metal van ‘Symphony of Destruction’ aankondigt dat het publiek zo dadelijk een vet potje hiphop kan verwachten. Dit vet potje hiphop heeft betrekking op ‘Sillo’, ‘BBH’ en ‘Consequent’. Vet is het zeker, hoewel het publiek, helaas voor de artiesten, flink is uitgedund. Als we Stefan (MC-Sillo) spreken na het optreden, reageert hij op de vraag of het goed ging wat teleurgesteld. ‘Jahoor, ging wel oké’. Wanneer we ze vragen naar hun gebrek aan enthousiasme reageren ze hierop: ‘We hadden gewoon meer publiek verwacht.’ Een domper voor de jonge hiphoppers, die veel van dit optreden hadden verwacht. De opkomst voor hun optreden mag dan wat magertjes zijn, toch weten ze het aanwezig publiek op te zwepen. Want hoewel ze teleurgesteld zijn bij de aanblik van enige omstanders, maken ze er altijd een feestje van, zo melden ze. Overigens is de teleurstelling later op de dag volledig verdwenen. Zo vertellen ze vol enthousiasme: ‘We waren zojuist bij het optreden van ‘Kyteman’s Hiphop Orkest’ (Kink FM podium) en dat was “retevet”. We hebben hem eerder al telefonisch gesproken en samen “gefreestyled” in de uitzending van Giel op 3FM en nu hebben we zelfs nummers uitgewisseld om binnenkort eens een track op te nemen.’ Het enthousiasme is van hun gezichten af te lezen. Een geslaagde dag voor MC-Sillo die met een domper begon.
‘Consequent’ vormt bescheiden pit
Hoewel de metalfans zijn vertrokken bij de eerste klanken van hiphop weet ‘Consequent’ wat meer publiek bij zich te houden. Er ontstaat zelfs een bescheiden pit. Echter, de act is ook al wat langer bezig dan hun voorgangers. Vanaf het millennium ontstaan namelijk de grondbeginselen voor deze hiphopformatie. Bovendien zijn ze ook al wat prijzen rijker, met het winnen van onder andere de Oogst van Overijssel, hiphop editie, in 2008. Het publiek geniet dan ook zichtbaar van deze formatie net als de hiphoppers zelf. Als de lui van Consequent het podium afdenderen, roepen ze uit volle borst: 'Lekker dit.’
‘Lickety Split’: vrouwenrock met ballen
Bij het afbreken van Consequent zijn de meiden van ‘Lickety Split’, uit Enschede, nog in geen landen of wegen te bekennen. De organisatie is dan ook gespannen opzoek naar de dames. Gelukkig komen zij één voor één naar het podium toe rennen, waardoor er zelfs nog ruim de tijd is om de instrumenten op te stellen en te stemmen. Deze vrouwenband maakt pure rock ’n roll. De dames ogen misschien niet zo ruig, op het podium zijn het beesten, zo heeft de verslaggever zich laten vertellen. Het is duidelijk dat presentator Johan uitzonderlijk gelukkig wordt van vrouwen die rock ’n roll spelen. Want vol overgave schreeuwt hij zijn longen uit zijn lijf door ze aan te kondigen als een vrouwenband met ballen. En ballen hebben de dames zeker: de band rockt. Helaas, zo weet een toeschouwer te vertellen, knallen ze niet als vanouds. Best jammer, maar het levert zeker een goede vraag op voor na het optreden. Doch zijn de meiden alleen maar erg blij, zo blijkt. Ze kussen vriendjes, worden gemasseerd en stralen als ze tot twee keer toe een interview moeten geven aan de diverse aanwezige media. Als dan vervolgens gevraagd wordt hoe ze het vonden gaan, bevestigen ze het vermoeden: 'Het ging best lekker, al deden we bij het nummer ‘Little White Lies’ het verkeerde nummer, maar verder ging het erg goed. En daarbij is het erg mooi om op zo'n festival te staan. Die ervaring zijn weer rijker.’
‘The Show Must Go On’ op het lijf geschreven van ‘The Freaks’
Nadien is het tijd voor ‘The Freaks’ uit Deventer. Ze komen wat laat aanzetten in hun bandbus, maar als ze dan worden opgetrommeld om te beginnen staan ze er ook. Langzaam aan druppelen de bandleden in hun vertrouwde blauwe pakjes binnen. Ik spreek vooraf met zanger Jordi van ‘The Freaks’, die zijn konijnenoren al in zijn zak heeft zitten, over het moment van voorbereiding. Zijn gesteldheid oogt echter zorgelijk. Aan zijn arm heeft hij een verband zitten, dat hij geforceerd omhoog houdt. Als de verslaggeefster vraagt wat er aan de hand is en of alles wel goed gaat is zijn reactie het volgende: ‘Ik heb me een beetje boos gemaakt, en daardoor heb ik me zeer gedaan’. Maar, zo weet hij te vertellen, gaat dit de pret niet drukken. Met zijn ogen dicht neemt hij een momentje voor zichzelf. Hij gaat vandaag weer een spetterende show geven, want zo zegt hij: ‘The Freaks is voor mij echt een manier om mijn ADHD persoontje vrij te laten. Dit is echt mijn uitlaatklep.’ En dat is te horen.
3VOOR12/Overijssel presenteert ‘Striking Justice’
The Freaks stuiteren backstage nog lekker door, als het dan tijd is om de enige 3VOOR12/Overijssel band te kunnen aankondigen. In een korte competitie vanuit 3VOOR12/Overijssel kon men een optreden winnen op het Oogstpodium van Bevrijdingsfestival 2009. Na het inzenden van de favoriete bands van de volledige redactie van 3VOOR12/Overijssel rollen er vijf bands uit. Deze waren: ‘Striking Justice’, ‘Capacocha’, ‘The Freaks’, ‘Consequent’ en ‘De Fokkers’. Er werden bijna 1600 stemmen uitgebracht. Het was nog spannend maar uiteindelijk won ‘Striking Justice’ met 52% van de stemmen. Vandaag is de dag dat deze band zijn reputatie waar mag maken en zijn verdiende prijs mag claimen. En dat doen ze. Deze rockband weet het hele podium te claimen en het publiek te overdonderen met hun sound. Nadien is de band zichtbaar enthousiast met een succesvol optreden.
‘Kleazer’ rockt zo hard dat het drumstel gaat lopen
Na de band ‘Striking Justice’ is het de beurt aan de stonerrockband ‘Kleazer’, die onder andere afkomstig is uit het Overijsselse gehucht Luttenberg. Deze band wist nog niet zo lang geleden de ‘Grote Prijs van Twente’ binnen te slepen dat haar veel media-aandacht bezorgde. De Tubantia noemde ‘Kleazer’ zelfs de rockband die klaar is voor de grote doorbraak. Als men het optreden van dit Bevrijdingsfestival heeft bijgewoond, kan men dit alleen maar beamen, want wat rockt deze band! De drummer slaat zo hard en strak op zijn drumstel dat de drums af en toe haast van het verhoogde podium afflikkeren, de gitaristen showen hun ‘loodzware’ gitaarriffs en de zanger zingt zijn longen uit zijn lijf. Als de mannen van ‘Kleazer’ het podium afdenderen staan de gezichten op een onuitwisbare glimlach. Vooral als ze horen dat hun achterban het optreden erg goed vond. En dit klopt; er zijn voor deze band geen wedstrijden meer nodig, deze band is klaar voor het grotere werk. Echter, hiervoor moeten ze na de zomer wel weer de studio in duiken, weet gitarist Harald de Ruiter te vertellen. ‘Momenteel hebben we het erg druk met diverse optredens. Hierdoor hebben we erg weinig tijd om onze demo te vernieuwen.’ Want zo weet de gitarist te vertellen, deze demo zijn zij al tijden geleden voorbij gegaan. Als men de Myspace bezoekt kan men dit alleen maar bevestigen. De mix die op deze website te horen is, is nog geen fractie van wat de band vandaag op het podium heeft laten horen. Want op het podium is ‘Kleazer’ (een naam die overigens van een voorbijgaande vrachtwagen is geplukt) een rockend monster.
‘Bigby’: biertje, spelen en voor een onaangename verrassing staan
Na de stonerrock van Kleazer is er tijd voor wat rustigere muziek. Het is de beurt aan het Zwolse ‘Bigby’. De band die al geruime tijd staat te wachten tot ze op kunnen, genieten onder het enige afdakje dat vlakbij het podium staat nog van een biertje. Dan is het tijd voor een sessie van ‘Bigby’ dat in de verte wat lijkt op ‘Death Cab for Cutie’. Deze sound weet aardig wat publiek te kweken. Het publiek geniet dan ook zichtbaar van hun eerste twee nummers. Maar dan gebeurt het meest vervelendst denkbare. De stroom valt uit. Een luid gejoel klinkt uit het publiek, want zij willen meer ‘Bigby’. De artiesten springen zichtbaar in de stress. De zanger springt van de trappen af en wil een akoestische gitaar regelen. Hoewel een aantal mensen bij het Popfrontpodium akoestische gitaren heeft zien staan, blijkt het nog best lastig om dit te regelen. Dit betekent tien minuten stilte van de kostbare tijd. Gelukkig is het probleem weer snel opgelost en kunnen de heren weer verder. De angst dat het publiek weg zal lopen is volledig onterecht, want velen hebben gewacht tot ‘Bigby’ weer verder kan spelen. Een uitermate groot gebaar voor de heren waar ze dan ook zeer blij mee zijn. Van het vervelende gebeuren is nadien niets meer te merken, want de heren blijven net als bij de eerste twee nummers de rest van de set spetteren.
Lekker lijp doen met De Geweldigheid
Stroomuitval, regen en kou, het zit deze editie van Bevrijdingsfestival niet mee. Maar desondanks maakt de band ‘De Geweldigheid’ er een groot feest van. Omstanders fluisteren elkaar in de oren: ‘dit is echt leuk, wat is dit?’ De Geweldigheid heet nog niet zo lang zo. Dit collectief is dan ook ontstaan vanuit de graven van ‘Jack Meoff and the Lockerroom Lovers’ en de band ‘Parkside’. Maar wat een collectief is dit. De organisatie van BFO meldde al op hun website dat men lef moest hebben om deze vieze, schizofrene en naargeestige artiesten te aanschouwen. Het oogt misschien wat raar, de witte ongewassen hempjes, maar de muziek doet de naam van deze band eer aan. Het is in een woord geweldig. Buiten het podium zijn de mannen van ‘De Geweldigheid’ misschien niet zo vreemd en ogen ze totaal niet eng. Ze hebben dan ook een geweldige stage-image met geweldige muziek. Een genot voor oog en oor.
Drive by Wire rockt
Na een viezig geurtje van de Geweldigheid is het tijd om eens flink uit te luchten. Daar is de band Drive by Wire uit Deventer een prima middel voor. Meteen als deze band het podium betreedt, is er sprake van een Route 66-gevoel waarbij de haren flink wapperen in de harde wind die ze uit hun speakers weten voort te brengen. Eerder werd de band nog versterkt door Hans Rutten van de Gathering (nu vervangen door Remco Cornelissen) op de drums, inmiddels is broer René Rutten (eveneens van de Gathering) toegevoegd op de basgitaar. Hoewel sommigen Drive By Wire niet kennen, weten andere mensen de verslaggever te vertellen dat het ze een beetje doet denken aan de Gathering. Het is misschien wat ver gezocht, maar het zou natuurlijk niet vreemd zijn, gezien de broers Rutten. Echter, ondanks dit weet de band, die eerder ontstond vanuit een verwerkingsproces van zangeres Simone Holsbeek, de mensen omver te blazen met hun sound.
Kwalitatieve muzikanten bij Load
Na het gitaargeweld van Drive by Wire is het de beurt aan Load, een rockband uit Steenwijk. Op het optreden is niks aan te merken, de muzikanten spelen strak en goed. Echter, het klinkt in sommige gevallen wat magertjes. Het mist net dat beetje ‘oemph’. Later wordt duidelijk waar dit mogelijk aan heeft gelegen als Annalies, de zangeres van de band, presentator Johan bij vertrek nog even haar gedachten vertelt over het optreden. ‘Ik vond het optreden best goed gaan, maar ik was een beetje hees. Ik heb me daarom niet volledig kunnen geven.’ Schoterman is het hier niet mee eens, het was volgens hem in een woord fantastisch. Toch blijf zangeres Annalies niet erg tevreden met haar optreden. Maar dit is niet terecht, het had misschien niet het knallende allure dat de band normaliter heeft, zo blijkt uit diverse positieve reacties op hun optredens en nieuwe plaat ‘Flames in Seconds’, maar het was zeker de moeite waard om naar zeer kwalitatieve muzikanten van deze rockband te luisteren.
Ongeregisseerd rocken met Chiraw
Het is al wat later op de avond en het bier heeft rijkelijk gevloeid. Op het festivalterrein is nog bier te verkrijgen in overvloed, maar backstage bij het Oogstpodium is het bier inmiddels op. Dat krijg je met een groot aantal rockbands, waar bier toch wel kan worden beschouwd als de olie van de rockmotor. Hoewel er haast geen bier meer te krijgen is, zijn de motoren van ‘Chiraw’ toch goed gesmeerd, zo blijkt als ze zo rond half elf het podium bestijgen. De diepste grommen klinken over de klanken van Guus Meeuwis. In de stilte hoort men af en toe nog flarden ‘Geef mij je de Angst’, maar deze teksten zijn aan deze harde band inclusief “circlepit” niet besteedt. De mannen rocken erop los. Hoewel er door sommige “outsiders” wordt gedacht, hoe harder de band hoe harder de man, blijkt hier geen woord waar van te zijn als men met de bandleden praat. De rustige Gep Henneberke staat lekker “low back” zijn drankje te drinken en geniet net als iedereen van de sfeer op Bevrijdingsfestival. Als men denkt “waar ken ik die gitarist van ‘Chiraw’ toch van, klopt dit. Deze man heeft een bekend hoofd gekregen door onder andere mee te doen aan het tv-programma ‘Rock Nation’. Enigszins beschamend vertelt hij over de korte tijd dat hij in dit tv-programma vertoefde. Maar als hij praat over de lol die hij daar toch heeft gehad, beginnen de oogjes weer te twinkelen. Echter, zo hard als zijn ogen glinsteren tijdens het optreden van ‘Chiraw’, waar deze Henneberke toch thuis hoort, hebben ze bij dat programma nooit gedaan.
Nog even ‘moshen’ met Gascoigne en dan vermoeid, maar tevreden naar huis
Glinsterende oogjes zijn er ook te zien bij het publiek van de laatste act van het Oogstpodium: Gascoigne. Of dit komt door het vele bier dat door de aderen stroomt, of doordat het publiek zich uitermate vermaakt bij deze metalband, is niet duidelijk. Want er was bier, maar eveneens groots plezier. Ookal is de band aardig laat geprogrammeerd, de laatste starter van het gehele Bevrijdingsfestival, toch staat het hele veld vol met een feestende meute. Omdat het vorig jaar bij het Oogstpodium wat uit de hand liep met “stagedivende” mensen, staan er nu twee beveiligers op het podium. Misschien is dit een beetje jammer, maar omdat de mannen haast verstopt staan achter de gordijntjes, heeft bijna niemand het door. De mensen die het wel door hebben, trekken zich er in ieder geval niks van aan, want er ontstaat een enorme pit waarin op dat moment allemaal wazige armen, benen en hoofden te zien zijn. Al snel na de laatste klanken staat de vrachtwagen klaar om het podium af te breken, want ook rock ’n roll moet na een koude dag, van bier en plezier, soms ook een oogje dicht doen.
Houd de website in de gaten voor een radio-verslag van 3VOOR12/Overijssel radio over Bevrijdingsfestival. In deze uitzending onder andere ook een live-optreden van Kleazer.