Als je twee weken met elkaar op stap bent geweest en daarvan ook nog eens zo’n vier dagen samen in een bus hebt zitten zweten, dan leer je elkaar aardig goed kennen. Dat schept toch een band. Het werd dan ook hoog tijd om met de Deventer bands en kunstenaars waarmee we deze zomer naar Sibiu (Roemenië) zijn geweest, onze kunsten te vertonen in onze thuishaven. En waar beter dan in het Havenkwartier of, om specifieker te zijn, het voormalige Davopand. Terwijl leden van de The Freaks lui achterover in de ruime, pluche bank hangen, zijn de heren en dames van kunstenaarscollectief Willie druk in de weer om de expositie en documentaires in goede banen te leiden. Ik besluit me ook op de bank te werpen, want over één ding zijn de The Freaks en ik het helemaal eens: we hebben in Roemenië goed leren wachten. Maar ja, dat krijg je als je met je band op pad gaat in een Oostblokland. Het went. Maar waarom zitten we eigenlijk hier? Jong en Europees Nou, in augustus vertrokken zo’n 60 Deventer muzikanten, kunstenaars en studenten naar Sibiu in Roemenië. Om anderhalve week lang onder het motto ‘Young In Europe – Deventer Meets Sibiu’ een stukje Hollandse cultuur over te brengen aan de Roemenen. En natuurlijk om zelf kennis te maken met de Roemeense cultuur. Laten we het even tot de bands beperken. De organisatie (waar onder andere het Deventer Popcollectief, het Productiehuis Oost-Nederland en het Burgerweeshuis deel van uitmaakten) was op zoek naar jonge bands die muzikale uitdagingen aangaan en met Roemeense muzikanten in contact wilden komen. Daarom was het dat Da Floawaz (hip hop, jazz, soul), Think Tank (jazz, fusion), The Reality Brass Band (swingende drumband), The Freaks (pop, punk, rock) en mijn eigen band Next Waste Dimension (metal, dance, industrial) gevraagd werden optredens te doen in Sibiu. Sibiu is dit jaar culturele hoofdstad van Europa en zodoende waren er veel podia aanwezig. De optredens vonden dan ook plaats op uiteenlopende locaties zoals in buitenwijken, in clubs en op het fraaie main stage midden in het centrum. Samengevat een briljante ervaring en een gezellige ‘werkvakantie’. Kort na terugkomst stemde iedereen meteen in met het plan een dag te organiseren waarop iedereen zijn kunsten nog eens mocht vertonen aan het Deventer publiek. De echte reden was natuurlijk dat alle incrowd jokes nog eens de revue konden passeren en we sterke verhalen konden ophalen, maar dat zei niemand hardop. Eigenlijk hetzelfde als in Roemenië; een hoop plezier en sterke optredens. Overdag was er aandacht voor kunst, documentaires en theater en ’s avonds voor bands en dj’s. Maar niet voordat er gezamenlijk naar de voetbalwedstrijd Nederland – Roemenië werd gekeken. Hoe toevallig… Programma Maar goed, de bands dus, die speelden helaas niet allemaal. De Brassband bleek met interne problemen te kampen, wat zoveel betekent als dat ze op hun gat liggen. Daarnaast hadden enkele leden van Think Tank, dat bestaat uit jonge beroepsmuzikanten, gigs elders. Vijf min twee is drie, dus alsnog een aardig programma. En laten we de dj’s, waaronder DJ Radion, niet vergeten. Zoals verwacht heeft elke band wel zijn bekenden ingeseind en aan het begin van het optreden van de Da Floawaz zijn er redelijk wat mensen. De korte set is een feest der herkenning. Maar dat is ook niet zo gek als je elkaar een keer of 9 in anderhalve week hebt zien spelen. Het is wederom opvallend hoe strak de begeleidende tracks klinken. Erg vet. Rappers Nexusz en Misc nemen alle ruimte voor runnin’ gags en nieuwe één-tweetjes. De bijscholing van Rikkert (zanger Next Waste Dimension) tijdens de Roemenië trip blijkt daarbij goed van pas te komen. ‘We just love your city’ is dan ook het devies. Een prima optreden, waarbij het jammer is dat het een kwartiertje voor het einde tijd is om de vingers vast los te spelen. Maar ja, er moet immers zelf ook opgetreden worden. En dat gebeurt na een korte ombouw. De oude en nieuwe bekenden in de zaal dragen zeker bij aan je spelvreugde op zo’n moment en het optreden ging dan ook erg lekker. Tring Tring Proberend de obscure pre-stage rituelen van The Freaks (wat heeft die saxofonist daar in zijn mond?) niet te verstoren, moet er gauw wat deo onder de oksels en is het wachten tot The Freaks gebeld worden. Het telefoonintro komt er al gauw aan en luttele momenten later loopt het zweet ze niet alleen in de naad van de geruite broeken. De band heeft er zin in vanavond en de poppy songs worden enthousiast neergezet. De in Roemenië tot Bunnyman omgedoopte zanger Jordi weet het publiek met een boel flauwekul te vermaken en breakdance crew Ill Skill Squad doet er na enkele nummers nog even een schepje bovenop qua energie. Een leuke afsluiting van het bandgedeelte en op naar de dj’s. Wachten duurt lang, maar spelen gaat snel. Het was een mooi feestje waar velen blijven hangen en anderen nog even de stad induiken. Daarnaast voor iedereen die er bij was een mooie terugblik op een toffe trip.