Zes bands traden aan in Metropool vanavond. Goede sfeer, verwachtingsvolle muzikanten maar weinig zenuwen, zo leek het. Het grootste deel van de deelnemende bands heeft namelijk al een aardige staat van dienst. En dat was te merken aan hoe de bands zich presenteerden vanavond. We kwamen binnen op de helft van het optreden van Pimpersticker. De band heeft een vol geluid maar heeft, ondanks het spannende pakje van de zangeres, toch weinig uitstraling. Het klinkt allemaal wel maar het raakt net niet. De geluiden zijn OK maar de emotie en uitstraling zijn vrijwel afwezig. Elstar verrast me al meer. Mooie liedjes, goede samenzang tussen zanger en uitstekende zangeres en er staat een band die uitstraalt dat ze weet wat ze wil. Ex-Today zanger/gitarist Mark, en naar mijn idee de bandleider, stuwt de band tot een optreden dat gedrevenheid en eenheid uitstraalt. Rage Against The Machine fans Liftid zetten een stevige set neer. Jammer dat het lijkt alsof de zanger af en toe niet weet in welke toonsoort de band nu weer aan het spelen is. Maar de muziek beukt heftig en de uitstraling is zeer OK. Left zuigt. En dan in positieve zin. Wat een energie. De zanger/gitarist vraagt aan het publiek of men bekend is met de wet van Murphy. Natuurlijk zijn we dat. Eerst begeeft zijn snoer of stekker het, vervolgens knalt er een snaar van z’n gitaar. Vervelend als je aan het optreden bent maar het moet gezegd, het doet niets af aan de performance die ze neer zetten. Ze denken nog: we kunnen gelukkig over een paar weken in de herkansing, maar de jury roept ze gewoon uit tot winnaar van de avond. Ben je mooi klaar mee, hoe moet dat dan de volgende keer zie je ze denken. Komt wel goed, niet goed spelen en toch winnen is in het voetbal erg geaccepteerd tegenwoordig. Wyatt lijkt van een ander kaliber. Deze band had, als de Nederlandse popmuziekscene zich daarvoor leende, allang doorgebroken kunnen zijn. Toch staan ze nu in de Grote Prijs. Helaas lijkt de Essent Award die ze in de zak hebben nog niet helemaal het juiste effect gehad te hebben. Hoewel de gelikte fotosessie in de artiestenfoyer misschien anders doet vermoeden. Het klinkt allemaal zeer verzorgd, de ervaring spat ervan af. Een erg goede band die op elk festival een goed figuur zal slaan. Dat ze nog niet bijvoorbeeld de Racoon-status hebben ligt echt niet aan hun, maar waarschijnlijk aan de moeilijke situatie voor Nederlandse bands van topkwaliteit. Het moet wel gezegd een band die wat té radiovriendelijk is kan op zo’n podium ook wel wat wrevel opwekken. Het is net te perfect en heeft geen vuil ‘randje’ waardoor het wat glad overkomt, jammer. Maar da’s weer alternatief geneuzel. We vs. Death, tja, je drijft mee op de golven van geluid die ze neerzetten of je gaat om de hoek een tijdschrift lezen, en dat een band dat heeft is ook wel weer leuk trouwens. Ik werd in ieder geval meegevoerd. De droge praatjes tussen de nummers door van de trompettist (uitgeroepen door presentator Bob Fosko tot instrument van de avond) zijn wat langdradig maar erg amusant. De in elkaar vervlochten gitaarpartijen zijn erg knap en effectief. De muzikantenwijsheid dat elke band zo goed is als zijn drummer lijkt hier op te gaan, erg prettig, hij is goed namelijk. Knap ook om zonder zanger toch zo te kunnen boeien. Het is altijd afwachten bij zulke licht ontoegankelijke muziek tijdens een popprijs maar de jury beloont het in ieder geval zomaar met een tweede plaats. Terecht. En wie van deze mannen kwam ook weer uit Enschede? De andere bands zijn ook op een bepaalde plaats geëindigd maar dat is toch weer minder interessant, je hebt er niks aan, hoewel een gedeelde vijfde plaats met zes bands natuurlijk wel weer aanleiding kan zijn tot een interessante discussie. Al met al een geslaagde avond hoewel ik moet zeggen dat ik als provinciale popprijs organisator het om begrijpelijke redenen allemaal met toch wat gemengde gevoelens sta te bekijken. Maar het gaat om de bands natuurlijk, altijd, als we dat maar niet vergeten. En die bands hebben er met de Grote Prijs Nieuwe Stijl een competitie bij die qua niveau er best mag zijn. Ik denk dat de aanwezige Grolsch mensen tevreden zullen zijn geweest. Ik ben benieuwd naar rest van de halve finalisten die volgende week in Hedon zullen aantreden. Want, het mag gezegd, niet slecht natuurlijk dat alle Pop/rock deelnemers aan de Grote Prijs binnen 8 dagen gewoon eerst allemaal in Overijssel staan te spelen! Overijssel, dé popprovincie van Nederland, heb ik wel eens gehoord. Goed man. Foto's: Clarissa van der Vlies