Hoe kijken jullie terug op het afgelopen jaar?
Edwin: We hebben veel kunnen en mogen doen. Dat heeft ons veel energie en tijd gekost. Soms hebben wij ons afgevraagd of we niet te veel deden maar achteraf was het het altijd waard. Ik vind het vooral tof dat we zo klein begonnen zijn en nu allerlei soorten aanvragen binnenkrijgen.
Wat waren de momenten dat het te veel werk werd voor jullie?
Edwin: Binnen één maand 4 a 5 shows regelen!
Jasper: Als we strontchagrijnig werden van de mensen met wie we samenwerkten die niks snapten van de behoeften van muzikanten.
Edwin: Precies. De "ik huur even een muzikantje in", "gage? Wat is dat?", "je komt toch gewoon lekker zingen?", noem ze maar op. Gages die te laat uitbetaald worden… of gewoon niet.
Jasper: Daar hebben we ons wel veel over kwaadgemaakt inderdaad. Al vond ik dat ook wel leuk op één of andere manier.
Edwin: Zo leer je jezelf en elkaar ook weer beter kennen.
In het interview van een jaar geleden gaven jullie ook al aan dat er met singer-songwriters soms verkeerd wordt omgegaan. Als voorbeeld gaven jullie toen restaurants waarin de artiest als achtergrondmuziek wordt gezien. Is dit onbegrip samen met de voorbeelden die jullie nu noemen, verbeterd door jullie inspanningen?
Edwin: Naar mijn idee wel voor degene die wij "geboekt" hebben.
Jasper: Ik denk niet dat er al veel verbeterd is vanuit restaurants, maar dat muzikanten zelf wel mondiger worden en niet zo snel over zich heen laten lopen. En daar begint het mee.
Hebben jullie op dat vlak ook artiesten beïnvloed? Om mondiger te worden?
Edwin: Ik hoop het. Je speelt gewoon voor een gage. Klaar! Dat proberen wij wel duidelijk te maken
Jasper: Door onze grote mond hebben wij wel andere artiesten geïnspireerd om ook per se voor gage te willen spelen, met de kanttekening dat wij van mening zijn dat als je net begint je vooral alles moet aannemen wat je wordt aangeboden, ook voor niets.
Edwin: Het ligt natuurlijk ook aan je niveau.