Zaterdag 25 augustus 2018 is een speciale dag; voor één dag wordt het Amsterdamse Bos omgetoverd in de Amerikaanse country-hoofdstad Nashville. Uit alle hoeken van het land komen hier de liefhebbers van de americana muziek bij elkaar voor de allereerste editie van Once in a Blue Moon Festival. Karakteristiek uitgedost in cowboylaarzen, geborduurde blouses en lederen hoeden werd er van piepjong tot oud volop van de muziek en de stralende zon genoten.

De Honky Tonk

Bij binnenkomst op het terrein staat de grootste blikvanger direct aan je linkerzijde, de Honky Tonk stage. Mocht je ooit een bezoek gebracht hebben aan plattelandssteden in Louisiana en Texas, dan zal de loods (compleet met hooi op de vloer en gaatjes in het stalen dak) een zucht van herkenning zijn. Een van de hoogtepunten dit festival vindt al vroeg op de dag hiernaast op de Blue Moon stage plaats. De Rotterdamse band the Dawn Brothers speelt een gevarieerde show vol americana met een grote dosis soul. De debuutplaat Stayin’ Out late kwam in maart 2017 uit en sindsdien heeft de band er al meerdere optredens in onder andere Paradiso op zitten. Met het pakkende nummer ‘Vampire’ hebben ze een hit in handen en is het alleen maar afwachten totdat de band doorbreekt bij het grote publiek.

Leuk feitje: de heren hadden vanmiddag zelf graag naar het optreden van David Crosby gekeken. De reden dat het er vandaag niet in zit, zorgt voor een lachgolf in het publiek. De band moet na het optreden zo snel mogelijk weg om de volgende show van de dag te spelen, een David Crosby tribute band.

De nieuwe lichting

Halsrijkend wordt er uitgekeken naar de neo-traditionele country van Sam Outlaw. De uit Los Angeles afkomstige Sam Outlaw, heeft zijn toepasselijke achternaam van zijn moeder geërfd. De Pedal Steel Guitar zorgt voor een karakteristiek country geluid en de intro’s van een aantal nummers hebben veel weg van de stijl van countrylegende Merle Haggard. Al mist Outlaw nog wel de rokerige stem die daarbij hoort.

Op de vloer van de tent liggen vlonders, die zich er perfect voor lenen om een stuk te linedancen of samen de two-step te doen. Dat maakt ook gelijk het grote verschil met gelijksoortige festivals in Amerika duidelijk; er wordt deze zaterdag weinig gedanst. 

Een enkeling zingt luidkeels mee met ‘Bottomless Mimosa’s’ , waarna de band gedeeltelijk het podium verlaat voor een ballad-uitvoering van het nummer ‘Ghost Town’. In het nummer wat Outlaw schreef over de liefde voor zijn familie, wordt hij bijgestaan door Molly Parden. Molly zingt zelf ook nog solo een nummer, maar is hier moeilijk te verstaan. Het publiek is er door intonatie van Outlaw van overtuigd dat de zangeres ‘Molly Parton’ heet.

Een stage verderop treed echter de echte Dolly Parton van het festival op. De kleine 27-jarige Courtney Marie Andrews zingt met een verbazingwekkend zuivere en pure stem een klaagzang over de gevestigde orde. Een eerbetoon aan Aretha Franklink wordt door het publiek met open armen ontvangen, Andrews zingt het nummer ‘Chain of Fools’ vol passie en overtuiging.

Van rock 'n roll via folk naar blues

Mocht je meer van Steppenwolf achtige rock ’n roll houden, dan is Lee Bains & The Glory Fires iets voor je. De heren maken een vrij ongemakkelijk moment mee wanneer ze weer van het podium geroepen worden, doordat David Crosby nog niet klaar is met zijn optreden. Alles is vergeven als de band dan eindelijk de eerste snaar aanslaat. Pure rock, die door de loods heen dreunt terwijl het licht van de zon sfeervol door de gaten in het dak naar binenn schijnt.

David Crosby luidt de avond in op de Blue Moon stage, waar hij eerder al de dames van I'm with Her heeft bijgestaan bij een hun dromerige folkliedjes. Als Blues liefhebber mag je vanavond Seasick Steve niet missen. Seasick Steve heeft zijn grote hits thuisgelaten en trakteert het publiek op de nieuwe pareltjes van het album ‘Can U Cook?’. Hij laat zijn 3-snarige handgemaakte gitaar nog maar eens goed zien en sluit af door zijn gitaar over de crashbekken van het drumstel te vegen. Wat leidt tot een daverend applaus.  

Tim Knol & The Blue Grass Boogiemen

Ook een vermelding voor Tim Knol & The Blue Grass Boogiemen is gepast. The Blue Grass Boogiemen spelen al meer dan 25 jaar in de country en bluesgrass wereld en weten dan ook hoe ze een schuur als de Honky Tonk op zijn kop moeten zetten. Tim Knol speelde eerder op de dag al een solo optreden, maar in deze combinatie heeft hij zijn muzikale broeders helemaal gevonden. De energie spat ervan af en het geluid van de banjo, mandoline en contrabas zal nog lang door het Amsterdamse Bos nagalmen.

Once in a Blue Moon festival heeft potentie. De tweede editie staat dan ook al gepland voor in 2019. Het festival laat de dunne scheidingslijn die er tussen de verschillende genres binnen de americana zit verdwijnen. Op de terugweg naar huis langs de spookachtig dampende bosbaan wordt er al luid gediscussieerd over de line-up voor volgend jaar. Wellicht de wat rokerige country van Jamey Johnson? Of misschien nummers over gefrituurde kip a là Zac Brown Band? Of zelfs een cajun country band in de Honky Tonk!? De mogelijkheden zijn oneindig, genoeg inspiratie en enthousiasme voor een volgende swingende country zaterdag.