Sinds een half jaar hebben ze pas echt het gevoel dat ze hun eigen geluid hebben gevonden, vertelt zangeres Abir Hamam. “Als je ons twee jaar geleden had gehoord, had je ons echt niet herkend. We hadden toen een stuk heftiger geluid.” Zichzelf een genre toekennen vinden ze lastig. “Altijd als we die vraag krijgen, kijken we elkaar een beetje wanhopig aan. Er wordt vaak gezegd dat we een echte 90’s sound hebben. Dat komt waarschijnlijk vooral door de synts en de toch iets rauwere gitaarriffs. We willen uiteindelijk vooral een verhaal vertellen met onze muziek en daarvoor moet je soms uitstapjes maken naar verschillende genre's” vertelt basgitarist Tom Radsma. “Ik vind het ook niet prettig om je als band te comprimeren tot één genre, je gaat je dan toch onbewust creatief beperken” gaat Bob Schrama (gitaar en toetsen) verder. Drummer Lotte van der Merwe zou de band het liefst willen omschrijven als alternative rock. “Dat is zo lekker breed, daar kun je van alles onder plakken.” “Ik zou er dan wel nog ergens het woord energiek tussen willen hebben”, voegt leadzangeres Abir Hamam daar nog aan toe. Gitarist Bob roept dan 'energetic storytelling rock' en de band is het er unaniem over eens dat dit de beste omschrijving van hun sound is. Tijd voor de platen!
De verse winnaars van Rob Acda Award, NEMSIS, hebben een druk jaar voor de boeg. Met inmiddels 23.000 (!!!) listens (ten tijde van schrijven) op Spotify en een nummer 1 notering op de IndieXL charts gaat het hard met de Haarlemse band. Het heeft wel even geduurd voor dat het Haarlemse vijftal hun sound had gevonden.
De favoriet van leadzangeres Abir Hamam:
Wolf Alice - My Love Is Cool (2015)
Tom: “We zijn allemaal heel jaloers dat wij deze niet meer konden kiezen!”
Abir: “Jij hebt hem twee jaar geleden ook aan mij laten horen. Ik ontdekte deze plaat toen we net begonnen met NEMSIS, daardoor is deze plaat een beetje onlosmakelijk verbonden aan NEMSIS. Dit is nog steeds een van mijn grootste bronnen van inspiratie bij NEMSIS. De plaat is ook niet echt één bepaald genre. Toen wij begonnen konden we niet echt kiezen wat we nou precies wilden maken. We dachten als Wolf Alice verschillende genre’s kan spelen, dan kunnen wij dat ook. Zangeres Ellie heeft me ook veel geleerd over hoe je op een podium staat. Ik weet nog dat ik een live optreden van ze zag en dat ik dacht: ‘Zij is zo cool. Dit wil ik ook. Hoe ze op het podium staat met zo’n emotieloos hoofd, maar tegelijkertijd ook sterk en overtuigend. Ik wou dat ik zo cool op het podium kon staan. Helaas kan ik dat niet, maar ik heb wel van haar geleerd dat je gewoon moet doen wat goed voelt. Ellie staat op haar eigen manier op het podium en ik weet inmiddels dat ik ook mijn eigen manier heb van op het podium staan. Dat is wel iets waar ik de laatste tijd ook sterk in ben gegroeid.”
Favoriete nummer van de plaat?
“Fluffy!”, roepen Tom en Bob in koor, “sowieso Fluffy.”
Abir twijfelt, “Nee ik denk Bros eigenlijk." De nummers op deze plaat verschillen heel erg sterk onderling. Dit nummer springt er echt tussenuit. Het is altijd fijn om te luisteren. Het benadrukt ook nog een keer de afwisseling in genre’s. Iets waar wij uiteindelijk ook inspiratie uit hebben gehaald.”
De favoriet van bassist Tom Radsma:
The Mysterons - Meandering (2017)
“Dit is een van de allereerste platen die ik altijd in zijn geheel luister. Het kostte me wat tijd om hem echt te gaan waarderen. In het begin vond ik het helemaal niks. Nadat ik ze live had gezien, raakte ik toch weer geïnteresseerd en ben ik weer opnieuw gaan luisteren. Inmiddels ben ik zwaar onder de indruk, het is echt een totaalplaat. Iedere keer dat ik hem luister hoor ik weer nieuwe dingen. Alles lijkt te kloppen en past in elkaar. Laatst was ik het album aan het luisteren en toen dacht ik opnieuw 'er gebeurt hier zo ontzettend veel'. Ze nemen allemaal heel veel ruimte in. De toetsen doen iets heel druks, de gitaarpartijen zijn heel vullend en dan komt de zang er ook nog bovenop, maar op de een of andere manier krijgen ze het voor elkaar om het toch als een geheel te laten klinken. Daar ben ik best jaloers op. Als wij zoiets proberen dan klinkt het al vrij snel als chaos. Ik vind het heel gaaf dat het op deze plaat allemaal zo mooi in elkaar valt. Wij kunnen hier zeker iets van leren. Ook de productie van de plaat vind ik heel bijzonder.. Het heeft echt een vintage randje. Het klinkt oud, maar toch ook weer nieuw. De lyrics vind ik daarnaast ook nog iets heel speciaals hebben. Josephine zingt altijd met een heel hoog stemmetje met wat effecten erover heen en dan valt de tekst soms een beetje weg en dat is jammer. Ze zingt namelijk over heel bijzondere en soms vage thema’s. Denk aan robots en binaire codes, het zijn dingen waar niet vaak over gezongen worden.”
Favoriete nummer van de plaat?
“Ik denk dat ik dan toch voor de titel track Meandering ga. Hij is heerlijk onregelmatig, alles loopt door elkaar heen. Alles lijkt alsof het gespeeld is op synthesizers. Die zitten er ook in, maar ook de bas en ook de gitaar klinken alsof het een synth is. Het is een heel apart liedje. Het is een heel rustig, fijn en relaxt liedje, maar er gebeurt toch heel veel. Het is het perfecte voorbeeld van wat ik eerder vertelde over dat in elkaar vallen van de verschillende instrumenten.”
De favoriet van drummer Lotte van de Merwe:
Bombay - Show Your Teeth (2016)
“Het is een van mijn favoriete platen, omdat het vol staat met hele rare, verassende en vreemde liedjes die toch heel fijn zijn om naar te luisteren. Je hebt soms van die bands die hele interessante rare muziek maken waar je eigenlijk niet echt relaxt naar kan luisteren. Bombay draait dat op deze plaat een beetje om. De drumpartijen zijn ook heel vet. Ze speelt hele inventieve, maar effectieve partijen. Ze danst een beetje om de andere instrumenten heen. Door haar ben ik ook wat losser gaan spelen. Ze doet zulke aparte dingen die heel goed werken en dat probeer ik ook met NEMSIS te doen. Ik wil ook wat creatievere drumpartijen neerzetten die, ondanks dat ze niet binnen het te verwachten patroon vallen, toch heel goed werken. Je niet laten belemmeren door wat er van je verwacht wordt.”
Favoriete nummer van de plaat?
“Bleach! Het riffje is zo vet. De drumpartij hierin is ook zo niet wat je normaal gesproken verwacht van een drummer. De samenwerking tussen de drums en gitaar is ook nog eens ontzettend interessant. Ze flirten een beetje met elkaar, dansen wat om elkaar heen, maar het is uiteindelijk toch een geheel.”
De favoriet van gitarist en toetsenist Bob Schrama:
Genesis - Wind and Wuthering (1976)
“Deze heb ik uit mijn pa zijn platenkast. 'Blood on the rooftops' is het eerste nummer dat ik van Genesis heb leren kennen. Genesis speelt heel erg met sfeer in de nummers. De band heeft veel afwijkende songstructuren. Het zijn niet de normale standaard popsongs. De muziek is echt een avontuur, de muzikanten weten echt heel goed een sfeer neer te zetten. Ze nemen je mee op een soort muzikale reis. Het ene moment voelt het alsof ik ergens langs de kust zit en dan verandert dat in een keer in een drukke stad. Soms weet muziek een beeld bij je op te roepen, sommige bands kunnen je heel goed live in vervoering brengen, maar als ik Genesis luister dan gebeurt dat ook als ik in mijn eentje op een zolderkamertje zit. Ze weten met geluid bijna een soort film te maken en ze weten heel goed een verhaal over te brengen. Dat proberen wij ook met NEMSIS, dat filmische op te roepen bij onze luisteraars en daarnaast vertellen we ook echt verhaaltjes met onze nummers.”
Favoriete nummer van de plaat?
“Dat is natuurlijk Blood on the Rooftops, het eerste nummer dat ik ooit van Genesis leerde kennen. Ik herinner me nog dat ik als kind bij mijn vader in de auto zat tijdens een reis door Zwitserland. Dat nummer stond op een compilatie CD van mijn pa. De Zwitserse bergen zijn de perfecte achtergrond voor dit nummer. Het is een best wel dromerig nummer en samen met de bergen, die je dan overal ziet, zorgde dat voor een perfecte sfeer. Ik heb hele goede herinneringen aan dat nummer.”
De favoriet van leadgitarist Can Ur:
Future Islands - Singles (2014)
Can kon er door de OV-staking helaas niet in levende lijve bij zijn, maar door het wonder van de moderne techniek, de telefoon, hebben wij hem toch nog even gesproken over zijn favoriete plaat.
“Ik ben nogal een metal-guy. Ik vind het hilarisch om deze er tussen te hebben staan. Het is totaal het tegenovergestelde van wat ik normaal gesproken luister, noem het mijn guilty pleasure. Ondanks dat het totaal iets anders is dan wat ik gewoonlijk draai, kan ik er toch heel erg van genieten. Daarom is het denk ik mijn favoriete plaat. Omdat het, ondanks dat het er zo ver van af staat, hij toch zoveel bij me teweeg weet te brengen. Het schudt de platencollectie daarnaast ook een beetje op. Live zijn ze ook echt fantastisch. Ik heb ze inmiddels twee keer live gezien en dat is zeker een aanrader. Er zit geen gitarist bij Future Islands, maar de bas en synths hoor je zeker wel een beetje terug in Nemsis. Mijn inspiratie voor NEMSIS komt vooral uit de metal die ik luister, denk bijvoorbeeld aan Zeke en Death Grips.”
Favoriete nummer van de plaat.
“Oeh lastig, ik denk Seasons. De zanger zingt op veel verschillende manieren. Ik denk dat dat in dit nummer het beste tot zijn recht komt. Het is de perfecte introductie voor de nieuwe Future Islands luisteraar. Alles komt een beetje voorbij.”
Na het winnen van de Rob Acda Award stond de band op Bevrijdingsfestival in Haarlem op 5 mei. NEMSIS is binnenkort live te zien op Parksessies, Young Art festival en Poldergoud Festival. Daarnaast zijn ze deze zomer ook nog samen met de Alkmaarse band Poncho te zien in bij het Enter the Wave festival in Naujac-Sur-Mer in Frankrijk.