DNA: Les Cooles de Ville hoort het liefst experimentele platen met soulvolle samples
'Dit klinkt alsof alle profeten samen een glas wijn aan het drinken zijn'
Veel van dit soort bands vind je niet in Nederland. Les Cooles de Ville maakt Engelstalige hiphop met een subtiele laag soul en jazz eroverheen. 'Het is hangerig', zeggen ze zelf. 'Dat is onze vibe: laidback en mellow. Ons publiek bestaat vooral uit vrouwen.' Vooral op tracks uit de jaren '90 gaan Kofi Anonymous, Omar Rey en Rome Le'Vant lekker. J. Dilla, d'Angelo, Erykah Badu – ze zwijmelen erbij weg. Maar dat geldt ook voor psychedelische funk en free jazz. De Amsterdamse muzikanten zijn niet zuinig met superlatieven als het gaat om hun helden. 3voor12 Noord-Holland stelde ze de lastige vraag een selectie te maken en nam een kijkje in hun platenkast.
De keuze van Kofi Anonymous:
Shuggie Otis – Inspiration Information
'Als je van platen houdt, moet je deze plaat hebben. Zelfs als je niets hebt met Shuggie Otis. Deze plaat is een beetje zoals ik ben als muzikant: ik ben autodidact en op deze plaat doet Shuggie ook alles zelf. Hij zingt, speelt gitaar, bas, drums, orgel, piano, percussie en heeft het geheel geproduceerd. Het klinkt allemaal heel warm, magisch en vooral gevarieerd. Shuggie maakt soulmuziek, maar hij doet ook veel rare, experimentele dingen. Het klinkt alsof het per ongeluk experimenteel is. Alsof hij in zijn hart liever met zijn band had willen opnemen en dit een demo is. Die toevallig heel goed bleek te klinken. Live is Shuggie Otis tegenwoordig wel vergane glorie; hij schijnt ook ziek te zijn. Maar deze plaat is zo spannend en origineel. Het is echt wat anders dan de meeste soulplaten uit de seventies.'
De keuze van Omar Rey:
Eugene McDaniels – Headless Heroes of the Apocalypse
'Weet je hoe duur deze plaat is als je hem nu koopt? Zeker rond de €150. Het is een collector's item, maar ik heb er helemaal niets voor betaald. Een vriendin van me van de School voor Journalistiek heeft een vader met een imposante jazzplatencollectie. Hij had bijvoorbeeld alle bijzondere platen van Blue Note Records. Deze plaat vond hij te psychedelisch en vreemd, en dus kreeg ik hem. Het is een interessante mix van muziek – een beetje soul met een beetje Bob Dylan. De plaat is vaak gesampled, daarom is hij waarschijnlijk ook zo duur. Als hiphopman spreekt dat me aan. A Tribe Called Quest heeft bijvoorbeeld het nummer 'Jagger the Dagger' gesampled en Beastie Boys en Q-Tip het nummer 'Headless Heroes'. Ik wist wel dat dit een unieke plaat was toen ik hem kreeg, ja!'
De keuze van Rome Le'Vant:
Little Ann – Deep Shadows
'Ik stuitte op deze plaat toen ik bij Concerto was. Of eigenlijk stuitte de jongen die daar werkte erop. Hij liep rond terwijl ik in de bakken met platen aan het bladeren was. Hij lachte, maar zei niets. En toen kwam 'Deep Shadows' van Little Ann ineens op – precies wat ik zocht! De mogelijkheden qua samplen spreken me aan, maar ook het verhaal achter de vrouw. Little Ann was een vrouw die niets liever wilde dan doorbreken, maar uiteindelijk is het niet gelukt. Er staat letterlijk op de cover van de plaat 'If I don't make it, at least I tried'. Alsof ze al wist dat het niet ging gebeuren. Pas toen ze erg oud was, is de plaat uitgekomen. Ik vind haar stem ook prachtig. Ze zingt niet eens zo heel hoog, maar vooral het scherpe randje vind ik mooi.'
De gezamenlijke lievelingsplaat:
Slum Village – Fan-Tas-Tic (Vol. 1)
Kofi: 'Als band zijn wij sterk geïnspireerd door bands als Slum Village en A Tribe Called Quest. In Nederland is dit soort muziek naar mijn idee pas vrij laat ontdekt. Ik kende artiesten als J. Dilla al best lang. Hij produceerde veel muziek van andere acts, zoals Q-Tip, dus toen kwam ik er ineens achter: hé, het is telkens dezelfde dude. Je kon J. Dilla een willekeurige plaat geven en hij maakte er totaal iets anders van. Iets wat enorm groovy was.'
Rome: 'Lange tijd moest ik niet zoveel van J. Dilla hebben, ik had meer met Pete Rock. Tot ik zijn sample van 'Man's World' hoorde. Bij het intro wist ik gelijk wat ik zou doen, maar toen ik dat mini-stukje van zijn sample hoorde – dat had ik niet voor mogelijk gezien. Zo goed.'
Ook Omar is lyrisch: 'Tot het moment dat J.Dilla kwam waren beats redelijk netjes, maar bij hem hoefde het niet meer de perfecte grid te zijn. Het mocht afwijken. Daarmee is hij dé hiphoppionier. Artiesten als Kendrick Lamar en Flying Lotus zijn sterk door zijn groove en ritme geïnspireerd. Het produceren van beats die niet hoorden te kloppen, dat is nu gewoon de standaard.' Welke plaat van Slum Village de beste is, daarover bestaat nog wat onenigheid. Na een helder betoog van Rome ('Volume 1 is de beste, daar kan niets aan tippen. Op Volume 2 staan te veel van dezelfde nummers. Het eerste volume is een mooie schets van wat latere albums zouden worden') gaat de rest van de band overstag.
De eervolle vermelding:
John Coltrane & Johnny Hartman.
De mannen van Les Cooles de Ville komen met moeite tot een definitieve keuze. Met elk gespreksonderwerp komt er weer een andere briljante plaat naar boven. Dus knijpen we een oogje toe en mogen ze nog een eervolle vermelding toevoegen. 'Dit is de meest perfecte muziek', zegt Omar Rey. Hij heeft het over de samenwerking tussen John Coltrane & Johnny Hartman. Omar: 'Dit klinkt alsof alle profeten samen een glas wijn aan het drinken zijn.' Wat maakt de plaat zo goed? Kofi: 'De techniek van Coltrane is natuurlijk geweldig, maar veel mensen vonden het best heftig en experimenteel. Deze plaat is heel rustig. Dat contrast is bijzonder. De muziek klinkt elegant, bijna als van fluweel. En dan Johnny Hartman erbij: hij doet zoveel met die warme stem, maar het klinkt tegelijkertijd zo gemakkelijk.'
Op 13 april komt de EP 'Her' uit op het label Wicked Wax. Tot die tijd zijn enkele nummers hier te beluisteren. Op 18 februari staat Les Cooles de Ville in de Melkweg tijdens het evenement Helemaal Melkweg.