No Doubt – Tragic Kingdom (1995)
Marleen: ‘De kleurrijke Gwen Stefani is een vrouw met persoonlijkheid. No Doubt combineert het stoer zijn met een bepaalde speelsheid. Ik vind het mooi dat ze zichzelf als muzikanten niet te serieus nemen. Toch maken ze muziek met volle partijen en meerdere lagen, net zoals wij dat proberen te doen. In een interview met Stefani las ik dat ze tijdens het schrijfproces vooral bedenkt wat ze zelf tof vindt. Dat doen wij ook, want we klinken altijd zoals we zijn.’
Muse – Absolution (2003)
Isabelle: ‘Ik ben een op-en-top Muse-fan! Absolution geeft een soort buitenaards en bovennatuurlijk gevoel. Het is net of ze boven zichzelf uitstijgen door de heftige gitaren gecombineerd met rustige nummers. Maar altijd is er dat melancholische randje. Ook dankzij de stem van Matthew Bellamy die me diep raakt. Dit album heeft ook een mooie cover: zijn de schaduwen aan het opstijgen of landen? Het space-achtige dat eraan kleeft maakt Muse duisterder dan wij.’