Het aantal dames dat op de podia staat of achter de schermen werkt, is nog altijd vele malen kleiner dan het aantal heren. Maar rocken doen ze er zeker, die dames. En wat ons betreft mogen ze ook best wat meer in beeld. Daarom bieden we iedere maand een ander vrouw in de muziekindustrie een online podium. En laat ze zien wat haar zoal bezig houdt.

Anna Veenstra

Naam: Anna Veenstra

Werk: Muziekprogrammeur

Werkt voor: Melkweg Amsterdam

Bezig met: Het bedenken en ontwikkelen van het (muziek) programma van de Melkweg. Daarnaast breng ik graag een bezoek aan festivals en ben ik moeder van June. 

 

© Joyce Goverde

Het moet begin september 2005 geweest zijn, het tweede jaar van mijn studie. We mochten aan de stage. Wist ik veel wat ik later wilde worden.

Ik kon aan de slag bij de Melkweg, op de afdeling publiciteit. Een buitenkans! Met knikkende knieën en klamme handen sprong ik op de fiets richting Leidseplein. Als Speedy Gonzales racete ik over het fietspad op weg naar mijn droomstage.

Ik naderde een stoplicht aan het Frederiksplein, eerst oranje, toen rood ... Ik realiseerde me dat ik te laat zou komen als ik me aan de regels zou houden en sprintte met dubbele snelheid over het kruispunt. Ik zou Anna niet zijn geweest als er aan de overkant geen horde agenten had gestaan, om een scootercontrole uit te voeren. "Ho, wacht even jongedame, had u zelf door dat u zojuist door het rode stoplicht bent gereden?" "JA! En ik neem de boete voor lief, want ik heb enorme haast!"

Mijn eerste en vermoedelijk enige tegenslag op deze prachtige dag. Ik keek zenuwachtig op mijn horloge en hield mijn hand al op om de boete in ontvangst te nemen. Maar de agent wilde nog even mijn framenummer checken, een fenomeen waarvan ik tot op die dag het bestaan niet kende.

Na een lange stilte en heel wat hartkloppingen werd mij verteld dat mijn fiets, mijn geliefde fiets met neon roze en groen gespoten velgen, gestolen bleek te zijn. Ik werd vriendelijk doch dwingend verzocht mee te lopen naar het bureau. In tranen liep ik achter mijn kwelgeest aan, met mijn 'gestolen' fiets aan de hand, die ik netjes bij de fietsenwinkel aan de Middenweg had aangeschaft.

Even later zat ik op het bureau en volgde er een stortvloed aan vragen: "Waar heeft u de fiets gekocht? ... Wat is uw intentie geweest met de aanschaf van dit vervoersmiddel? ... Heeft u het betaalbewijs nog in uw bezit? ... 

Ik werd neergezet als een crimineel. Het ontbrak er nog maar aan dat hij me vroeg waarom ik mijn velgen in die camouflagekleuren had gespoten."Ik moet u nu toch vriendelijk verzoeken iemand deze kant op te sturen met het aankoopbewijs en tot die tijd moet ik u tot mijn grote spijt opsluiten." 

Ik mocht nog een telefoontje plegen naar de Melkweg. "Hallo, dit is Anna en ik zou vandaag stage bij jullie komen lopen, maar er is iets tussen gekomen, ze houden me vast op het politiebureau." Aan de lijn had ik Bow Evers, die in lachen uitbarstte. "Dit is rock 'n roll Anna, maar ik geef het door!" 

En zo zat ik een halve dag in de cel, samen met een meisje dat illegaal in Nederland verbleef. Zo ongeveer verliep mijn eerste kennismaking met de Melkweg. Natuurlijk kwam alles goed: bonnetje gevonden, fiets bleek inderdaad gestolen en onderhands doorverkocht, maar ik kon de volgende dag aan slag in de Melkweg. 

Nu 13 jaar later ben ik alweer drie jaar programmeur van de Melkweg. Ik houd me dagelijks bezig met meet & greets voor jonge nieuwe pop acts en maak het programma voor RADAR en ADE Live. Maar bovenal boek ik concerten: alles van Tom Misch tot Greta van Fleet en van Koreaanse pop tot de nieuwste Youtube sensatie. 
In de cel ben ik nooit meer beland en zo rock n' roll is het nooit meer geworden, maar het werken in de Melkweg voelt nog iedere dag als een buitenkans!