Karel gebruikt Paradiso Bovenzaal optimaal Karel gebruikt Paradiso Bovenzaal optimaal

Improvisatie is het overgeven aan het moment. Natuurlijk heeft Karel zijn gecomponeerde nummers mee in zijn digitale shit maar zodra hij het podium opgaat laat hij los, en hij gaat los, wauw wat een energie. Karel zet het op een energiek bewegen alsof hij een sportschool work out in vlam zet, hij gaat los op het ritme en de melodie, en springt vederlicht over het podium waar een doorgewinterde kickbokser nog een puntje aan kan zuigen.

Improviseren is loslaten, loslaten van conventies en in het moment je laten meevoeren door wat er gebeurt met het publiek.. het interzijn, de interactie. Daar gebeurt het voor karel, daar moet je wezen als performance artist.

Ook laat hij zijn teksten deels los en brengt zijn zang naar klank. Het is zijn insteek om de woorden in zang fonetisch te maken. Hij wil los van het interpreteren of beter gezegd los van het duiden van iets wat weer voor velerlei interpretaties vatbaar is. Het publiek laat hij daarbij ook los door te zeggen.. joh maak je eigen verhaal, volg je eigen gevoel maar in de bodem wil hij je ontmoeten…wat voel je NU! Dans…beweeg op voelen.  Als bezoeker in de bovenzaal van het prachtige Paradiso kom je in de sfeer van Karel, the vibe van het hier en nu. En het publiek voelt het haarfijn aan door bij de eerste nummers als een bende pinguïns ritmisch te waggelen waar een bepaalde cadans van uit gaat die aansluit, die connect met wat Karel performt. En zo bouw je een moment van samen genieten… door beweging!

Karel zet met een lagere stem een soort van andere zelf neer die het van hem lijkt over te nemen, of zoals hij zelf in een eerder interview – ha die kerel weer - een soort hogere kracht die wordt aangeboord en hij zichzelf daarmee in trance brengt. Met zijn expressieve hand- en armgebaren, zijn springere shorttracking op de vierkante meters van het podium en zijn stem uit een andere bron belichaamt hij zijn kunst.. zijn ding! Het gevoel dat wellicht blijft hangen is dat het oer wordt.

Alsof de primitieve mens óók kan communiceren door ‘boerse’ of animale klanken en binnen bijv. improvisatietheater ook wordt toegepast. Geen woorden gebruiken maar klanken al is het maar bléééhh, bleuh, bloeh, blaaah. Het klinkt grappig als je naast iemand op de bank zit thuis en je zegt gewoon even blurrrrr… een momentje van dwaas doen, een beetje dollen en met luchtklank de boel wat minder serieuzer maken want we gaan niet aan vlijt ten onder maar aan al te serieus gedrag, teveel ratio, teveel willen snappen, de ander begrijpen enzo. Stop ermee. Doe mal, en ga voelen en daar komt het publiek ook voor want ze voelen karel steeds beter aan gelang het optreden, en laten zichzelf ook los gaan. De zaal warmt alsmaar meer op gelang ook het tempo omhoog gaat. Je zult zeggen maar dat is toch normaal. Ja normaal, gelukkig… maar ook wel bijzonder.

Hoogtepunt is de ultieme dwaasheid van Karel om op de haardschouw te klimmen die halverwege de zaal langs de muur staat. Hij heeft het al wel bedacht door er een stoel te plaatsen en er makkelijk op te klimmen. De volgende keer vraagt hij gewoon het aanwezige publiek om hem daar op te tillen, erop te gooien, erop te loeien natuurlijk. Op dat moment zie je Karel grondeloos zijn, zelfs op de schouw van een open haard kan karel performen als ware het de hele avond zijn podium. Het publiek zal niet raar hebben opgekeken als dat zo is gegaan. Al heeft hij op de bar gestaan…het is allemaal zo Karel!

Muzikaal lijkt Karel zich te bedienen van new wave jaren tachtig eenvoud en puurheid, met een monotone industriële beat alsof je aan de loopband staat van de ware dub. Bij Karel werkt dat gewoon lekker. De hypnotiserende drum en bas, echo, stemvervorming, tempowisselingen en andere geluidseffecten uiteenlopend van klokkengelui en oerwoudgefluit maken het compleet. Hoezeer zijn show een belevenis vormt, blijft hij ook wat hangen in zijn improkunstje, het wordt wat meer van hetzelfde, hoezeer er nog genoeg nuance te ontwarren valt. De vraag is of dat boeit of dat er nog potentie is tot groei, tot meer Karel in meer geuren en kleuren. Wat dat betreft zet hij in op blijven ontdekken, nieuwe dingen toepassen, hij is per slot van rekening zelf benoemd performance artist, de improkunstenaar die op elk eiland, op elke haardschouw, in elke zaal kan optreden, voor elk publiek… en voor elke klas!