Onderhoudende derde voorronde Rob Acda Award Onderhoudende derde voorronde Rob Acda Award

MAUDÉ zoekt met haar geluid de verbinding. Dat gebeurt eigenlijk op het podium waar naast haar zes vocalisten meezingen, wat een behoorlijk koor element in de uitvoering van haar muziek. Een van de zes is Noah Milanovi die al eerder zelf in de eerste voorronde. MAUDÉ heeft daar ook iets mee en haar songs laten dat horen. De gospelinvloed is behoorlijk aanwezig en speelt een belangrijke rol. Dat terwijl MAUDÉ zelf niet religieus is, maar het is wat ze voor ogen heeft in een wereld waar alleen de verschillen worden benadrukt, terwijl het juist meer gaat om de verbinding. Het voorbeeld staat op het podium. In totaal staan naast MAUDÉ er nog eens tien mensen op het podium, wat een warm gevoel oplevert en ook de zaal in gaat. Bovendien is het loeizuiver wat MAUDÉ laat horen en is het af en toe toch ook kippenvel.

Moanzy is de hele wereld over gegaan met de muziek die hij maakt. Performen is het sleutelwoord. Bij het tweede nummer van zijn set, vraagt Moanzy of er iemand in de zaal een solo kan spelen. Als blijkt dat er iemand een mondharmonica bij zich te hebben, komt deze spontaan het podium op om even solo eruit te gooien, wat binnen het nummer door Moanzy even passend wordt gemaakt. Zijn muziek neigt naar indierock en misschien wel met een wat punkrandje eraan. Het merendeel is stevig werk, hoewel Moanzy toch even ook zijn moment pakt, door zichzelf te begeleiden op de elektrische gitaar, waarbij zijn bandleden aandachtig meeluisteren om vervolgens verder op in te zetten en het nummer tot een dynamisch einde weten te brengen. Met zijn optreden waarbij hij zowel in het Nederlands als in het Engels het publiek benadert, geven hem toch dat hij een man van de wereld is.

MARIS tapt weer uit een heel ander muzikaal vaatje. Waar de gitaren in het optreden ervoor van Moanzy, draait het bij MARIS om de vette elektronica. Er zitten soms flarden in de muziek van MARIS die zelfs even doet denken aan The Void die een jaar ervoor heeft meegedaan aan de Rob Acda Award. Leuk detail is dat het licht op die avond wordt verzorgd door Lennard Moors en die is van The Void. De band bestaat zelfs uit twee leden die ook in Talks Make Do spelen. Dat zijn drummer Gideon Ellison en Milan Damen. Vooral de invloed van Milan en toetsenist Teun Polderman is behoorlijk merkbaar. Laatstgenoemde speelt ook mee in High On Chai, waardoor de band ook nog eens met gitarist Midas Maizarac een behoorlijke ervaring. MARIS weet het publiek ook goed stil te krijgen door bij haar optreden een stuk poëzie te brengen dat als intro dient voor één van haar songs.

Noraly Hendriks sluit de avond af. Ze is een echte autodidact, want ze heeft geen enkele muzikale opleiding gedaan. In 2024 valt ze op door de stoute schoenen aan te trekken en producer Marg van Eenbergen te benaderen om de productie te doen voor haar debuut EP Accidentally Happy. Dat titelnummer van die EP laat Noraly met haar eigen band op het podium horen. Het is misschien indiepop maar de singer-songwriter die Noraly toch echt is, laat ze tijdens haar optreden ook zien. Ze vertelt wat in haar gedachten speelt en hoe het liedje dan uiteindelijk de weg bij haar naar buiten weet te komen. Een jaar eerder heeft Noraly haar EP in de kleine zaal van Patronaat mogen presenteren. Voor deze derde voorronde is het nu de kleine zaal en staat er ook echt wat. Als een huis. Het is wat het publiek ziet, maar ook de jury, want Noraly mag het nog een keer laten zien en dan wel in de grote zaal. Op de avond is ook bekendgemaakt dat Waterfront als winnaar van het publiek over alle drie de voorrondes ook naar de finale mag. Cheyenne Howell die als bandlid in de eerste voorronde bij Waterfront heef meegespeeld, weet dan al dat ze met High On Chai op 6 maart geen optreden kan doen. Van alle optredens zijn bewegende beelden gemaakt door Alternative FM en Haarlem 105.