Rosa Spruit vertolkt gevoel jongere generatie Rosa Spruit vertolkt gevoel jongere generatie

Rosa Spruit heeft voor de gelegenheid enkele elpees van haar debuutalbum in de foyer gelegd, erop vertrouwend dat de merchandise zonder toezicht er op de juiste plek ligt. Het Haarlem Vinyl Festival is uniek haar soort en lift bijzonder succesvol op de stijgende verkoop van geperste albums. Zo lezen we in het beleidsplan dat in 2020 de verkoop van vinyl wereldwijd voor het eerst meer opbracht dan de verkoop van cd’s, 17,1 miljoen euro tegenover 16,9 miljoen, en die populariteitstrend zet gestaag door.

Ook komen er volgens onder meer een nieuwsrartikel bij de NOS weer meer platenzaken bij. Vinyl vervult meer de behoefte aan muziek en kunst als beleving, net zoals de jonge generatie verrassend genoeg analoge fotografie herontdekt, camera met een filmrolletje erin. Geen digitale beeldbewerking meer maar werken met vloeistoffen, papier, rood licht in een doka en uiteindelijk tastbaar resultaat. Een welkome backslash op de ongebreidelde digitale revolutie. Een herwaardering voor het ambacht en handenwerk. Net als Rosa die zich alleen met een versterkt akoestisch gitaar en stem bediend. de basis.

Menigeen herkent zich in het beeld van de roaring twenty’s  als levensfase waar worsteling met volwassen worden, het ouderlijk nest verlaten, eigen plek in de wereld vinden, Corona (weer naar je ouders), beroepskeuzes, gelijkgestemde vrienden, prille liefdes en verlies van dierbaren voor de nodige onrust en dynamiek kunnen zorgen. Een verkregen vriendenkring bij toeval is dan wel zo fijn om de levenservaringen en -keuzes waar je tegen aanloopt als jonge twintiger te delen met elkaar. Twijfels kunnen omarmd, gekoesterd worden om nog geen definitieve keuze te hoeven maken welke kant of richting je opgaat. Gedeelde smart wordt bezongen in we zien wel ‘hoe de regen valt’… geef het leven de ruimte, het ontvouwt zich wel vanzelf.

Als 24-jarige solo artiest zingt Rosa met een licht timide breekbaarheid over kwetsbare thema’s zoals de eerste grote liefde. ’Ik voel me vrij met jou aan mij zij’. En ook de liefde die weggaat en je er weer alleen voor staat. De zelftwijfel die toeslaat of niet willen verzanden in wat er slecht ging in de relatie. Zo richt Rosa liever haar blik op het plafond in plaats van kijken naar slechtnieuwsberichten uit de wereld. Je kan keuzes maken, je afwenden van een deel van het leven waar je geen invloed op hebt maar wel van invloed is op mensen, op de stemming. Wat er wel goed gaat in de wereld mag je zelf ontdekken.

Rosa speelt bestaande nummers of zelf geschreven liedjes, beide in het Nederlands. Tussen folk en country in. Het zijn verhalen in een lied, met teksten die verder gaan in gevoel of reflectie, het leven nuchter poëtisch bezingend in geuren en kleuren. Zo komen liedjes voorbij van het album Tussen stad en platteland. Tussen de liedjes door vertelt Rosa het publiek een stukje uit haar leven als intermezzo en introductie op het  volgend nummer. Bij het vrolijke nummer Ook Weer Zomer wordt het publiek uitgenodigd om mee te zingen met het refrein ta ta ta ta. Een liedje dat goed past onder een roadtripfilm en zowaar is de videoclip een soort van roadtrip. Het klopt. Folkmuziek van het platteland, tussen boerenbedrijf en warme zomers in de buitenlucht, met vrienden in de stad of op vakantie. Tussen zorgeloos en vrolijkheid.

Rosa speelt haar muziek als haar tweede natuur, overduidelijk in haar element om sferen, herinneringen aan dierbaren, gevoelens in muziek te vatten, in gitaar en zang. Hoezeer ze met haar nummers melancholisch overkomt is het niet zwaar op de hand, eerder intiem en stromend in lichtheid, alsof ze op twee centimeter hoogte zwevend, vrij reflecterend door het leven gaat terwijl ze met beide benen op de grond staat. Ik ben dan ook benieuwd hoe haar liedjes klinken met een volledige bandbezetting.

Van Muzikant Jeroen Kant heeft ze het liedje Schijt Aan De wereld En Stront In Je Kop, een folknummer over de verbazing waarom mensen afval weggooien in de mooie natuur van de Biesbosch. Ook hier betrekt ze het aanwezige publiek bij de refreinzang met whohohooooo… whohohooooo oh oh ooh.

Rosa wisselt veel gezongen tekst af met enig klankzang zoals in het nummer He jij dat over alfa mannetjes gaat en ze een wat donkere bas inzet en een fraaie oehoe uithaal meegeeft. Joh baasje, ik kan je lijen…oehoewoe. Daar zit ook de schoonheid van haar stem die ze wel meer mag toelaten in haar liedjes.

Het verdiend waardering om een solotheatertour op jonge leeftijd te dragen. Alleen op pad. Het optreden heeft variatie in nummers, eigenheid, thema’s, en dynamiek zoals contact met het publiek. Wat voor kan komen bij bands en muzikanten is om liedjes helemaal vol te zingen met tekst in plaats van ook de instrumenten voor zich te laten spreken of meer klankzang toe te voegen in plaats van tekstzang. Het zijn ‘mijn twijfels’ die een optreden muzikaler kunnen maken. 

Vanaf vandaag… geen twijfels meer is leidraad om duidelijke keuzes te maken, om af te komen van weifelende gevoelens die tweespalt zaaien, om keuzes en richtingen meer in te laten dalen zodat het robuuste vorm en plek krijgt alsook open te staan voor toeval, of verrassing van het moment. Rosa Spruit studeert en richt zich op haar master Gezondheidswetenschappen en ondertussen toert ze de komende maanden door theaters in Nederland. Met haar 24 lentes is zij een uitgelopen spruit die een stevige tak kan worden door muzikale ontdekking en uitwisseling op te zoeken met andere muzikanten die ze tegenkomt op haar pad. Ze schuurt in haar potentie tegen artistieke eigenheid en commerciële doorbraak aan. Het is maar net hoe de regen valt.