Wouter Planteijdt verzorgt avondvullend programma in het Tolhuis Wouter Planteijdt verzorgt avondvullend programma in het Tolhuis

Voor aanvang is het gezellig druk in de grote zaal van het Tolhuis, waar het deels zittende en deels staande publiek geniet van een wijntje of een biertje. Een van de initiatiefnemers van Club Kazoo komt het podium op en kondigt Wouter Planteijdt en zijn band aan, en vraagt ook om stilte tijdens de muziek in de gehorige zaal. Het publiek gehoorzaamt als de band opent met het stille nummer Bullhorn, van het gelijknamige album. In het stilste nummer van de set zingt Planteijdt dat hij een bullhorn (een megafoon) nodig heeft om zijn stem te kunnen versterken tussen alles wat er in de wereld gebeurt.

Na twee nummers betreedt podiumdichter DS Daluiso het podium, evenals gastmuzikant Arend Bouwmeester. Daluiso vertelt verhalen en gedichten ondersteund door improvisatie van de band. Hij opent met een komisch verhaal over een mislukte verhuizing, zijn werk valt goed bij het publiek. Als DS Daluiso het podium verlaat, gaat de band verder met een cover van That’s the Way that the World goes Round van John Prine. Vervolgens speelt de band het beste nummer van de set, Aftermath of you. Het nummer bouwt rustig op en de gitaar en de stem van Wouter Planteijdt staan centraal. Halverwege het nummer neemt drummer Mischa Porte de leiding over en de band werkt toe naar een climax, om vervolgens weer stil te eindigen en een luid applaus in ontvangst te nemen.

Als Wouter Planteijdt vraagt of de zaal alweer zin heeft in Danny, zoals alleen hij podiumdichter DS Daluiso mag noemen, is het antwoord “ja!”. Na een verhaal over zijn eerste liefde vervolgt Daluiso met een ‘snel stukje poëzie’. Over de stuwende muziek die de band neerzet dicht Daluiso zo snel dat hij zwetend op het podium staat. De hardwerkende dichter kan wederom rekenen op een luid applaus. Vervolgens is het tijd voor de bandleden om in het centrum van de aandacht te staan, als er solo’s zijn van Gerco Aerts op contrabas, Arend Bouwmeester op Saxofoon, en Mischa Porte op drums. Planteijdt heeft nog even een onderonsje met percussionist Rudi de Graaff, waarbij het lijkt alsof laatstgenoemde geen behoefte heeft aan een eigen solo. Opvallend is dat Wouter Planteijdt zijn bandleden, en DS Daluiso, vol bewondering bekijkt wanneer zij hun moment krijgen. Waar hij deze avond in de programmering centraal staat, lijkt hij de aandacht te willen verdelen over iedereen die het podium betreedt.

Na een pauze komt de band terug met een verhaal over een interview met Bob Dylan. “There’s just so much you can do with electricity and drums” is iets wat hij zomaar kan hebben gezegd. Planteijdt voegt eraan toe dat Dylan echter vergeten is dat nummer te schrijven, dus schrijft hij Electricity & Drums, het openingsnummer van Bullhorn II. De tweede helft van het programma bevat meer nummers van die tweede plaat, en ook wordt de elektrische gitaar nu vaker gebruikt dan de akoestische. Het publiek krijgt nog een keer werk te horen van DS Daluiso, dit keer onder andere een ritmisch verhaal met ‘huiswaarts’ als centrale woord, waar de band helemaal in op kan gaan.

De dichter blijft nog op het podium voor een bijzondere uitvoering van Wine With Dinner van Loudon Wainwright III, het nummer wordt namelijk in het Engels gezongen door Wouter Planteijdt terwijl DS Daluiso tegelijkertijd zijn Nederlandse vertaling voordraagt. Het komt echter niet helemaal uit de verf vanwege een technisch probleem. Wouter Planteijdt reageert na het nummer geïrriteerd op de galm die te horen is. Gelukkig weet hij die irritatie om te zetten in een sterke uitvoering van Tom Waits’ 16 Shells From A 30.6, dit nummer heeft Wouter Planteijdt onlangs ook opgenomen met de bijbehorende video (hierboven te vinden). Na een klassieke fade-out, waarbij Planteijdt langzaam van de microfoon naar achteren beweegt, kan de band rekenen op een dankbaar applaus.