Noor betovert de Melkweg met haar stem Noor betovert de Melkweg met haar stem

Noor staat deze zondagavond voor een warme en uitverkochte Oude Zaal in de Melkweg. Eerst komt de band op, bestaande uit twee backing vocals, een toetsenist, drummer, basgitarist, en een gitarist. Het publiek reageert enthousiast op de opkomst van de band, en als Noor opkomt gaat het geluidsniveau nog iets omhoog. Maar zodra ze acapella begint te zingen is de zaal direct stil, een gewaagde zet die heel goed uitpakt. Tijdens de acapella opening staat Noor in de spotlights, en krijgt de zaal een eerste indruk van haar prachtige zangstem. Halverwege het nummer komen de lichten en de band er in één keer bij, en ook dat klinkt goed.

Voor haar muziekopleiding verhuist de Amsterdamse Noor naar Londen voor een muziekopleiding, en ze zingt zowel in het Engels als in het Nederlands. Inmiddels heeft ze de Engelse hoofdstad weer ingewisseld voor de Nederlandse hoofdstad. De eerste helft van de set is Engelstalig. Haar Engelstalige muziek is niet te vinden op Spotify, maar zoals Noor aangeeft zijn dit nummers “die de OG’s misschien kennen van Soundcloud”. Een van die nummers is Let’s Take A Shower, een rustige ballad die ze in de Melkweg in een walm van roze lichten speelt. Terwijl de zaal rustig heen en weer beweegt, is het nu al duidelijk dat Noor in veel genres en stijlen thuis is. Het ene moment klinkt ze als Corinne Bailey Rae, dan weer als een jonge Adele, maar het is vooral haar eigen stemgeluid dat indruk maakt deze avond. De vergelijking met Adele komt het meest tot uiting tijdens Rough Love, een nummer dat nog niet op Spotify en Soundcloud te vinden is. Een persoonlijk inkijkje in het liefdesleven van Noor, waarbij ze zichzelf solo op toetsen begeleidt.

Het Nederlandstalige deel van de set begint met De Wereld Sterft (ik mis m’n stad), en direct zingt een deel van de zaal de teksten mee. “It’s that time of the show”, geeft Noor vervolgens aan als ze op de rand van het podium gaat zitten en aan Halfverdwaald begint. Ze wordt voor deze Nederlandstalige piano ballad begeleid door één van haar achtergrondzangeressen die plaats heeft genomen achter de toetsen, en door het deel van het publiek dat meezingt. Het is mooi om te zien hoe Noor gebruik maakt van het meezingende publiek. In plaats van dat ze het probeert te overstemmen, heeft ze chemie met het publiek en zingt ze echt samen met de zaal. Even later wordt Noor vergezeld door néomí, die het voorprogramma verzorgde, om samen Goede Dagen te spelen. Een prachtig rustig moment tegen het einde van het optreden.

Noor geeft aan dat we bijna bij het einde van de show zijn, terwijl de band het intro van Jong en Oud op repeat speelt. Het is een van de meest swingende nummers van de avond en het plezier spat er vanaf bij het publiek, bij de band, en natuurlijk bij Noor zelf. Na het nummer neemt de band onder luid applaus afscheid. Maar Noor neemt nog geen afscheid tot ze “een afscheidsliedje” heeft gespeeld. Ze speelt Ik Zwaai Het Uit solo in de spotlights met een gitaar in de hand, en de setting wordt compleet gemaakt door de bellenblaas die iemand op de eerste rij heeft meegenomen. Met nog meer meezingers dan eerder op de avond zingt ze over hoe ze afscheid nam van de stad waar ze nu speelt, een prachtige manier van thuiskomen. Onder het luidste applaus van de avond verlaat ook Noor het podium, en wordt nogmaals duidelijk hoe goed de band tussen Noor en haar publiek is. Met pas één EP en een paar singles op zak heeft ze al een sterke fanbase opgebouwd, en het kan niet lang meer duren tot haar echte doorbraak.