Freerk van Oudheusden en Casper Berkhout hebben het afgelopen jaar aandacht gekregen voor hun Nederlandstalig materiaal. Onopgemerkt is het nauwelijks, want sinds januari 2022 bestaat Plancktoon al en het afgelopen jaar hebben ze onder meer Dovemansoren en Zo Dom Zijn uitgebracht.
Op De Laatste Keer begint het tweetal met een dik synthesizergeluid gevolgd door een droge beat waarbij het bijna klinkt als een soort techno track. Plancktoon weet na een paar maten de ware aard van het liedje te laten horen en dan blijkt het een heel funky nummer te zijn. Onderwerp? Zelfbeklag en zelfkritiek. Hoe je iemand telkens over je heen laat walsen. Hoe je jezelf voorneemt er iets tegen te doen. En hoe dat toch maar niet lijkt te lukken. Menselijk onvermogen. Ziedaar het is de zesde Plancktoon single van dit jaar.
De eerste regels van het nummer klinken niet zozeer wanhopig, als wel gefrustreerd of moedeloos: "Ik kijk mezelf aan, zie daar een vreemde staan, een lege blik". Met even later een poging om er korte metten mee te maken, op een onmogelijke manier: "Ik geef een schop onder m'n hol".
Bij De Laatste Keer is herkenning aanwezig, omdat het duo aansluit bij misschien wel de tradities die veel mensen hebben in deze tijd van het jaar. Collega's en familieleden – van wie je soms maar weinig kan hebben – zien we nu nóg intensiever, tijdens kerstborrels en -brunches. Voor de één een paar uur van warm samenzijn, voor de ander een eeuwigheid vol kille frustratie. Al met al weet Plancktoon een klein voorbeeld van menselijk onvermogen te vertalen naar een lekkere funky Nederpop-track.