Haagse dreampopband Maida Rose laat teder gevoel achter Haagse dreampopband Maida Rose laat teder gevoel achter

De zaal is goedgevuld maar laat genoeg ruimte over om voorzichtig mee te deinen op de ‘wavy’ klanken. Ook is er een primeur voor de band: er zijn namelijk visuals om het publiek nog meer in de hogere sferen te brengen. Omdat het bij dit genre nogal voor de hand ligt om de muziek als ‘dromerig’ te omschrijven, gaan we proberen dat in dit stukje niet te doen. Kijken hoe ver we komen?

Roos Meijer zingt het publiek haast fluisterend toe over nostalgie, depressie en liefdesverdriet vanuit het perspectief van een volwassene die nog moet accepteren niet meer een jongvolwassene te zijn. Nu is Maida Rose zeker niet de enige groep die dat doet, maar wat je bij hen in de muziek doorklinkt, is een zeker gevoel van rijping en geleefde ervaring. In 2016 ontstaat het eerste Maida Rose nummer wat Roos en Javier samen schrijven. Al snel werkt het tweetal achter de schermen hebben aan de muziek. Het duurt tot 2021 als Roos en Javier met Maida Rose actief naar buiten treedt met de release van de eerste single release. Als liveband is Maida Rose zelfs pas actief sinds 2022. Kortom Maida Rose is zeven jaar samen en sinds de laatste twee jaar echt actief met het eerste album Tales Of Adolescence dat in 2022 is uitgekomen.

Maida Rose neemt tijdens hun optreden het publiek mee door deze ontwikkeling, wat rustig aan het begin, en geleidelijk komen de gitaren meer naar voren. Niet dat je moet verwachten dat je op het einde staat te headbangen en springen: ook in de gitaarsolo’s en –riffs overheerst een gevoel van contemplatieve melancholie. Een nummer wat het geheel van Maida Rose mooi samenbrengt, is Where Do We Go, daarin horen we de melancholieke gitaar, de thema’s en (hebben we dat al genoemd?) loepzuivere samenzang terug. Een samenzang die de drie dames van de band ook eens goed mee laten pronken bij een gevoelig terzet rondom de microfoon.

Dit alles wil niet zeggen dat het optreden doom and gloom is. De warme tonen van de zang dragen je mee, tegelijk geeft de warmte van de kleuren van je iets om op te focussen – iets vol van belofte. En dat is het gevoel waarmee het publiek de zaal verlaat. Hopelijk geldt hetzelfde voor Maida Rose zelf.