Grondslag 2023 zweept Hoorn op Grondslag 2023 zweept Hoorn op

Ooit begint het Grondslag Festival als een samenkomst van vrienden in het park, maar dat is inmiddels gegroeid en geëvolueerd tot een echt festival met twee stages en een tiental optredens. Van het middaguur tot middernacht zijn er optredens van bands en soloartiesten uit een breed scala genres. Op dezelfde dag vindt het ‘Live in Hoorn’ muziekfeest plaats, wat het vergelijken net iets meer voor de hand liggend maakt. Grondslag is in bijna ieder opzicht de underground tegenhanger van dat feest, waar grote (en toch wel mainstream) namen als Bløf en Maan optreden. Grondslag daarentegen kent meerdere optredens die eindigen met artiesten in hun ondergoed, iets dat ze bij 'Live in Hoorn' toch hebben moeten missen.

The Zanders blijven echter wel geheel gekleed, wat niet een heel groot wonder mag heten aangezien ze om 13:00 beginnen. Geen naakte snoekbaarzen dus. Wel naakt enthousiasme en blije gevoelens van de Hoornse poprockband in nummers als I Feel Fine en Feel The Sun. Upbeat en met vaart speelt het viertal door hun nummers heen. 

Dat het een thuiswedstrijd is voor de jongemannen mag duidelijk zijn, want ze worden aangekondigd als de trots van een van de organisatoren. En in hun element zijn ze. The Zanders hebben al at optredens achter de rug en dat ze daardoor meer ervaring hebben opgedaan, is duidelijk hoorbaar in de zelfverzekerdheid waarmee ze hun materiaal laten horen. Ook brrengen ze een nummer van hun inspiratiebron Wilco en de Beatle-song You Can’t Do That ten gehore. Hoorn is in elk geval erg benieuwd waarheen The Zanders zich ontwikkelen.

Ietwat minder te pruimen vindt het publiek Bumble B. Boy, een Australische en absurdistische post-punk act. Zijn missie om een zakenimperium op te bouwen en een van de meest invloedrijke figuren in de muziek te worden kan bij een deel van het publiek op waardering rekenen, maar voor de helft komt de wervelwind van de imker en zijn twee danseressen wat te vroeg op de dag.

Haast hysterisch schreeuwend en shreddend op volle snelheid – zo erg zelfs dat hij een snaar van zijn gitaar breekt – maakt hij zijn impact op Grondslag. De nummers zijn moeilijk van elkaar te onderscheiden, behalve als hij een monoloog uit een Japanse film begint af te spelen die juist weer een griezelige rust met zich meebrengt, waardoor Bumble B. Boy zich eigenlijk het beste laat waarderen door naar een van zijn shows te gaan.

Terug in de wereld van de meer conventionele muziek zijn we bij Pieter Baas, die in de tent fungeert om als tweede podium zijn polderrock te spelen. Zijn teksten zijn regelrecht uit het kroegleven gegrepen en gitaarspel is klassieke Nederlandse volksmuziek. Daar horen natuurlijk meezingers, waarvan Harrie Naar De Haaien (Harrie Daar Ga Je!) de grootste hit is.

Daarna is de beurt aan Cloud Cafe, een zachtaardige indierockband, met een subtiel folk-geluid. Het licht hese stemgeluid van leadzanger Tara Wilts nodigt uit om goed op te letten en dichterbij te komen om mee te deinen. Daartoe draagt de samenzang ook zeker bij - wanneer gitarist en backing vocalist David Coehoorn bijvalt - voelt het optreden het meest harmonieus. 

Het publiek wil dan ook graag hun waardering uiten voor de bandleden, alleen hebben zij de neiging om tijdens de fade-out van een nummer zich al om te draaien voor een slok water of wat aan een versterker te prutsen, waardoor het applaus wat onzeker wordt. Vooral de tijd nemen om complimenten in ontvangst te nemen, is het devies! Zo is het nummer In Over Your Head zeker een aanrader, met een net iets zwaarder geluid dan hun meeste nummers, maar een mooi voorbeeld van wat de band te bieden heeft.

Fred Goverde treedt na een intermezzo van ongeveer drie kwartier aan, maar niet voordat een plensbui van jewelste overtrekt. Snel worden partytenten opgezet, die de bezoekers pal voor het podium neerzet. Knusse sfeer gelijk gecreëerd. Goverde begint met een Spinvisachtig nummer, maar al snel gaat het over naar energieke Nederrock. In zijn speelse interacties met het publiek spat ook het plezier in optreden er af. 'Broek uit, op je hoofd' wordt na twee nummers al gescandeerd, een oproep waar uiteindelijk wel aan voldaan moet worden. In een lekker tempo swingt Goverde en zijn ondersteunende band door de nummers heen en rekent hij in zijn teksten af met zijn exen en het hiernamaals.

Voor dergelijke teksten hoef je dan niet bij Smudged te zijn, althans, het zal goed kunnen dat ze over zulke onderwerpen zingen, maar de distortie op de zang is zo hevig dat je er drie woorden van meekrijgt, als je mazzel hebt. Maar dat maakt tussen alle elektrische en opzwepende chaos niets uit, want het enige wat je wil doen is meespringen en -beuken. Het viertal van Smudged lijkt sowieso al bovenaards met hun groengeschminkte, glimmende gezichten. De invloed van Marc Rebilet is ook hier merkbaar, met weer een leadzanger die in zijn onderbroek eindigt en ditmaal daarbovenop van de speakers af duikt. Als het publiek niet eerder al los is, dan is het zeker het geval bij Smudged.

Maar goed ook dat men werd voorbereid op wat absurdistischer acts, want Boterboter was de volgende act, in de kleinere tent. Vanachter zijn synths trakteerde hij het publiek op liedjes, poëzie en cabaret. En een letterlijke vertaling van ‘...Baby one more time’. HIj was namelijk gevraagd om ‘Toxic’ in een modern jasje te steken, en er was volgen hem weinig minder toxic dan de tekst ‘Hit me baby one more time’. Een punt dat hij maakte door ieder woord zo rauw mogelijk te schreeuwen. Het werd er inderdaad erg naar door. Het bleef ook lichtvoetig door liedjes als ‘Dartelen’ die oproepen om, welja, rond te dartelen.

Huppelend kan men zich opmaken voor Le Motat, een Rotterdamse ‘weirdo pop’-act. De naam dient dan ook met zo nat mogelijke ‘t’ uitgesproken te worden. Le Motat verzorgt een tegelijkertijd zwoel en ook plat optreden. Je kunt bijna zeggen (op z’n Rotterdams) met een zekere 'je ne sais quoi'. De prettig hoorbare en zware bass, funky ritmes en synths, zonnebrillen en algehele houding werken mooi samen. In 1 Uurtje Verliefd, dat inmiddels als een hitje omschreven mag worden, valt dit goed te horen. Maar ‘De Mat’, een ode aan waarschijnlijk de beste haarstijl, vat de eigenzinnigheid van Le Motat nog het beste samen.

Na het optreden van Le Motat is het einde aangebroken voor uw verslaggever, al verzorgen Traumahelikopter en Knars nog twee vlammende optredens op het eind van de avond. Grondslag 2023 is in elk geval een fijne tweede editie. We zijn benieuwd wat er volgend jaar uit de hoge hoed wordt getoverd!