De weg omhoog van Wolfie met EP ‘Omhoog’ De weg omhoog van Wolfie met EP ‘Omhoog’

,,Het heeft eigenlijk in feite te maken met mijn leven. Ik schrijf sowieso uit eigen ervaring. Dus alles is introspectief. Vanaf jonge leeftijd kwam ik in instelling terecht. Daarna heb ik nog een aantal jaren bij mijn vader gewoond en naar begeleid wonen gegaan”, vertelt Wolfie die daarna vrij snel daar wordt weggestuurd, omdat hij zich niet aan de regels houdt. Dat alles brengt hem in een situatie waar andere mensen hem op een bepaalde manier bekijken en waar hijzelf dan op een gegeven moment denkt: ,,Dan ben ik wel dat”.

Wolfie leeft bij de dag en bouwt volgens hem zelf niets op. ,,Ik heb geen stenen gelegd om verder te kunnen. Dat komt door een negatieve manier van denken. Ik merk dat ik met mijn negatieve manier van denken meer negativiteit aantrek”. Het keerpunt komt volgens hem in stappen. ,,Eigenlijk is het gefaseerd gegaan. Een voorbeeld van een moment waar een keerpunt komt, is als hij samen met een vriend in een snackbar staat en een bestelling plaatst, Zin vriend verbaast zich erover hoe vriendelijk hij zich opstelt en daarbij zich heel open opstelt, wat Wolfie op dat moment niet is. ,,Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat de geslotenheid die ik vroeger had, die vaak door mensen werd gezien als een vorm van arrogantie”, zegt hij. Deze houding heeft te maken met een vorm van zelfbehoud en bescherming, Wolfie zegt dat je hierdoor  de donkere kant in stand houdt en het licht tegenhoudt. Om het licht door te laten dringen is een gedragsverandering nodig. Een voorbeeld is door voor iemand een deur open te houden een glimlacht te ontvangen die je weer meeneemt. Het positieve levert meer energie op, terwijl je volgens Wolfie er minder energie voor hoeft te leveren.

Over zijn bestaan als jonge dakloze, vertelt hij in het programma van Nadia. Daar gaat hij in op hoe hij zijn dagen door heeft gebracht.

De EP Omhoog kent eigenlijk een logische opbouw. Het verhaal begint bij Bodem. Daarna volgt Attitude wat op zijn gedrag slaat en de houding die Wolfie aanneemt als hij begint te zwerven, als de jeugdinstelling hem wegstuurt en de houding die hij aanneemt. Tegelijkertijd zegt het nummer ook iets over de houding en het gedrag die je moet hebben om alles weer achter je te kunnen laten. Homies waar Wolfie vertelt dat hij lotgenoten heeft gevonden en die in een zelfde situatie als hij heeft gezeten. Bij dat nummer zit ook een videoclip die volgens hem vol zit met symboliek en verwijzingen in de situatie waarin hij op dat moment zit. Geen Guidance is de vierde track, want zoals Wolfie zegt: ,,We hebben allemaal geen guidance op dat moment”. Er steekt nog meer achter het nummer waarbij het gaat om loyaliteit en elkaar steunen om uit een dergelijke situatie te kunnen komen. Het vijfde nummer is het titelnummer. Hoewel de meeste mensen denken dat Omhoog over hem zelf gaat, is het een boodschap aan zijn zusje. ,,Het is belangrijk om altijd te blijven geloven en dat het nooit te laat is voor een nieuw begin””, zegt Wolfie. Het is een metafoor die uiteraard ook op hemzelf slaat. De reden waarom de track bijna aan het eind staat, heeft alles met Wolfie zelf te maken. ,,Ik moest eerst die reis zelf maken om te weten dat het nog altijd kan. Je moet eerst in jezelf geloven, voordat anderen in jou kunnen geloven”, vertelt  hij over Omhoog. Het gaat er volgens Wolfie om eerst zelf je leven op orde te hebben, alvorens je weer een ander kunt helpen. Het is bedoeld voorzijn zusje waarin hij haar eigenlijk al het goeds wil wensen voor het leven wat voor haar ligt. Tegelijkertijd is het bedoeld ook voor mensen die uit een uitzichtloze situatie willen komen.

De uitzichtloosheid vertelt hij aan de hand van een verhaal waar hij zelf op een matras op de grond ligt zonder hoeslaken en wakker wordt waarbij het licht door de luxaflex heen komt. Op dat moment bevindt Wolfie zich in een situatie waar hij bij zichzelf afvraagt waar hij het allemaal voor doet. In die periode drinkt hij ook. Dat licht op die morgen verandert wat in zijn denken, omdat hij vanaf dat moment zoals hij zelf lichter wordt en de kansen wil gaan zien die zich bij hem aandienen. Het is een dag waarop Wolfie zich realiseert dat het leven hem kansen biedt. De kunst is dat je die kansen wel moet herkennen, als die zich voordoen.

De laatste track Overdosis gaat over als je er toen niet bij bent geweest, dat je nu niet meer hoeft aan te haken.

Er komt volgens Wolfe nog meer materiaal, maar de muziek komt veel uit hemzelf. ,,Het is gewoon zo dat ik muziek schrijf vanuit mijzelf, vanuit mijn eigen gevoel en mijn eigen ervaringen, dus het eigenlijk niet meer als vanzelfsprekend dat mijn verhaal, dat mijn manier van denken en de reis die ik heb gemaakt, dat dit leidraad is van mijn muziek”, zegt Wolfie. Het is iets wat volgens hem altijd zo zal blijven, omdat het autobiografisch is. De muziek heeft in zijn ogen een helende en misschien wel een therapeutische werking, alhoewel hij dat enigszins ‘cheesy’ vindt. De nummers die hij heeft geschreven kan hij als het proces heeft doorlopen, zodat je van bovenaf alles kan bekijken. Wolfie is de mensen dankbaar die de moeite nemen om naar zijn muziek te luisteren. Dat is vooral naar voren gekomen tijdens de luistersessie in de TNO store. ,,Ik heb het gevoel dat ik de mensen heb meegenomen op mijn reis”, sluit hij af.