Terugblik: Gumbo Kings toveren zaal om in bluescafé bij releaseshow Terugblik: Gumbo Kings toveren zaal om in bluescafé bij releaseshow

De avond krijgt een introductie van Thomas Toussaint, die geen onbekende is in de Haarlemse muziekwereld, want hij is de drijvende kracht achter de Haarlem Blues Club. Het is wel iets wat je aan Toussaint kan overlaten, zelf groot liefhebber van Amerikaanse rootsmuziek. Toussaint staat er ook niet zomaar; hij is gevraagd door Boy Vielvoye van de band om deze avond in de goede stemming te brengen. Iets wat al duidelijk blijkt bij de aankondiging van het totale programma. ,,Het is een Haarlems onderonsje”, zegt Thomas.

Het is niet alleen maar nummers van het gloednieuwe album wat Gumbo Kings spelen, dat wordt als snel duidelijk als gitarist en vocalist Marc Jansen een prominente rol krijgt met het instrumentale nummer 24/7. De gitarist is de reddende engel, wanneer Boy één van de singles op het nieuwe album wil inzetten. Een kabel die niet werkt en wat problemen met de microfoon zorgen ervoor dat Here We Are een valse start kent. Uiteindelijk komt het goed en spelen Gumbo Kings de song alsof ze niet anders hebben gedaan.

Wat vooral opvalt is de stijl en het geluid van Gumbo Kings. Het begrip blues is opnieuw uitgevonden wat te maken heeft met de scholing van de mannen. Op één na, want die heeft de scholing niet gehad en is praktijk geschoold. Het is de wereld die samenkomt tussen Boy en de rest van de band. Daar waar de overige leden een muziekgeschoolde opleiding hebben, is dat bij Boy niet het geval. ‘Streetwise’ is misschien wel de beste omschrijving van het hele verhaal. Het dampende komt allemaal samen, wat het uniek maakt. Het is niet retro en zeker niet oude stijl van blues.

Het beste voorbeeld zit in de totale show van Gumbo Kings. Met vaart de songs brengen, maar ook weer iets op een kleine en intieme wijze een song brengen zoals Boy en Marc dat doen op Peaches & Cream. Het is wellicht het beste bewijs waarom Gumbo Kings wat betreft hun muziek niet in vaste kaders denken, maar erbuiten komen, wat spannende soul en R&B oplevert. Inhoudelijk heeft de band zeker wat te vertellen als het gaat om Changes Somehow en Four Walls. Waar de eerste gaat over de ommezwaai van de levensstijl heeft de ander te maken met de voorbije periode met pandemie en lockdowns. Op dat nummer zijn de toetsen in dit geval het orgelspel van Thomas Hanenberg enorm belangrijk. De ‘jobrotation’ bij Hot Damn laat eveneens zien dat de Gumbo Kings elkaar onderling kunnen vervangen als er toch onverhoopt iets misgaat. Overigens is dat nummer wel het meest opzwepende van de hele avond. Net als het meeslepende titelnummer waarop de mondharmonica het hem eigenlijk doet.