Weinig onderzoek vooraf en bij het zien van het artwork zou je voornamelijk metal verwachten, maar dat is alles behalve waar. De line up bestaat uit muzikanten die de grenzen van genres verkennen. We zien invloeden van folk, een opmars aan synths in metal, bass music, extravagante frontmannen en lokaal talent. De gemene deler? Heavy. De zesde editie van het evenement is voor het eerst een zomereditie. De mannen van de organisatie konden niet langer wachten, we spreken hun later vanavond.
Net aangekomen beginnen we onze queeste bij Little Tybee. Wanneer we een violiste op het podium zien zijn we even verbaasd. Deze band maakt experimentele folk en is daarin niet per se heavy in het woord 'hard', maar gebruikt wel iets wat aanslaat op het publiek. Volgens een paar mensen uit het publiek de mooiste show van de avond, want het had iets intiems maar het was toch krachtig.
Door naar de tweede zaal in de kelder van Patronaat. Behringer Escape Plan, een band uit Haarlem. Een groen laserlicht schijnt op de drums en bij het aanslaan van de eerste noten komt er beweging in. De synths en dit licht reageren op de drums, waar met complexe ritmes een elektronische en heavy beweegbare set uit komt.
Master Boot Record zet boven het grote synth experiment voort. De Italianen zijn duidelijk geïnspireerd door videogames uit de 80s, wat je hoort in het geluid en wat zichtbaar is op het podium. Deze staat vol met ouderwetse televisies waar spelletjes op te zien zijn en de visuals achter het drietal spelen games af. Met heftige maar toegankelijke gitaarpartijen en snelle drums maakt deze band metal met scherpe synths.
Over naar hardcore gebracht door Throwing Bricks. Vrij recht toe recht aan, de Utrechters brengen het beuk level omhoog.
Vildhjarta is voor velen het verwacht hoogtepunt van de avond. De Zweden maken progressieve metal en weten de zaal boven nog voller te krijgen dan dat beide zalen eigenlijk continu al waren. Vildhjarta ervaarden we als wat minder experimenteel, maar er was zeker niks mis mee.
We eindigen weer in de kelder, waar eenling Otto von Schirach achter, of liever voor de desks staat. Heb je ooit van IDM gehoord? Intelligent Dance Music in de mix met breakcore. Wij kenden het ook niet en het deed denken aan een mix van dubstepfeesten van vroeger met tekno en acid feesten in ondergrondse kraakpanden. Ofwel, alles wat een beat heeft, maar niet door de gemiddelde persoon getolereerd wordt. Driehoeken a la de Bermuda Triangle en de illuminati worden geheiligd door deze showman en de absurdistische show maakte als slot nog even menig beweging los in het publiek.