Het is woensdag 3 augustus, het begin van de -onofficiële- Pride Month. En wat is een betere aftrap dan een avond in de Melkweg met drie inspiratievolle artiesten die deel uitmaken van de LGBTQIA+-community: TIES, VVARD en Zulu Green.

De zaal vulde zich langzaam met hip geklede mensen van elk soort en allemaal klaar voor een gezellige avond. De sfeer was heel relaxed en iedereen leek open en vrolijk. Af en toe wat gelach en mensen die al een beetje begonnen te dansen bij het zien van hun vrienden.

TIES

De eerste act van de avond was TIES. Gekleed in een outfit met bijpassende string en een skibril op het hoofd, waar de lichten af en toe in reflecteren, kwam dit dromerig figuur het podium op.

Ties stelde zich voor als non binair-finery (en swag natuurlijk). Alles produceert TIES zelf en op elk gebied van de muziek is hen steengoed. Het optreden begon met elektronische beats. Toen hun stem daarna volgde klonk de muziek engelachtig. De woorden ‘i think i feel you’ vlogen door de zaal. Elk nummer had een andere vibe en TIES kon alle kanten op met hun stem. Het was ongelofelijk. De extra echo gaf de muziek een tweede dimensie waardoor het publiek met elk nummer werd meegezogen in hun wereld. Een van de laatste nummers was een cover van Fleetwood Mac: Dreams. En wauw, het origineel was er niks bij. Hen bedankte Stevie Nicks, terwijl ik denk dat zij Ties net zo erg zou moeten bedanken. 

Na deze geweldige ervaring vond TIES dat we wel een ‘breathing exercise’ konden gebruiken. Hen ging op de grond zitten en de zaal volgde hun aanwijzingen en we kwamen allemaal weer tot rust. Het laatste nummer was totaal iets anders, veel meer upbeat en dansbaar, maar de zaal volgde en ging los. Toen het stopte zag je de glimlach van TIES die de beat voor het laatst wat harder liet klinken met gejuich van het publiek.

VVARD

Na een kleine onderbreking tussen de optredens door komt VVARD het podium op. Het decor bestaat uit een laptop, keyboard, microfoon en basgitaar. Allemaal door haar gespeeld. Ze pakte de basgitaar (met een passend regenboog hengsel) en het lieflijke meisje op het podium werd gelijk omgetoverd in rockchick. Haar tweede nummer ‘Toast’ klonk geweldig live: ‘’Tell me if you wanna get high’’. 

Tijdens het hele optreden beweegt haar hele lichaam mee met de muziek, wat zorgt voor een energie die in de zaal te voelen was. De teksten gaan veel over liefde en de complicaties daarin: ‘’How long can till I can touch you’’. Af en toe een tweede stem terwijl zij de gitaarsolo rockt. 

Tussendoor sprak ze veel over het fijn voelen in je eigen lichaam en dankbaarheid in de kleine dingen. ‘’Not everyone can say that they are safe in their body and with who they love,’’ ‘’What’s the deal being gay?” en ‘’Let’s talk it out but what the fuck is this all about?’’ Het publiek genoot van wat ze te zeggen had en je zag vele gezichten oplichten na haar inspiratievolle worden. Als een van haar laatste nummers haar nieuwe single ‘Secret’. 

Iedereen die ooit liefde mee heeft gemaakt, of momenteel heeft, kon zich wel in een van de liedjes herkennen.

Als laatste verzoek wilde VVARD graag dat we de volgende zinnen met zijn alle zongen: ‘’Myself happy, myself old, i am alive and have control.’’ Iedereen zong de mooie woorden mee en ze sloot af dankbaar: ‘’This is the reason I’m happy to be alive.’’ 

Zulu Green

Het hele podium is inmiddels omgetoverd tot vergaderkamer. Twee stoelen tegenover elkaar, een DJ en een akoestische gitaar stond klaar. Een vrouw, gekleed in een lange jurk (ook wel bekend als de goddess), komt rustig het podium op, terwijl ze met een veer zwaaiende bewegingen maakte en het stukje sage door de lucht liet roken. 

Het publiek wacht nieuwsgierig af op Zulu om te horen wat ze hier het komende uur zouden aanschouwen. Zulu kwam op terwijl de zaal begon te roken naar een spirituele substantie en legde uit dat de godess het podium cleansde om de vibe juist te krijgen. 

Het optreden zou worden verteld vanuit een therapiesessie over hun zoektocht naar liefde met de mooiere delen, en de vele obstakels die uiteindelijk voor veel mooie lessen hebben gezorgd.

We moesten allemaal een stukje dichterbij komen zodat we echt deel uitmaakte van de sessie. Tijdens het hele optreden door vierden we iets. Onze vrouwelijkheid, seksualiteit of wat we ook zijn. Het was onwijs bijzonder. Zoals deze zin in het eerst nummer: ‘’The woman I am becoming is giving me chills’’ (uit het nummer ‘Ancestors Chant’). Het bracht gelijk de relaxte en veilige sfeer van het optreden.

Zulu nam plaats in de bruine leren stoel en met open benen begon de eerste vraag van de therapeut over catfishing. De therapeute (die nu plaats had genomen in de stoel tegenover Zulu) had gehoord dat Zulu wel is iemand voor de gek had gehouden in de liefde. Als antwoord zong hen een nummer met de akoestische gitaar over de onschuldige drang naar liefde, wat achter het catfishen zat. Hierna kwamen er meer vragen over: experimenteren, senoritas, toxic love, en als laatste over kleine Zulu.

Het is onmogelijk om een genre aan Zulu vast te plakken omdat elk liedje totaal gemixt en geleid wordt door waar hun stem zich in wilt uiten. Rap, R&B, Funk; Zulu kan het allemaal.

Het optreden kwam tot zijn einde, ook al voelde het alsof Zulu nog een hoop meer te delen had. Hen kreeg de opdracht mee van de therapeut om een brief te schrijven aan ex-lovers, en proberen los te laten van het oude. Dit zal dan waarschijnlijk besproken worden bij hun album release. Iets wat je hierna zeker niet wilt missen.

Er kwam nog een laatste vraag: ‘’Maar Zulu wat is nou de conclusie van deze sessie?’’. Waarop Zulu met een grijns antwoord: ‘’I love bad bitches that’s my fucking problem’’.

Met een hoop blije gezichten om me heen liep ik de zaal uit en voelde bij buitenkomst dat deze RADAR X PRIDE avond nog wel even zou blijven hangen.