In de rubriek ‘Even inchecken’ checken we in bij de leukste Noord-Hollandse acts van dit moment! Niet per se met een harde reden, maar omdat we gewoon op de hoogte willen blijven van waar deze volgens ons toffe acts zich mee bezig houden. Met als kern, waar kom je vandaan, wat vind je belangrijk en waar ga je heen? Deze editie checken we in bij Marathon!

We spreken met Kay Koopmans (zang en gitaar), Lennart van Hulst (drums) en Nina Lijzenga (bas) van Marathon. De Amsterdamse postpunk meets shoegaze band released vandaag hun eerste video en single 'The Company' en staat aankomende vrijdag in de finale van de Amsterdamse Popprijs. Als echte live band staan ze te popelen om op de podia te knallen. 

Hoe zouden jullie je muziek omschrijven?
Lennart: "Een explosieve mix van shoegaze en postpunk."
Nina: "Hij had het klaarstaan!"
Lennart: "Ja, maar dat is in de kern eigenlijk wel wat we maken."
Nina: "Dat klopt. De postpunk zit in de energie en het uiten van onze frustratie in de muziek. In de refreinen en gitaren zit de shoegaze."
Lennart: "En die explosieve mix is vooral live terug te zien. Daar krijg je interactie met het publiek. Als we zien dat mensen uit hun dak gaan, krijgen we energie en anticiperen we daarop. Dat hoor je ook wel terug in de nummers qua heftigheid en hardheid."
Kay: "Veel van onze opgenomen muziek heeft live vorm gekregen. De muziek is na live werk uitgewerkt naar de mix die het is op het album. Live is een genre op zich wat we toevoegen aan ons geluid."

Waar halen jullie inspiratie vandaan?
Kay: "Eigenlijk is dat wel een leuke vraag, want we hebben zeker raakvlakken onderling. In mei gaan we hopelijk in Engeland in twee dagen Oh Sees en Slowdive zien. Dat zijn echt twee ankers in wat we alledrie heel erg vet vinden. Maar buiten die raakvlakken, denk ik dat we alledrie onze eigen straatjes hebben."
Lennart: "Ik zit in de postpunk maar luister ook veel elektronische muziek, zoals Moderat en Helena Hauff."
Kay: "Ik ben de laatste tijd in de jaren '80 gedoken. De grondleggers van de postpunk. Ik ben groot fan van Joy Division en van daaruit meer de obscure new wave achtige bands uit die tijd. Sowieso de Engelse tak van al dat is iets wat mij heel erg aanspreekt."
Nina: "Ik kom oorspronkelijk uit de hardere stijlen. Maar eigenlijk vind ik alles vet en heb ik bijvoorbeeld ook blues gespeeld. Ook luister ik veel classic indie zoals The Strokes."

Wat is het meest urgente onderwerp volgens jullie waarover ‘wij’ het als mens zouden moeten hebben?
Kay: "Het nummer wat vandaag uitkomt is het ijkpunt geweest van alle frustraties die in ons omgaan. Het gaat over de grote bedrijven en het meer, meer, meer willen van alles! Het kapitalistische. Dat frustreerde me heel erg op gegeven moment, want er is ook een menselijk aspect. Wat doe je de wereld aan met die wens van steeds meer willen? Dat is in The Company een nummer geworden over specifiek 'het bedrijf' wat steeds meer wilt. Maar het is zeker een thema wat ook in andere nummers terugkomt. Hoewel daar soms ook meer kneuterigere dingen tussen zitten. Ik was op een avond bijvoorbeeld simpelweg een magnetronmaaltijd aan het klaarmaken en toen dacht ik, is dit het nou? Daar zit je dan en dan voelt het niet echt alsof je het hebt gemaakt. Dan ga je daarover doordenken. Het gaat over die hele grote onderwerpen en…"
Nina: "...over de sleur van het leven!"
Kay: "Uiteindelijk komt het daar toch bij elkaar, omdat het allemaal raakvlakken heeft. Maar het ene moment voelt heel klein en het andere heel groots."
Nina: "Die dingen hebben ook zeker met elkaar te maken. Het kapitalistische systeem gaat alleen maar over die groei en het materialistische. Jij hebt misschien de teksten geschreven, maar ik herken me er zeker in."

Op welke manier komen jouw inspiraties en de onderwerpen waarmee jij je bezighoudt terug in je muziek?
Kay: "Het komt altijd voort uit de gesprekken met allemaal leeftijdsgenoten. Daarin zie je dat er raakvlakken zijn in waarover wij ons druk maken. Dat komt niet per se meteen allemaal op papier, maar als ik even ga zitten dan komt het vaak terug. Dan komt een nummer heel snel. Uit de frustratie die je van je af spuwt. Uit die 20 coupletten kies je de kern uit. We willen tot de kern komen." 
Nina: "Het kan gaan over dingen zoals de huisjesmelkers, of het 40 uur per week werken en niet rond kunnen komen…"
Lennart: "Over de kloof tussen arm en rijk."
Nina: "Het voelt wel een beetje alsof we de sneue generatie zijn. Er zijn niet voor niets zoveel protesten de laatste tijd en dat is iets waarmee postpunk ook weer opkomt. Ik heb ook wel het gevoel dat we weg gepusht worden uit Amsterdam. Zo hebben we onze muziekstudio op een zoldertje op het Leidseplein. Dat bestaat al jaren. Nu is er een nieuwe buurman en die begint te zeuren. Nu wordt wéér een plek voor muziek in Amsterdam bedreigd. In plaats van dat nieuwe bewoners een plek zoeken waar ze wel rust vinden, willen ze per se in het drukke centrum wonen, maar wel klagen over geluid."
Kay: "Wat het meeste frustreert is dat dit soort mensen het vermogen hebben overal te kunnen settelen. En dan kiezen ze een plek die zo belangrijk is."

In hoeverre zijn jullie bezig met zelfreflectie? Durven jullie iets met ons te delen wat je geleerd hebt over jezelf het afgelopen jaar?
Kay: "In de muziek zijn wij eigenlijk samen opgegroeid. Sinds de middelbare school hebben we in verschillende formaties gespeeld en zo hebben we een hele reis achter de rug. Terwijl we best wel andere types waren. Daar hebben we qua persoon veel van elkaar geleerd."
Nina: "Leren met elkaar omgaan en soms even je ding opzij zetten, omdat het beter is voor de band."
Lennart: "We hebben ervoor gekozen te doen wat goed voelt." 
Kay: "Het is nu echt onze kracht ook dat we zo goed op elkaar zijn ingespeeld. Voor de buitenwacht zijn we nieuw, maar in de oefenruimte spelen we al zo lang samen. Sinds de middelbare school eigenlijk. Als we elkaar aankijken weten we wat we bedoelen."
Nina: "We waren heel anders, maar op de één of andere manier kwamen we in de muziek altijd samen. Het heeft ook heel lang geduurd voor we iets durfden uit te brengen, maar ik ben blij dat we hier nu zijn. Je kan feedback van het publiek krijgen, maar het is goed dat we het 3 jaar geleden niet gedaan zouden hebben. Nu durven we live namelijk ook echt te jammen."
Kay: "Dat hadden we vroeger eng gevonden, terwijl nu de kern zo goed zit dat we het durven. We kunnen beter relativeren en ons ergens overheen zetten."

Wat zijn jullie goede voornemens voor 2022?
Nina: "Popprijs!"
Kay: "Ja, nog even terugkomend op ons ergens overheen kunnen zetten. Wat betreft de Popprijs, we zijn eigenlijk niet helemaal oké met het wedstrijd idee. We dachten, moeten we dit wel doen? We hebben ons er toch overheen gezet en nu hebben we twee shows geknalt, eentje in de Paradiso en een in de Doka, wat heel leuk was. Als we winnen is dat wel een beetje ongemakkelijk"
Nina: "Het is niet ongemakkelijk. Het is niet dat als wij winnen we denken dat we de beste band van iedereen zijn."
Kay: "Er is in ieder geval geen gevoel van verliezen. Bovendien bouw je toch een band op met de andere deelnemers, waardoor die rivaliteit ontzettend afneemt."
Nina: "Het maakt niet uit wie er wint. Je gunt het iedereen namelijk!"
Kay: "De video release van vandaag natuurlijk en lekker knallen. We zijn een liveband. We willen zoveel mogelijk live spelen want dat is waar we knallen. Onze smoel overal in het land te laten zien en een paar releases daaromheen."

Wil je verder nog iets delen met onze lezers?
Nina: "Kom ons live kijken!"
Kay: "En de video checken!"

Luister en bekijk de clip van 'The Company' via deze link, of hieronder en vergeet niet Marathon live te checken. Bijvoorbeeld aanstaande vrijdag tijdens de Amsterdamse Popprijs! Live is tenslotte hun genre.