Je loopt op het strand. Het zonnetje schijnt op de golven die je toelachen. De golven stralen en de wind waait door je haren. Op blote voeten door het zand terwijl de zon begint te dalen. In de verte, muziek. Je hoort blazers. De dans die de wind voert met je haren zoekt een connectie met de rest van je lichaam. Gelach. Het zand beweegt sneller onder je voeten en het geluid van de zee moedigt je aan. Je rent naar Rapa Nui en ziet hem daar staan. De blote voeten man in actie. Typhoon op het podium die als master of ceremony het publiek bewerkt, zoals de golven dat met de zee doen. Hij laat ze stralen en je glimlacht.
Typhoon op het strand, wie heeft dat bedacht. Matcht perfect natuurlijk en wat een verademing. Een geniale actie van Patronaat, die afgelopen weekend deze show in strandtent Rapa Nui mogelijk maakte. Zo goed als uitverkocht. Eventjes het een en ander scannen en we mogen weer dansen, dansen, dansen terwijl de zon achter de zee verdwijnt. Kom met ons mee en neem een duik.
©
Jaap Kroon
©
Jaap Kroon
Typhoon zijn show is als vanouds. Goed, persoonlijk en vol positieve energie. De meermalige oproep tot dansen wordt met steeds meer gemak beantwoord en zingen mogen we ook weer. Het was wennen, maar we weten allemaal dat deze show is waar je het moet doen. Jezelf overgeven aan de golven en loslaten op de wind. Glenn, de echte naam van Typhoon, zegt zelf ook even te moeten binnenkomen. “We staan hier omdat we zoveel van muziek en van jullie houden. Omdat er zoveel uitdagingen zijn in het leven, die we zien als een avontuur in plaats van een probleem.”
Een avontuur is het spel met klanken in plaats van woorden. Het nummer ‘Surfen’ zet hij zelf in met de trombone, wat ons een nieuwe kant van Typhoon laat zien. De Titanenband moeten we niet onderschatten trouwens. Stuk voor stuk krijgen ook zij plek op het podium en de show lijkt meer ruimte aan instrumentaliteit te geven dan ooit.
©
Jaap Kroon
Nummer na nummer wordt geëindigd met een instrumentale outro en gedans, waar Glenn met zijn vaste podiummaat het goede voorbeeld geeft. Op blote voeten natuurlijk, dus trek zelf ook je schoenen uit en voel het zand onder je voeten.
Typhoon als spreker komt steeds meer naar voren. Hij brengt boodschap na boodschap, terwijl de Titanenband begeleid. Langzaam maar zeker begint de magie te werken en vervagen je grenzen. Je laat je voeren door de omgeving, sterren aan de hemel en het geluid van de zee op de achtergrond. “Ik wil toch even wat kwijt”, begint Typhoon. Hij wilt ons wat vertellen over de problemen rondom eenzaamheid. “We willen allemaal vrijheid, liefde en gehoord worden. Het is een voorrecht dat wij hier kunnen zijn, maar er zijn ook mensen die dat niet kunnen. Of mensen die hier in de crowd zijn, die er mooi uit zien maar het wel voelen. Aan hen, je bent niet alleen. Heb vertrouwen. Je wordt gezien.” Uiteraard juicht het publiek. Er volgt een emotioneel nummer eindigend met een diepe strijdkreet.
We zijn op het hoogtepunt van de show aangekomen en “Bumaye” wordt ingezet, maar dat voelt toch niet goed. We gaan te snel. “Een show hoeft niet perfect te zijn, als die maar echt is”, dus we nemen een momentje en zetten het nummer opnieuw in. Zodra dit gebeurt gaan de handen in de lucht, beginnen we als één te springen en eindigt Typhoon in het publiek. Iedereen bukt, Typhoon zoekt een middelpunt. Momenten van dansen, elkaar omhelzen en meezingen volgen elkaar op. Wanneer Typhoon weer terug op het podium is volgen nog een paar nummers en eindigen we met ‘Alles is Gezegend’. En of dat zo is, iedereen voelt het. Mc Typhoon zegent ons met voor velen weer een eerste echt verbindende concertervaring. Ondertussen is het afgekoeld op het strand, maar Rapa Nui straalt licht en warmte uit.
©
Jaap Kroon
3 november staat Typhoon is AFAS Live. Patronaat heeft voorlopig geen concerten meer geprogrammeerd op het strand, maar zeker wel een interessant (lokaal) programma. Check deze hier.