Eindelijk! We kunnen weer! Het is cheesy, maar we zeggen het want het is waarheid. Dit uitgelaten gevoel van ‘eindelijk’ werd versterkt door het vele contact wat wij met Casper Buijtendijk aka Waakhond hebben gehad over deze releaseshow in het kader van zijn goed ontvangen debuut EP 'Tweeling'. Verschillende keren verplaatst, maar uiteindelijk wel met volledige capaciteit! Iedereen een staaf in de neus dus, groen licht krijgen en als een speer naar Cinetol.

Waakhond is een jonge multidisciplinaire artiest uit Amsterdam. Met een achtergrond als filmmaker, stort hij zichzelf nu de muziek in en zorgt hij ervoor dat de disciplines elkaar versterken. Waakhond zijn muziek is duister, Nederlandstalig en heeft elektronische en rock invloeden. Omschrijf het voorzichtig als een soort Nederlandstalige Nine Inch Nails en van tijd tot tijd is het dus ook erg filmisch. Waakhond versterkt de live ervaring met eigen op maat gemaakte visuals op de achtergrond, en toont vanavond zijn langverwachte EP in een context waarvoor die bedoeld is. 

De roedel jonge concertgangers kwam luid blaffend en stipt op tijd Cinetol binnen gestormd. 100 mensen die blijkbaar hun ‘signature crowd participation’ al hadden gevonden. Wat spontaan geblaf zullen we de hele avond blijven horen. Iedereen lekker dicht bij elkaar, ongemakkelijk of raar was het niet. Alsof corona niet geweest is wachten we tot Waakhond met band het podium betreed voor wat waarschijnlijk zijn eerste optreden ooit is.

De lichten gaan uit, een nonchalant nummertje draait en Waakhond inclusief band betreedt het podium. De visuals achter de band starten en Waakhond zet ‘Kleine Viezerik’ in. Achter mij wordt enthousiast meegezongen. Het publiek heeft natuurlijk genoeg tijd gehad de EP te leren kennen, dus die teksten zitten er wel in. De vieze basgitaar en lichtshow versterken het effect, dansbaar is het maar niet per se sociaal dansbaar. Het refrein van dit nummer krijgt wat ruig baswerk en bewogen wordt er. Woef! 

Waakhond zijn set is uiteenlopend en wordt aan elkaar geregen door filmische duistere effecten zowel in de muziek als op de achtergrond. De band versterkt Waakhond, die in zijn eigen element lijkt te verkeren al dansend achter de microfoon. Soms kijkt hij onderzoekend het publiek in, alsof het één grote test is. Testen voor toegang wordt testen voor succes. Hoe krijgt Waakhond zijn concept van het mixen van genres zowel in muziek als in disciplines het meest overtuigend over naar het publiek? De lichtshow en stroboscopen rijgen de muziek en visuals op de achtergrond aan elkaar. Waakhond is het middelpunt, zijn publiek versterkt hem door hun enthousiasme.

Woef dus. ‘Wat Jij Wilt’? Tijdens dit tweede nummer mogen de knotjes in het haar los en kan je headbangen.‘Geen Gedoe’ dus, dit fenomeen is nooit weg geweest. Dat is ook de titel van het derde, iets rustigere nummer. Hier vinden we een hoge emotionele uithaal in terug. Gejuich van het publiek. Nummer vier, ‘Tweeling’, naar de titel van de EP. Hier komt rap in voor, wordt gewaardeerd. Geblaf weer. Nummer vijf werkt wat psychedelisch, en is weer een stuk ruiger. De moshpit zijn we nog niet klaar voor als publiek, hoewel ik denk dat als Waakhond met net iets meer overtuiging gespeeld had die kans zeer aanwezig geweest zou zijn. Het publiek wilde wel, maar er zit natuurlijk een verschil tussen een soort knuffel/ beukwedstrijd (het is maar hoe je het bekijkt) en schouder aan schouder dansen.‘Niemands Schuld’ dat die dus mist, daar moeten we natuurlijk nog wat aan wennen. Blaffen kan wel. Waakhond eindigt de snelle set met het rustigere ‘In Een Droom’. 

© Nosh Neneh

Voor een eerste optreden ooit heeft Waakhond wat ons betreft veel potentie. Zijn eerste EP ‘Tweeling’ staat als een huis, en wij zijn nieuwsgierig wat deze multi-disciplinaire artiest ons nog meer gaat brengen. De ‘we want more’ van het publiek mocht niet baten, de roedel fans is klaarwakker en hongerig naar meer.