Max Poolman: “Wees wie je bent tot in het volle. Maak geen excuus, en leg de nadruk op je krachten!” Max Poolman: “Wees wie je bent tot in het volle. Maak geen excuus, en leg de nadruk op je krachten!”

Het is een mooie zonnige dag, waar menig Amsterdammer haastig  de vruchten van plukt door buiten de parken te bezetten in het kader van ‘vluchtige vrijetijdsbeleving’. Max verwelkomt ons in zijn karakteristieke appartement in Amsterdam, waar hij aan zijn bureau in de woonkamer plaatst neemt. De zon schijnt door zijn ramen, en je ziet meteen dat dit ‘zijn’ plek is met om hem heen verschillende inspiratiebronnen; boeken, posters, zijn plaat aan de muur, sponsor props van spijkerstof en speciaalbier merken, en niet te vergeten zijn gitaren, skateboard en surfboard. 

Wil je beginnen met jezelf voorstellen. Wie is Max Poolman?
“Max Poolman, ik maak muziek en ik schrijf liedjes. Mijn inspiraties zijn zowel grote helden als Bob Dylan en Bruce Springsteen, als ook nieuwe artiesten zoals Ryan Adams en Ryan Bingham. Daarnaast ben ik ‘aspiring’ succesvol ‘business’ man. Ik heb een ‘business’ in boekings management en relatiebeheer en ondersteun artiesten vooral met betrekking tot optredens. Ik doe de zakelijke kant zodat zij zich kunnen focussen op hun muziek. Verder loop ik met de gedachte om meer met coaching te doen. Ook voor creatieven, maar niet specifiek voor artiesten. Ik wil graag mensen kunnen helpen en ondersteunen, ook in persoonlijke ontwikkeling. Daar krijg ik heel veel energie en inspiratie van, en dat krijgt ook weer betrekking tot mijn muziek. Want muziek is echt een onderdeel van mijn zijn. Ik adem mijn liedjes, maar ik zou niet de hele dag alleen maar muziek willen maken. Mijn inspiratie komt juist door mijn leven te leven, en veel andere dingen te doen en mee te maken.”

Je hebt in november je debuut ep ‘Bucking the Tiger’ uitgebracht, hoe gaat het daarmee?
“Goed! We hebben de plaat deels gefinancierd gekregen van het Sena Productiefonds en verder quitte gedraaid met de pre-orders, voordat de plaat er überhaupt was. Daar kwam het ondernemerschap wat ik noemde dus goed bij kijken. We doen alles zelf en in eigen beheer. Ook het ‘vervelende’ werk; mailen, bellen, bij labels langs gaan... Als je het niet vet vindt, dan gaan we naar de volgende! Zo doen we alles wat je moet doen om weer een stapje verder te komen. We hebben redelijk wat streams nu, wat blijft oplopen net als het aantal vaste luisteraars. Één van de ideeën achter deze eerste plaat was om een fysiek visitekaartje te hebben. Iedereen is tegenwoordig zo gefocust op Spotify Streaming, terwijl je daar de authenticiteit mee kan verliezen. Een plaat is iets fysieks dat je in je handen hebt en waar je een connectie mee hebt, het geeft een concept weer van begin tot eind. Het kan altijd beter, maar ik ben dus tevreden!” 

Is het hebben van dit fysieke visitekaartje het kader waarop jij gaat voortbouwen in volgend werk?
“Ik definieer mijzelf niet, dus ik sta overal voor open. Het is zeker wel een mix van veel van mijn invloeden. Het ene liedje is Springsteen- gericht en een ander heeft wat Southern Rock invloeden. Het ene klinkt super klein en folky, het andere wat groter en harder met band. Eigenlijk is het maken van een plaat je eigen sausje mengen van heel veel invloeden. Ik wil mezelf verder niet per se definiëren van hier ga ik helemaal op verder, maar wel op al die elementen in hun eigen zin. Dat ga ik verder ‘exploren’.” 

Je noemde net een aantal kaders rondom het woord ‘ondernemerschap’, heb je dat nodig om het te redden als artiest? 
“Zeker weten! Tegenwoordig ontkom je er niet meer aan, en ik voel me ook een ambassadeur van creatief ondernemerschap. Ik wil daar dus wat voor doen, voor artiesten. Artiesten zien het vaak als iets vies, maar ik wil hen vertellen dat het ook iets leuks kan zijn. Het geeft je voldoening om ook bereid te zijn dingen te doen die je niet zo leuk vind voor je droom. Het hoort er nou eenmaal bij. Veel artiesten zijn bang om hun creativiteit te verliezen, en vinden commercialiteit vies. Maar ja, we zitten in een verzadigde markt met miljoenen vissen die allemaal wat willen. Dus, wat kan jij doen?! Net iets anders dan iemand anders, en daar komt ondernemerschap wel bij kijken. Als je geen team om je heen hebt, dan moet je het echt zelf doen om dat stapje verder te komen.” 

Je zegt dat artiesten bang zijn hun creativiteit te verliezen, wanneer ze teveel een ondernemer worden. Voel je dat zelf ook zo?
“Nee. Ik voel het zelf juist niet, omdat ik daar vanaf kan stappen en niet constant in het maakproces hoef te zitten. Door te leven, en andere ervaringen op te doen raak ik geïnspireerd. Daar schrijf ik dan over. Ik ga niet zitten en wachten totdat er iets komt. Het is een ‘spark’, bijvoorbeeld wanneer ik onderweg ben of een gesprek heb met iemand, een boek lees. Dat hebben veel artiesten, maar het idee om alleen maar muziek te maken dat is niet genoeg. Die balans is heel erg fijn.” 

Wanneer merk je dat die ‘spark’ ontstaat? Is daar een rode lijn in te vinden?
“Niet echt. Het is meer dat door de jaren heen er een soort zaadje is die je plant in je hoofd die nooit meer weggaat. Je voelsprieten staan altijd aan voor concepten. Daar ben je altijd onbewust naar op zoek. Die komen dus op momenten dat je het niet verwacht, en dan moet je het pakken.”

Op je Instagram presenteer je een redelijk ‘folksy’ levensstijl. Hier krijg je steeds meer following. Hoe zet je dat in voor je muziek?
“Ik ben er vroeg mee begonnen. Ik begon met Tumblr, wat een voorganger was van Instagram. Toen Instagram in 2013 kwam, ben ik dat - in lijn met Tumblr - gaan gebruiken voor het delen van inspiraties en plaatjes. Qua persoon groei je verder en ik heb door zelf content te maken veel geleerd over mijn persoonlijke brand, en over hoe je jezelf kan neerzetten en positioneren in de markt. Dat was fijn om me te realiseren, want ik realiseer me erg het belang voor iedereen; ‘wees wie je bent tot in het volle. Maak geen excuus van wie je bent, en vergroot het!’. Dat doe ik op Instagram. Ik neem mensen mee in mijn verhaal, in wat ik doe en wat ik vet vind en alle dingen die daarbij komen kijken. Dat is niet alleen muziek maar ook avontuur, vrijheid, skateboarden en surfen. Die mengelmoes, dat is Max Poolman. Daarmee probeer ik mensen te inspireren; ‘ga gewoon dingen doen in je leven!’. Iedereen maakt altijd excuses voor zichzelf, maar nee; ‘probeer iets stapje voor stapje en dan kom je er vanzelf achter dat je iets leert of iets tof vind’.”

Waar komt die ‘drive’ om je dromen te vinden en volgen vandaan?
“Die heb ik altijd wel gehad. Het komt deels door mijn vader. Hij is natuurkundig ondernemer, en heeft altijd gezegd; ‘vind wat je leuk vind om te doen en houd daaraan vast’. Toen hij met natuurkunde begon zei iedereen dat er geen werk in was, maar hij heeft volgehouden. Dat is me altijd bijgebleven. Misschien heeft dat invloed gehad op mijn ‘drive’. Daarnaast heb ik op 18-jarige leeftijd een skateboard ongeluk gehad. Ik ben gevallen op mijn pols en daar heb ik nog steeds veel last van. Ik ben in glas gevallen waardoor er pezen en zenuwen doorgesneden waren. Het littekenweefsel ging aan mijn zenuwen plakken en ik wist niet wat er aan de hand was. Mijn hand ging steeds meer pijn doen en uiteindelijk moest ik een jaar stoppen met spelen. Tijdens dat ongeluk was ik alleen op straat, en de wond was een millimeter van mijn slagader verwijderd. Ik heb toen echt een besef gekregen dat het leven zo over kan zijn, dus houd vast! Nu ga ik doen wat ik wil doen en ik laat niemand me vertellen wie ik ben. Ik was daarvoor heel erg met andere mensen bezig, wat zij vonden en ik was bang om foute keuzes te maken, dat ongeluk heeft die ‘switch’ voor mij gemaakt van ik doe wat ik wil doen en ik ben wie ik wil zijn.”

En skate je weer?
“Ja, sowieso! Alleen niet op het niveau zoals ik vroeger deed, maar ik sta wel weer lekker op het bordje. En veel surfen op zee, wat ook inspiratie brengt voor mijn muziek.”

Op welke manier brengt de zee je inspiratie?
“Mijn connectie met de zee. Een liedje op de plaat heet ‘Dark Waters’, dat gaat ook over de zee. Mijn relatie met de natuur is sowieso een inspiratie voor mij. Het staat voor vrijheid, een uitweg, jezelf erin verliezen. Even weg van alles. Ademen en rust. Connectie, ‘down to earth’ zijn en dichter bij jezelf komen. Surfen is voor mij datgene waarbij je het meest weg bent van alles. Dan komen er ook heel veel liedjes naar boven in het water.”

Is het een uitvlucht van het snelle leven hier buiten in de stad? 
“Jazeker. Die balans tussen stad en natuur vind ik fijn want anders word ik gek. Ik weet ook dat ik hier niet altijd blijf wonen. Ik houd wel van de stad, maar het is een haat-liefde relatie. Het is altijd fijn om weg te gaan, en ook om weer terug te komen. Ik ken hier zoveel mooie, verschillende mensen en je kan zo de stad in gaan, naar cafeetjes en mensen tegenkomen. Er gebeuren veel dingen en er liggen kansen. Het gaat echter altijd om een goede balans tussen natuur en stad. Ik krijg er veel energie van, maar als het teveel is krijg je meer het gevoel dat je geleefd wordt dan dat je zelf leeft.”

In jouw muziek, je personal brand en in dit gesprek deel je bepaalde levenslessen. Wat is de ‘core’ levensles die jij jouw volgers mee wilt geven?
“Ik wil mensen inspireren om volledig hun zelf te kunnen en mogen zijn, en alles uit het leven te halen. Laat je niet definiëren door de wereld om je heen en besef je altijd dat je zelf in controle bent over wie je bent en wat je doet. Dat is waardoor ik mij ook compleet voel. Ik ben wie ik ben en het is niet dat ik me ‘for society measures’ aanpas. Dat voelt heel fijn. ‘Whatever it is’ trouwens, dit betekent niet dat je een creatieve muzikant moet zijn! ‘Whatever it is’ dat jij interessant vindt, doe dat. Dan kom je er wel. En dat doe je door dingen te proberen en vooral erachter te komen wat je niet wilt.”

Filosofische vraag. Heb je wel echt de volledige invloed om onafhankelijk van ‘society’ je ‘volledige zelf’ te kunnen zijn, en de juiste dromen te volgen? 
“Dat is een hele filosofische vraag, waar ik het laatst nog over gehad heb. Dit gaat voor mij heel erg diep, maar ik denk dat je dat niet helemaal hebt. Ik denk meer dat je een soort van je pad, die voor jou is weggelegd, kan ‘channelen’. Als je daarvoor open staat! Door de focus te vinden, ervoor open te staan en vooral geduld te hebben ‘in the long term’. Je niet te laten demotiveren door tegenslagen. Als jij gelooft in jezelf of wat jouw idee is van waar je naartoe wilt, dan kan je daar echt komen.”

In je muziek volg je stories van de ‘human spirit’. Is deze focus, het geduld en geloof in jezelf dat je noemt de ‘human spirit’?
“Dat is de ‘human spirit’ ja, zeker weten. Ik denk dat elk mens dat kan, alleen niet elk mens zit in de omstandigheden en het milieu waar ze de kans krijgen om dat uit te zoeken. Die kans moet je zelf creëren. Het is nooit te laat, je kan altijd de keuze maken iets anders te doen natuurlijk.”

Hoe houd jij jouw eigen energie in balans, zodat je in je werk en passie niet te hard gaat ‘rennen’?
“Dat is een flinke uitdaging voor mij. Ik kan teveel doen en ben mezelf ook weleens voorbij gerend. Ik heb dingen moeten pauzeren, omdat ik ‘superman’ werd maar dat niet was. Dingen die ik normaal leuk vond, die werden niet meer leuk. Ik heb in die periode veel te veel ‘ja’ gezegd op dingen waar ik helemaal geen tijd voor had. Daar moet ik wel voor blijven oppassen, maar het is een hele goede les die ik de laatste tijd geleerd heb. Focus je op een paar dingen tegelijk. Ik wilde ook overal ‘nu’ aan werken, omdat ik dacht dat er niet genoeg tijd is.”

Ze zeggen ook weleens dat het de tragedie van het artiestenleven is. Je neemt je leven als inspiratie, die leef je ten volle maar dat doe je voor je vak en zo ben je altijd aan het werk. 
“Precies. Aan de andere kant heb je wel weer een leven waar je energie van krijgt. De balans moet goed zijn tussen genoeg energie krijgen én minder dingen doen wat aan je zuigt. Daar komen burnouts vandaan. Zodra je gaat doen wat alleen maar energie zuigt en niets oplevert dan ga je tegen dat plafond aan. Er zijn drie dingen om gelukkig te zijn in het leven. Drie pilaren. De eerst is autonomie, het idee dat je jouw eigen keuze hebt. De tweede is verbinding. Dat je verbinding hebt met de mensen om je heen en het werk wat je doet, en de derde is betekenis, dat je het gevoel hebt dat wat je doet van betekenis is. Als je alle drie in lijn hebt dan ben je in een goede staat om gelukkig te worden.”

Hoe blijven je doelen realistisch?
“Je doelen realistisch stellen door korte- en langetermijn doelen te stellen. Er is een mooi concept dat heet; macro patience en micro impatience. Dat is wat je moet hebben om veel gedaan te krijgen, en jezelf gemotiveerd te houden. Macro patience houdt in dat je op de lange termijn geduldig bent. Je kan hele hoge doelen stellen voor jezelf op de long term, maar je moet ook veel impatience doelen hebben waardoor je wel van dag tot dag vooruit gaat. Als jij denkt, ik wil over 5 jaar dit zijn, je bent 3 weken aan het werk en denkt dan gaat niet snel genoeg. Ja, zo duurt het ook even. Dan houd je het niet vol. Het is een mindset dingetje weer, en doelen zijn er ook niet altijd om te halen. Doelen zijn er om je richting te geven.”

Terug naar muziek. Je bent geselecteerd voor de Popronde, hoe ziet de komende tijd er verder voor je uit? 
“Ja, super leuk dat ik geselecteerd ben voor de Popronde. Deze zomer ga ik veel op campings optreden en daarna ga ik op tour door Frankrijk en Spanje. Ik ga optreden op Enter the Wave festival en andere surfcamps. Wellicht heb ik zelfs op één van die festivals een mainstage te pakken. En dan begint in september de Popronde!”

Je gaat ook een EP maken begrijp ik.
“Ja, dat wordt een wat grotere plaat dan mijn vorige, ‘Bucking the Tiger’. We zitten momenteel diep in het schrijfproces, en we zijn nog met een ander vet concept bezig met een filmproductiebedrijf, maar daar kan ik nog niet te veel over zeggen. Heel veel van onze muziek is geschreven aan de hand van karakters, waar we persoonlijke verhalen aan toeschrijven. Het past er dus bij. Mijn muziek begint dus ook niet altijd bij een gevoel. Het gaat echt over oude karakters die echt bestaan hebben. Uit die verhalen halen we lessen.” 

Heb je een voorbeeld van zo een verhaal iets wat een karakter meemaakt in een liedje?
“Ja, zowel op de plaat als in nieuw werk. De naam van de plaat ‘Bucking the Tiger’ komt van Buckey O'Neill. Voor Corona heb ik een roadtrip door Amerika gemaakt, en bij de Grand Canyon stond een cabin. Ik was op zoek naar inspiratie, en liep dus naar die cabin. Daar stond een bordje waarop stond ‘this is Buckey’s cabin’, dus ik dacht; ‘wie da fack is Buckey?’. Buckey O’neill was dus een Arizona sheriff, maar ook een schrijver, journalist en advocaat. Hij had ontzettend veel dingen gedaan voor de opbouw van de community in Arizona. Een legende dus, en uiteindelijk is hij uitgekozen door William Roosevelt om het bataljon ‘The Rough Riders’ te leiden in de Spaanse oorlog. Ik ben toen onderzoek gaan doen naar Buckey en ben achter zijn verhalen gekomen. Hij had een hele sterke visie naar de dood bijvoorbeeld, en het was heel inspirerend hoe hij zijn leven leefde. Tot zijn laatste adem had hij namelijk geen angst en tijdens veldslagen was hij altijd met sjekkies en glazen whiskey in de hand zijn manen moed aan het inpraten. Hij zei: ‘the bullet that was made to kill me, was not made to kill me yet’. Zijn visie over de dood komt uit zijn contact met Indianen. Die dachten dat de dood op paarden komt. Dat is een metafoor over de dood en daarmee bedoelen ze dat je de dood moet omarmen wanneer het komt, want het moment is gekozen voor iedereen. Daar heeft Buckey veel over gesproken. Daar heb ik nu een nieuw liedje over geschreven dat ‘The ballad of the Black Horse’ heet. Dat is gebaseerd op een veldslag en het gaat over de dood en jouw visie daarop. En dan nog even terug naar de ep ‘Bucking the Tiger’. Buckey O’Neill was ook een gokker, en ‘Bucking the Tiger’ betekent gambling against the odds, tegen het huis in wedden. Daar stond Buckey om bekend, en ik dacht ik ga mijn eerste plaat uitbrengen als onafhankelijk artiest in een verzadigde muziekmarkt waar miljoenen vissen zwemmen. Dus statistisch gezien zwem ik tegen de stroom in, maar je doet het alsnog. Dat is het idee achter de plaat. 

We hadden het eerder over macro patience en micro impatience. Wat is jouw macro-droom?
“Ik wil er alles aan doen om te kijken hoe ver ik kan komen. Ver is sowieso landelijke festivals en clubtours kunnen doen. Een established naam worden en mijn hele leven lang platen kunnen maken, verkopen en uitbrengen. Maar ik wil nooit helemaal hiervan leven want ik blijf er altijd naast ondernemen, en andere dingen doen, maar ik wil er wel geld mee verdienen en op hoog professioneel niveau muziek maken.”

Micro?
“Popronde doen en naar de volgende plaat toe werken. Dat concept waarmee we bezig zijn uitwerken, en dat komt pas in 2022 want het is een lang project. Er gaat ook iets visueels bij gemaakt worden. En na de popronde hopelijk Noorderslag.”

Het ‘rondje’ dus.
“Ja precies, en dan ben je weer een stapje verder.”

De komende tijd is Max Poolman op verschillende festivals en in podia te zien. Zo gaat hij een SurfCamp tour doen in Frankrijk, heeft hij zijn eerste mainstage festivalboeking in 'de pocket' op Surfana Festival en komt hij vanaf september terug voor de Popronde. 'Skull Valley' is de titel van Max zijn nieuwe plaat die begin 2022 wordt verwacht.