Een groot deel van de EP heb je zelf geproduceerd. Vertel eens hoe de EP tot stand is gekomen?
“Ja, daar ben ik heel trots op. Er zijn heel weinig vrouwelijke producers en dat maakt me ook vaak onzeker. Ik kreeg veel suggesties om naar een ‘echte producer’ te gaan dat ik soms dacht: “Nou, misschien ben ik niet goed genoeg”. Maar toch, ik heb drie nummers van mijn EP in mijn kleine thuisstudio in Amsterdam helemaal zelf geproduceerd.
Voor ‘French Toast’ en ‘Like I Said’ werkte ik samen met Bastian Benjamin, een toffe Nederlandse artiest en producer. Wij hebben elkaar tijdens ADE’s Writers Camp in 2019 ontmoet en sinds die tijd zitten wij heel vaak in mijn kleine studio te springen en dansen op onze eigen producties. Wij maken veel lawaai en als wij dit leuk vinden klinken dan is er drie tot zes uur later een nummer. Benjamin moet best lang terug naar huis rijden en vaak luisteren wij dan in de auto naar onze demo’s.”
Als centraal thema van de EP vertel je een autobiografisch verhaal over problemen van een millennial.
“Wij zitten nu in een hele grote bubbel. Heel veel mensen hebben het heel moeilijk, niet alleen met geld maar ook met de toekomst van onze planeet. Daardoor het is een vraag van: “Moet ik nu een huis kopen, werken, kinderen krijgen of gaan wij allemaal in 30 à 50 jaar onderwater?” Heel veel van mijn vrienden zijn heel gefrustreerd, vandaar de thema’s op mijn EP die gaan over burn-outs, materialisme, opwarming van de aarde etc.”