Veelbelovende eerste editie in 2019 van Americana concertreeks Sugar Mountain Presents Veelbelovende eerste editie in 2019 van Americana concertreeks Sugar Mountain Presents

Zodra de eerste noten van het nummer "Easy Way Out" door de speakers klinken zit het direct goed met de sfeer deze vrijdag in de Tolhuistuin. Rivers had vandaag wel beter in de concertzaal kunnen staan, de muziek is namelijk te groots en dansbaar voor een podium met stoelenrijtjes. De aankleding van het podium past echter perfect bij de stijl van Mitch Rivers en zijn band. Palmbladeren en een retro uitstaling nemen onder het licht van roze en blauwe stagelampen de sfeer van een roadtrip in Californië met zich mee. Rivers staat vol vertrouwen en gekleed in grijs-roze pak op het podium en voelt zich overduidelijk thuis. Zijn gezicht verraadt soms de moeite die hij heeft met de uithalen, maar dit wordt vergeven door de oprechtheid die van het optreden afstraalt.

Rivers is een goede gitarist, maar ook zijn band bevat het nodige talent. De drummer heeft het overduidelijk naar zijn zin en speelt de hele show met een glimlach van oor tot oor. Soms is er even tijd voor een kort praatje, zoals de introductie van het nummer "Badlands no 5": geschreven zonder inspiratie, over het ontbreken van inspiratie. Maar het optreden is vooral groovy en nodigt uit tot dansen, iets waar we volgens Mitch in Amsterdam toch echt heel goed in zouden moeten zijn.

Als Willie Watson (ex-Old Crow Medicine Show en inmiddels ook filmster) het podium betreedt gebeurt er iets speciaals in de Tuinzaal. Het toegestroomde publiek luistert vol aandacht naar de songteksten van de Amerikaanse zanger. Zo nu en dan breekt de zaal in lachen uit als Willie een van zijn vele grapjes via een nummer ten gehore brengt. Dat er een echte entertainer voor ons staat is duidelijk. Regelmatig verschijnt er een grote grijns op Watsons gezicht. Hieruit blijkt niet alleen dat hij het naar zijn zin heeft, hij creëert zo ook een personage, een karakatuur van zichzelf. Al verhalen vertellend knoopt hij de nummers speels aan elkaar, waardoor het publiek van begin tot eind in zijn greep blijft.

Willie trakteert het publiek op een akoestisch folk optreden dat, in contrast met Mitch Rivers, juist perfect past in de kleine zaal. Bij aanbreken van ieder nieuw nummer wordt er gewisseld tussen de gitaar en een 5-snarige banjo, wat zo nu en dan voor wat problemen zorgt met het stemmen van de instrumenten. Ondanks dat laat Watson consequent de nummers en verhalen vlekkeloos in elkaar overlopen. Zo vertelt hij over een vrouw in Melbourne die halverwege zijn concert overduidelijk niet gecharmeerd was door de woorden in een van zijn songteksten. Ze keek hem vervolgens zo lang ze kon neerbuigend aan, waar hij tot de dag van vandaag nog aan herinnerd wordt. Hierdoor wordt het publiek extra benieuwd naar het aankomende nummer en de tekst uit dit verhaal. ‘Sometimes I think y’all too sweet to die, sometimes I think y‘all should be buried alive’, klinkt het vervolgens in het nummer geschreven vanuit een man aan zijn vrouw. Hierna is het tijd voor een sing along, want, zoals Watson zelf zegt: ‘wat is een folk optreden zonder sing along?!’ Gretig zingt het publiek mee met de noten van het nummer "Stewball".

Naar gelang het concert vordert wordt het steeds leger, maar ook rumoeriger in de zaal. Watson grapt zo nu en dan over het uit de maat klappen van het publiek, of de onrustige danspasjes van een enthousiaste dame, maar lijkt hier eigenlijk niet echt gecharmeerd door te zijn. De sfeer blijft toch knus en goed, en na een kort intermezzo komt Watson terug het podium op om het nummer "When A Cowboy Trades His Spurs For Wings" uit te voeren. Dit nummer bracht hij samen uit met Tim Blake Nelson voor de film The Ballad of Buster Scruggs, genomineerd voor de aankomende Oscars, waarin hij zelf de rol van cowboy 'The Kid' vertolkt. Ter afsluiting van het optreden speelt Watson nog een laatste nummer op zijn banjo, om daarna nog even vriendelijk met een aantal bezoekers te praten.

En zo was dit een geslaagde eerste editie van Sugar Mountain Presents, en het is dan ook uitkijken naar wat de organisatie nog meer voor de Americana liefhebbers in petto heeft. Het eerstvolgende optreden is aankomende dinsdag al: The Teskey Brothers spelen dan voor een uitverkocht Zonnehuis.