Vorig jaar brachten ze hun eerste album Prophet of Numbers uit. In de tussentijd speelden ze op Fortarock, Amsterdam Metal Fest, Euroblast en Complexity Fest en stonden ze meerdere keren op het podium van de Melkweg. De progressive maar ook groove-metal van Hibakusha is lastig te definiëren, maar golven maken in de Nederlandse metalscene doen ze zeker. Op 10 mei spelen ze in Hoofddorp in poppodium Duycker. Wij vonden het weer eens tijd om een lokale metalband in het zonnetje te zetten en gingen in Haarlem op bezoek in het stamcafé van de heren om met ze te praten over metal, grunten en de huidige staat van de Nederlandse metalscene.

© Iris Neline Kuit

Subgenres en metal kun je vergelijken met het binnenstappen van een ijssalon: er zijn duizend en één smaken en er is altijd voor ieder wat wils. Waarom is het zo lastig om jullie metal in een subgenre in te delen?

Twan: “Nou, wij spelen eigenlijk sludge djent.”

(Rest van de band barst uit in een luid gelach)

Sjoerd: “Nee, niet naar Twan luisteren! Dit is een beetje een inside joke. Ooit was er een boeker hier in Haarlem die ons zo beschreef. Twan blijft het maar noemen bij ieder interview dat we doen, haha. Zelf vinden we het totaal niet passen, maar het is een beetje ontstaan omdat we vaak met bands als Meshuggah worden vergeleken. Wij hebben zelf altijd een beetje de groove-metal gepushed. Het lastige voor ons is dat we het allemaal net niet helemaal zijn. Als je er objectief naar kijkt past proggessive eigenlijk het beste bij ons. We speelden ooit een show met 5 andere bands en al die bands stonden op de flyer als progressieve metalbands, maar ze klonken allemaal compleet anders. Ondanks een stortvloed aan genres is het vooral dat bands zelf kiezen welk genre het beste bij ze past.”

Wat zeiden jullie ouders toen jullie ze vertelden dat jullie metal gingen maken? Is metal er met de paplepel ingegoten?

Twan: “Mijn moeder was al lang blij dat ik geen rampestamp (lees: hardcore techno) ging maken. Mijn vader luistert naar Pink Floyd, Electric Light Orchestra en dat soort dingen. Ik heb wel veel van hem meegekregen. Tegenwoordig laat ik hem kennis maken met moderne bands zoals Tesseract.”

Sjoerd: “Mijn vader vindt het geweldig, die komt altijd kijken en foto’s maken. Mijn moeder vindt het leuk dat ik iets met muziek doe.”

Eddo: “Je krijgt de ouderlijke steun die je zou verwachten, maar ze zouden de muziek thuis nooit opzetten.”

Jochem: “Ik ben opgegroeid met Iron Maiden en Black Sabbath en dat soort dingen. Dus mijn vader kan het zeker waarderen.“

© Iris Neline Kuit
© Iris Neline Kuit
© Iris Neline Kuit
© Iris Neline Kuit
© Iris Neline Kuit

Over wat voor thema’s schrijven jullie? Versta je als je zelf grunt ander gegrunt beter? Hebben jullie een soort geheime taal?

Twan: “Hahaha, nee, maar ik denk wel dat ik andere metalzangers beter kan verstaan.”

Eddo: “Het is niet alsof ze onderling een soort Russisch spreken. Hoe meer je luistert, hoe meer je meekrijgt.”

Sjoerd: “Ik denk dat in metal de zang of het gegrunt ook meer een ritme instrument is. Metal is sowieso meer muzikantenmuziek. Het gaat meer om de techniek erachter, hoe iets technisch goed in elkaar zit. Metal is wat dat betreft net als Jazz.”

Twan: “Als het op onderwerpen aankomt zing ik veel over historische of wetenschappelijke thema’s. Interessante dingen of heftige onderwerpen. Bijvoorbeeld over het beroemdste gefaalde experiment. Begin 1900 dachten wetenschappers te kunnen bewijzen dat lichtstralen als het ware zwemmen door de ether. Met een onderzoek wilden ze aantonen dat de ether bestond. Uiteindelijk was de uitkomst van het onderzoek bewijs dat er geen ether bestond en wordt het onderzoek tegenwoordig The Famous Negative genoemd. Dat soort onderwerpen vinden we erg interessant.”

Sjoerd: “Op facebook hebben we een eigen groep waarin we interessante onderwerpen en thema’s met elkaar delen. Vaak is het zo dat Ruben een nummer aan het schrijven is en daar een titel aanplakt die betrekking heeft op een onderwerp wat we recentelijk met elkaar hebben besproken. Meestal is dat ons uitgangspunt en schrijven we vanaf daar verder aan de tekst.”

Hebben jullie het idee dat metal de laatste tijd aan terrein wint? Dat er meer publiek op de show afkomt?

Ruben: “Ik weet het niet. Het zou ook kunnen zijn dat er gewoon minder podia zijn en het publiek dus geconcentreerder is.”

Jochem: “Ik speel ook wel eens met een DJ samen en als ik kijk wat daar voor een bak met mensen op afkomt... Ik vraag me af of dat uberhaupt ooit haalbaar gaat zijn voor de lokale metal.”

Sjoerd: “Ik denk dat het door de komst van Spotify ook makkelijker is geworden om te zien naar wat voor genres er veel wordt geluisterd. Ik denk dat daar wel veel organisatoren op inspringen.”  

Ruben: “Wij zijn er absoluut niet neerslachtig over. Ik denk ook dat mensen steeds handiger worden in het online verzamelen van publiek. Het is allemaal wat makkelijker te vinden. Nu zijn metalheads sowieso vrij gepassioneerd en als er ergens metal in de buurt is staan ze gelijk vooraan. Misschien dat het daarom wat minder zichtbaar voor ons is?”

Hou zouden jullie iemand die niet van metal houdt en nog nooit naar een heavy metalshow is geweest overtuigen om naar één van jullie shows te komen?

Twan: “Nou, grappig dat je dat vraagt. Voor onze releaseshow van vorig jaar had ik een paar van mijn collega’s, die niet van metal houden, uitgenodigd om te komen kijken naar één van onze shows. Of je nu van metal houdt of niet, al het licht en geluid dat op je afkomt is een ontzettend intense ervaring. Na afloop kwamen ze allebei naar me toe om te vertellen dat ze er thuis nooit naar zouden luisteren, maar dat ze de show echt super vet vonden.” 

Eddo: “Dat hoor ik ook heel vaak. Vrienden of familie die na een show langskomen en vragen waar we in godsnaam mee bezig zijn, maar het een niet te missen ervaring vonden.”

Sjoerd: “Er is voor veel mensen ook een soort drempel waar ze overheen moeten. Bij metal denken ze toch vaak aan enge gasten met lang haar en tattoos. Achteraf is de consensus altijd, ‘leukste mensen, leukste publiek’. Ik zou zeggen: laat je zelf verassen en kom gewoon een keer kijken.”

Ook zin gekregen om het gewelddadige gevoel van een muur van geluid in levende lijve te ondervinden? Dat kan! 10 mei stort Hibakusha hun bak vol muzikaal geweld uit over Hoofddorp. Samen met Inferum en The Evolutionist spelen ze in poppodium Duycker en het dak gaat er gegarandeerd af. Meer tickets en info vind je hier. Zien we jullie daar?

© Iris Neline Kuit