Twee jaar later en de band is hard op weg om zichzelf te gaan vestigen in de Nederlandse muziek scene. Elton John is fan van ze, de eerste Amerikaanse tour zit er al op, ze waren een van de meest geboekte bands van Popronde 2018 en op het lijstje ‘Festivals 2019’ mag Here Comes the Summer, Sniester en Motel Mozaique alvast worden opgeschreven. Begin van het jaar speelde het viertal succesvolle shows op Eurosonic Noorderslag en Grasnapolsky. Dat Van Kesteren en Van Dalen niet stil hebben gezeten na hun intensieve Popronde avontuur moge duidelijk zijn. Op 25 april hosten ze namelijk hun eerste eigen avond in Cinetol, waar ze hun tweede 7’’ presenteren.
Het had bijna niet romantischer kunnen zijn: op 14 februari 2017 schreef Danique van Kesteren een nummer voor haar partner, Bart van Dalen. Van Dalen zit al jaren in de muziek. Hij wist niet eens dat Van Kesteren kon zingen. Zij zelf ook trouwens niet. Met de gedachte dat ze iets moesten doen met hun muzikale samensmelting, begon wat men nu kent als Donna Blue. Het nummer dat Van Kesteren schreef is opgenomen en uitgebracht . “We hebben dat vooral gedaan omdat we het zelf leuk vonden. Maar we kregen er heel veel leuke reacties op.” Ze werden uitgenodigd voor een optreden met Le Mini Who?. Dit beviel zo goed, dat de band werd uitgebreid met drums (Dorus Smit) en bas (Pieter Zaal). Van Kesteren en Van Dalen laten hun indiepop inspireren door het oude Hollywood, yé yé pop uit de jaren ’60 en Lynch films.
©
Jip Brock
DIY
Het duo is misschien een vreemde eend in de bijt. Ze bewandelen namelijk graag hun eigen pad en doen alles op hun eigen manier. Daarbij doen ze eigenlijk ook alles zelf; het schrijven en opnemen, maar ook alle andere creatieve aspecten zoals foto’s en artwork. “Video vinden we heel belangrijk. Ook omdat ze de liedjes heel erg ondersteunen, maar we houden ook veel van films,” heeft Van Dalen er over te vertellen. “We kunnen het ook zelf. We hebben de apparatuur,” zegt Van Kesteren, “het is heel DIY en low-budget, maar dat maakt het juist zo leuk. Als we aan het editen zijn denken we wel eens, waar zijn we aan begonnen? Maar dan is het af en komt de vraag: oké, wat is het volgende?” bekent Van Kesteren. Van Dalen benadrukt het ‘maak-proces’. “Dat maakt het voor ons heel bijzonder. Ik heb met andere bands nog niet zo gehad dat je zo close bent met een ander. Meestal doe je het gewoon in je eentje. Wij leven hetzelfde, denken veel hetzelfde.” “Niet altijd,” onderbreekt Van Kesteren hem met een lach. Van Dalen haalt zijn schouders op met dezelfde grijns: “Maar ook die discussies zijn heel gezond en heel goed.” Van Kesteren vertelt verder dat door de veiligheid tussen de twee het makkelijk is kritisch te zijn en dit ook uit te spreken. “Het doet de liedjes uiteindelijk alleen maar goed.”
©
Jip Brock
Samenwerking
Voor Van Dalen en Van Kesteren is het belangrijk de vertaalslag van het samen zijn over te brengen in hun muziek en op het podium. Dit vooral omdat de kern van Donna Blue die samenwerking is. “Donna Blue is ontstaan doordat we op die manier samen zijn gekomen. Het is niet alsof we verkering hebben voor de band. We vinden het super leuk om met elkaar iets te maken en dat te delen,” verklaart Van Kesteren. “Ik denk dat mensen dat ook wel leuk vinden,” aldus Van Dalen. “Niet iedereen heeft dat. Ik denk dat we er ook best trots op mogen zijn en dat het een goed verhaal is om naar buiten te brengen.” Donna Blue draait om hun samenwerking en het maak-proces dat zij delen. Door samen in clips te verschijnen en samen op persfoto’s te staan, hopen de twee dat duidelijk is dat het gaat om het duo, ook al is het Van Kesteren die zingt en snel als frontvrouw wordt gezien. Hun persoonlijke relatie is hoe het is begonnen, maar niet waarom. “Live staan we niet elkaar de hele tijd te bekken op het podium of zo,” grapt Van Kesteren. “Het mag ook wel iets onschuldigs hebben. Die onschuldige romance zie je ook terug in de films van David Lynch, of de Franse films. Speelse verliefdheid maar het is wel serieus,” gaat Van Dalen door.
De serieusheid blijkt uit de plannen van de twee. Na de Popronde is bewust even een pauze ingelast. “De Popronde ging heel lekker. Het was voor ons vooral om het live ding onder de knie te krijgen, met band. We hebben heel veel kunnen spelen,” verklaart Van Dalen. “We hebben het heel druk gehad. Het was wel even tijd om bij te komen en andere dingen te doen,” vult van Kesteren hem aan. “We hebben veel kunnen schrijven en we wilden heel graag weer gewoon muziek maken. En, weet ik veel, onze familie zien.” “Daar heb je dan weer tijd voor, als de Popronde afgelopen is,” legt Van Dalen uit met een lach. Maar dat ze bezig zijn, blijkt uit de boekingen die langzaam aan bekent worden gemaakt. Van Dalen plaagt met nog meer optredens in de toekomst, die nog niet bekent zijn. “Er komen best wel toffe dingen aan.” Afwachten nog even, dus. “We wilden heel graag even terug naar het maak-proces, want daar is het ook begonnen,” leggen Van Dalen en Van Kesteren uit. “We willen niet van show naar show leven. We genieten van het maak proces en daar willen we bij blijven. De focus blijft op het maken en onze creatieve uiting.” Die uiting willen ze graag delen, dus binnenkort komt de tweede 7’’ uit. “Ze zijn toevallig vandaag binnen gekomen,” deelt Van Kesteren mede. “300 stuks en ze worden met de hand genummerd.” “Het is een soort semi-vervolg op onze eerste 7’’. Er staan weer drie nummers op, waarvan één nieuw is. De nieuwe video van dit nummer komt ook op 3 mei uit,” zegt Van Dalen. De 7’’ heeft hetzelfde idee als de vorige, maar wel met andere nummers en ander artwork. “Het gaat een soort verzameling worden,” legt hij toe. Van Kesteren vult hem aan: “Het is ook fijn om iets tastbaars te hebben.” De nieuwe 7’’ in overigens geen vervolg op de eerder uitgebrachte 7’’. Er is geen sprake van een lopend verhaal. Meer een volgende stap.
©
Jip Brock
©
Jip Brock
Volgende stappen
“Het lijkt ons heel leuk om te kijken of we naar het buitenland kunnen. We zijn aan het onderzoeken of dat kan,” zegt Van Kesteren op de vraag wat liefhebbers van Donna Blue mogen verwachten in de toekomst, naast de rits festivals waarvoor ze zijn geboekt. “Verder is het gewoon muziek en videoclips maken en kijken waar het schip strandt. We gaan dit jaar ons eerste festival seizoen draaien.” Ze zijn beide vooral erg benieuwd naar hoe het gaat uitpakken en hoe het ze bevalt. Van Dalen merkt meteen op dat het voor hun totaal niet belangrijk is dat het heel snel moet. “We merkten dat met de Popronde. Het is heel tof, maar aan een stuk door touren en de ene show na de andere spelen heeft geen prioriteit.” Dit is deels omdat beide naast Donna Blue hun eigen fulltime baan hebben. Van Kesteren in de fotografie, Van Dalen als componist. “We willen heel graag de tijd nemen, ook om onszelf te ontwikkelen en om dingen te blijven maken,” legt Van Dalen verder uit. Het duo pint zichzelf ook niet vast op één muziekstijl. Van Kesteren: “We zijn nog heel erg aan het uitzoeken wat we willen en wat past. We horen zo vaak iets dat we vet vinden en denken, ‘misschien gaan we deze kant op’.” Ze hebben allebei een brede muzieksmaak, dus inspiratie komt van allerlei kanten. Het bestaande geluid zal gewoon blijven, want de basis is er. Dat is het authentieke en het minimalistische opname proces, maar in principe kunnen ze daarmee nog alle kanten op.
25 april
25 april is het de dag dat Van Dalen en Van Kesteren hun eerste show headlinen. En ze organiseren de avond in Cinetol ook nog eens zelf. Het is tevens de release party van hun tweede 7’’. “Het heet ‘an evening with Donna Blue’ en dat is het ook,” zegt Van Dalen, “we hebben de bands zelf gecureerd.” “Een van de acts, Dingbat Superminx, is een performance act uit Oakland. We hebben hem ontmoet toen we daar waren voor wat huisshows en opnames van een videoclip. Het is heel toevallig dat hij bij ons kwam met het nieuws dat hij 25 april in Nederland zou zijn,” vertelt Van Kesteren verder. “Het is iets heel anders. Het is maar een persoon met drie danseressen en een iPad.” Daarnaast komt muzikante en kunstenares Tessa Rose Jackson van Someone. “Zij maakt ook al haar artwork en clips zelf. Ze doet echt hele toffe dingen, dus het is een eer dat ze het wilde doen.” Van Dalen: “Haar singles gaan ook best goed, ook in het buitenland. Dus het is super tof om haar er bij te hebben. Ik ken haar van de reclamemuziek die ik componeer, want dat doet zij ook.” Het belooft een volle avond te worden, maar Van Dalen zegt dat het ook een gevarieerde avond zal worden. Het aanbod van creativiteit is in ieder geval zeer breed. “Het hoeft ook geen zware bedoening te zijn. Het is goed dat je ook gewoon lol in je werk mag hebben op zo’n avond. Het hoeft niet heel perfect.” volgens Van Kesteren. De twee hebben specifiek voor Cinetol gekozen vanwege de sfeer en het café. Daarnaast is de zaal ook niet te groot. “We hopen dat mensen weg gaan met een fijn en warm gevoel en dat ze geïnspireerd zijn om zelf ook iets te gaan maken,” hoopt Van Kesteren. “Wij hadden dat zelf ook toen wij in Oakland waren. De avond is niet gebaseerd op dat concept, maar is wel daar door geïnspireerd,” deelt Van Dalen. “Wij hebben die dagen als heel bijzonder ervaren en zijn blij om iets terecht te kunnen geven.”
Voor twee mensen die zelf zeer creatief zijn en graag hun eigen koers zetten, is het niet vreemd dat ze de avond zelf organiseren. Ze willen daarnaast vooral uit de buurt blijven van het geijkte pad dat vaak wordt gedicteerd door grote labels en managementbureaus. “Met respect voor iedereen die dat wel doet, maar wij werken niet zo,” voegt Van Kesteren snel toe en wordt daarbij bijgevallen door Van Dalen. 25 april is daar ook wederom een uiting van hun natuurlijke samenwerking. Het is geen show case, maar vooral een avond van delen. En Van Kesteren en Van Dalen hebben zeker wat te delen. “We hebben ondertussen heel veel geleerd, van de Popronde maar ook van onze tour in Amerika. We hebben nu tijd gehad om daar iets mee te doen, om iets te kneden. We beginnen onze plek als band te voelen. Dat willen we nu delen.” Van Dalen vult haar aan: “Het is een natuurlijke volgende stap, na een gebeuren als de Popronde.”
25 april wordt een release avond, muzikale avond, maar ook avond voor het uiten van en samenkomen in creativiteit; precies dat waar het voor Donna Blue is begonnen.
©
Jip Brock