Engel en Just hebben samen een album gemaakt: Statler & Waldorf. Die kennen we natuurlijk allemaal als de mopperende grijze mannen uit The Muppets. De de combo Engel & Just is niet nieuw. Just heeft namelijk al eerder meegedaan op de albums van Engel, wat toen al naar meer smaakte. Een album van de heren samen was dan ook geen grote verassing, al helemaal niet gezien het feit dat Just al een tijdje samen met Engel liveshows verzorgde.
De hoes
De albumhoes is tof gemaakt, met een tekening van beide mannen als Statler en Waldorf zittend op een balkon. Op de achterkant zijn hun ruggen te zien, terwijl ze lekker met de voetjes omhoog zitten. De tekening is typerend voor het album en beide personen. Zo heeft Just zijn immer aanwezige en typische lach en is Engel aan het schrijven. Niet zo wonderbaarlijk, want dit is alweer het negende (!) album van de rapper.
De eerste track van het album is Welkom. Zoals de naam al suggereert is dit een track waarin duidelijk wordt gemaakt dat Engel terug is. Het is dan ook een track die direct de toon zet voor de rest van het album. Een fijne beat is te horen met tussendoor leuke samples en scratches. In de tekst is ook duidelijk dat beide heren beschikken over een gezonde dosis humor. Dat ze ook een serieuze kant op kunnen gaan is duidelijk met Thuis waar ook Per.Verz zijn bijdrage levert. Het is één van de singles van het album waarvoor ook een video is gemaakt. Het werpt een persoonlijke blik op wat ze alle drie onder ‘thuis’ zijn verstaan. Het zit tekstueel goed in elkaar met een fijne instrumental die gebaseerd is op stemmen.
Def P
Een aangename verassing is Def P die de volgende track inkickt met een flow zoals we gewend zijn van de voormalige Osdorp Posse-voorman. Lijn der verwachting is een nummer zoals vaker op hiphopalbums naar voren komt. De beat heeft een dramatische ondertoon en de rode draad in het verhaal is wat je doet als iets niet gebeurt in je ‘lijn der verwachting’. De basis voor dit nummer ligt er stevig, maar buiten de uitschieter van Just aan het eind van het tweede couplet, blijft het gevoel bestaan dat er meer mee gedaan had kunnen worden.
Afknappers heeft een semi-agressieve battlebeat waarin samen met Per.Verz wordt verteld waarop de mannen afknappen bij een vrouw. Een toffe track vol met humor waar iedereen zich op sommige punten in zal herkennen. Met zinnen als: “ik houd niet van tagteams, dus ik tik hem niet aan” is het een nummer dat je met een glimlach wegluistert.
Hoe beide heren denken over een lege zaal bij optredens is te horen in Rock On. Het is geen bijzonder nummer luister lekker weg. Wat positief opvalt bij dit nummer zijn de subtiele scratches op de achtergrond. Het daarop volgende nummer is in elkaar gedraaid door DJ Vindictive, DJ Irie en DJ Native. Engel & Just geven de ruimte aan DJ’s om het turntabalism weer in ere te herstellen en dat is tof!
Zomerse vibes
Het nummer Knuckleheads zorgt voor een grote verassing voor de luisteraar die ook bekend is met de Amerikaanse hiphopscene. Niemand minder dan Sean P (bekend van Bootcampclick) heeft hier een featuring op. Zijn herkenbare stem stelt wel ietwat teleur maar is zeker niet slecht. Het nummer zit goed in elkaar: de trots van Just druipt, terecht, uit de boxen. De afwisseling tussen de tracks is prima. In Dankbaar bedanken Engel & Just hun omgeving. Afgewisseld met de zang van Far I is dit een fijne track met zomerse vibes. Woorden zullen afdoen aan Aan Tafel: het is een track zoals het ‘back in the days’ was, erg tof gedaan.
Wat eigenlijk al het hele album duidelijk is wordt bestempeld in Avarage Joe. De naam zelf zegt het al, de jongens zijn lekker gewoon gebleven en dat siert ze. De zomerse vibe uit Dankbaar is ook terug te horen in Soulman waar de beat bestaat uit een heerlijke trompetsound en waarin een eerbetoon aan vroegere artiesten wordt gegeven.
Waar het oudere nummer Misverstand een tof één-tweetje tussen beide heren was is deel twee op dit album iets heel anders. Ook nu wordt er weer een verhaal gebracht dat er erg tof in elkaar zit. Het zijn alleen niet meer de korte stukjes die in elkaar overlopen maar twee delen van het verhaal die één worden. De beat waar het op gedaan word is ontzettend tof en zorgt eigenlijk vanzelfsprekend voor bewegingen met het hoofd. In Moeten is het fijn om Mike Tibbert weer te horen. Het nummer gaat over de drive om te rappen. De beat past goed in het plaatje van het hele album, goede drumloop, fijne samples en goede scratches.
De laatste track van het album Hef het glas is een mellow track. Op deze track is het fijne één-tweetje tussen beide mannen weer te horen. Allebei rappen ze afwisselend korte stukjes, iets wat in het rest van de album eigenlijk niet vaak aan de orde komt en wat jammer is. Maar dit nummer is fijn weg te luisteren, ook dankzij de bijdrage van Per.Verz..
Oordeel
Statler & Waldorf is een goed album. Het heeft niet heel veel uitschieters naar boven, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door het geheel waarin er eigenlijk niet één nummer slecht is. Het album zit tekstueel gezien ook strak in elkaar en de nodige humor wordt niet vergeten. De beats zijn stuk voor stuk goed en sluiten onopvallend goed bij elkaar aan. Niet alles aan het album is echter even goed; zo hadden er meer korte één-tweetjes op gemogen. Het komt nu heel strikt verdeeld over. Een ander opvallend puntje is het stemgebruik van Just: het is niet storend maar zou wat afwisselender mogen. Desalniettemin heeft Just samen met Engel een stap in de goede richting gezet en is direct de nieuwsgierigheid naar het volgende album gewekt.