Afgelopen vrijdag was de Waerdse Tempel het decor van een bijzondere avond. In de RedRoom, het Luna Beach House en de tussenliggende foyer vond voor de eerste keer het evenement Linkse Hobby's plaats. Beeldende kunst en muziek, van vooral jonge kunstenaars, kwamen op een relaxte manier samen. Het behoudende Heerhugowaard mag wel een beetje opgevoed worden, dus het is te hopen dat het evenement in de toekomst opvolging krijgt.
Mix
Als we op vrijdagavond rond negen uur de RedRoom binnenkomen loopt Axel van der Lugt met een glimlach rond. De voormalige zanger en gitarist van The Electric Jets heeft hier alle reden toe. Vanavond is hij hier niet als muzikant, maar als organisator van de avond en op dit redelijk vroege tijdstip is de kleine zaal van de Tempel al lekker gevuld. Vorig jaar organiseerde Axel, die in het dagelijks leven student Internationaal Muziekmanagement is, al een singer-songwriteravond op deze locatie. Dat was een succes en het smaakte naar meer.
'Zoiets wilde ik nog eens doen, maar dan niet alleen met muziek,' vertelde Axel aan het Heerhugowaards Nieuwsblad. 'Ik ging eens bij mezelf na wat ik mis in deze regio en zo kwam ik op deze mix.'
'Deze mix' bestaat vanavond uit muziek van Charlie Jones' Big Band uit België, het Nederlandse Hunting The Robot (dat het uitgevallen Soul Sister Dance Revolution vervangt) en de dj's Oimate & Jabroer. Daarnaast is er schilderkunst te zien van de Waardse Mikey Bliksem en de Amsterdamse Sebastiaan Vos, fotografie van Anne Koning, eveneens uit Heerhugowaard, mode van Chrissie Houtkoper & Nikki Wester en tenslotte VJ-beelden van Der Breinsmelter und Roy von B.
Confronterend
Voordat Hunting The Robot de avond muzikaal aftrapt, bekijken we de beeldende kunst op panelen die her en der zijn opgehangen: In de RedRoom zelf, maar ook in de foyer, het trappenhuis en vooral het Beach House onderin de Tempel. De kunst van Mikey Bliksem is soms confronterend, vaak absurd en de stijl is te omschrijven als een mengeling van pop-art, klassiek en cartoons. Anne Koning fotografeert naast schoonheid ook graag (menselijk) verval en de bijzondere titels van de foto's zetten je aan het denken. Sebastiaan Vos noemt zijn stijl semi-romantische absurdisme. Donkere kleuren, een mengeling van foto's en verf en vooral abstracte beelden maken zijn werk boeiend en bijzonder. De 'next level fashion' van Chrissie Houtkoper en Nikki Wester past qua stijl bij de bovengenoemde kunstenaars. Schoenen met enorme plateauzolen en neuzen die aan berenklauwen doen denken zien er stijlvol én afschrikwekkend uit.
Ruige neefjes
Boven is Hunting The Robot begonnen. De jonge Eindhovense band was te zien bij De Wereld Draait Door en het won al diverse wedstrijden. Het experiment wordt niet geschuwd en vette, strakke ritmes worden voorzien van helder gitaarwerk en veel noise. De band speelt superstrak, de show is goed, maar de zang is de zwakke schakel bij deze band. De experimentele indiemuziek is dansbaar en dat doet het Waardse publiek dan ook voorzichtig.
Bij de naam Charlie Jones' Big Band denk je op z'n minst aan vier saxofoons, evenzoveel trompetten en trombones, een uitgebreide ritmesectie, maar niets is minder waar. De Vlaamse band bestaat uit drie heren, die je zou kunnen omschrijven als de ruige, minder goed geklede neefjes van Triggerfinger. De Vlamingen maken ruige bluesrock. De volvette drums van Joris de Bock maken een basgitaar bijna overbodig, de gitaar en zeer ruige stem van Jan Verstraeten zijn het middelpunt van een heerlijke en ruige set en de mondharmonica van Steph van Uytvanck gaat zoals het hoort door merg en been. Ook een solonummer van Verstraeten op piano boeit en een akoestisch nummer met gitaar en percussie midden in het publiek maakt het optreden af.
Geheim
Terwijl de dj's draaien gaan we nog even langs de beeldende kunst. De Waerdse Tempel is een mooie locatie voor een multidiciplinaire avond zoals deze en de beeldende kunst en de muziek van vanavond vullen elkaar mooi aan. Dat Heerhugowaard vol muziek zit, wisten we al, maar dat er ook zoveel mooie beeldende kunst wordt gemaakt was voor de gemiddelde popliefhebber een goed bewaard geheim. Tot deze avond dan. Volgend jaar weer, met meer Waardse en regionale kunstenaars en dan wellicht ook regionale bands? Eerst de Waerdse Tempel maar eens redden.