Vier bands hebben de krachtmeting die de Popprijs HLMRMEER heet al moeten verlaten. Twee van de acht bands zijn rechtstreeks door de jury de finale in gepromoveerd (Twice the Same en K-NON) en twee bands hebben die plek te danken aan het publiek (Television's Most Popular Art Instructors respectievelijk Good Meat). Vanavond strijden die vier voor een publieksprijs en een juryprijs.

Met een naam als Television's Most Popular Art Instructors zou je eigenlijk al een jurypuntje in je zak mogen steken nog voor je een noot gespeeld hebt. Weet je het publiek goed op te jutten, dan kan je ook die discipline afvinken. Zonder schroom onderhoudt zanger Menzo Schrik onderonsjes met het publiek en vraagt ze nog eens mee te klappen. Respectvol ook: "bij zo'n wedstrijd zijn er geen verliezers, jullie (het publiek) zijn wat ons betreft de winnaar". Maar op de muziek is minder makkelijk pijl te trekken. Daar waar Bob Ross met een simpel spateltje toch altijd weer op een berglandschap uitkwam, is het spectrum van TMPAI breder. Penseelstreken schieten van reggae naar rock, van punk naar funk. Voor de jury een te bond palet?

Twice The Same
Deze jonge band uit Castricum drijft op frontman Ritchie Lee. Ritchie lijkt ADHD te hebben en stuitert over het podium, zwaait met de microfoonstandaard en speelt met de fotografen in de zaal. Er mag echter wel wat meer aandacht besteedt worden aan eenheid in de band, iwl het niet tot een one-man show met begeleiding ontwaarden. Het kersverse nummer You Don’t Want to Leave This Town In A Hearse eindigt in een minutenlange doordenderende groove. Ook dat is wel typerend voor de band: niet altijd is een duidelijke staart van de kop te herkennen.

K-NON
Deze rapper en de zijnen spelen een thuiswedstrijd. Hoofddorp represent. Aanvankelijk trapt hij af met met maten Yesper en DJ Next, later verschijnen ook met posse leden als Ekio op het podium. K-NON levert goed verstaanbare teksten op een juiste flow. Sidekick Yesper vult goed aan. Er heerst een enthousiaste wisselwerking tussen podium en publiek. Toch mist er iets, het is allemaal net te vlak. Het is de wijze waarop de heren de mengtafel uitkomen. Waarschijnlijk dus niet de rappers te verwijten, maar de stand van 'schuifjes en knopjes'. Als voor de laatste nummers een band zich tot de posse vormt is daarin wel een kentering merkbaar. De band volgt geen eigen route, maar levert een steady groove waarvoor eerder DJ Next verantwoordelijk was. Het wordt echter een totaal plaatje en maakt de performance prettig om te zien en te horen. K-NON: volgende keer de hele set met deze begeleiding.

Good Meat
Jonge jongens met een volwassen sound. Dat is op zich niet uniek, maar het blijft toch altijd verrassen als het beeld haaks op het geluid lijkt te staan. De jury uit later in haar verslag dat de zanger introvert is. Me dunkt. Als je de psychadelie laat vloeien en diepe, meeslepende uithalen op een zeer overtuigende manier weet te brengen, maar bovenal vergeleken mag worden met een Morisson reïncarnatie, dan mag dat. De  band en sich kan overigens wat meer charisma gebruiken. Maar zolang die afwezig is mag je desnoods als publiek je ogen sluiten en je mee later voeren op de alles meeslepende sound. Meer is dan ook eigenlijk niet nodig. Top.

Unaniem
Over de uitkomst van de avond kunnen we kort zijn. Met een totaal van 44 stemmen verkiest het publiek Good Meat als 'talent van de toekomst'. De jury voegt daar ook nog eens haar stem (en een tienvoud aan prijzengeld, 2500 euro) aan toe. Een gevarieerde avond met inderdaad veelbelovende toekomstmuziek.

Gezien: Popprijs HRLMRMEER (finale)
Duycker, Hoofddorp, 1 juli 2011