Afgelopen vrijdag was het Kafee van Kompleks in Heerhugowaard weer het toneel voor Akoestiek met twee akoestische acts. Na de editie met de bands The Treets en Encircle van januari was het deze keer de beurt aan het folkpoptrio Lucky Luke Strikes Back en de singer-songwriter Case Mayfield.

Akoestiek is inmiddels een begrip geworden in Heerhugowaard en omgeving. Lokale bands en singer-songwriters krijgen de kans om de set 'unplugged' te brengen op een kleine en intieme locatie. De huidige en voormalige programmeurs van de avonden hebben ook altijd een neus voor nieuw nationaal talent gehad. Zo speelde Lucky Fonz III al tijdens Akoestiek, ruim voordat hij de Grote Prijs van Nederland won en vaste gerd werd in De Wereld Draait Door. Een toen nog onbekende Awkward I heeft inmiddels een alom bejubeld album uit bij Excelsior Recordings uit en Fuck The Writer is een van de mensen achter de meest succesvolle cd van afgelopen jaar: die van De Staat. Het zou ons niets verbazen als er met de eerste act van deze avond hetzelfde gebeurt.

Spreekwoordelijke speld
Het is druk en rumoerig in het sfeervolle Kompleks als de Case Mayfield het spits afbijt, maar al snel kan je de spreekwoordelijke speld horen vallen. Case dwingt op een positieve manier respect af met zijn diepe teksten, verpakt in mooie en melodieuze nummers. Zijn mooie kraakheldere stem valt direct op, maar zijn virtuoze, maar altijd functionele gitaarspel nog het meest. We horen geen simpele akkoorden ter begeleiding, maar heerlijke licks, mooie loopjes en zo nu en dan gebruikt Case zijn Martin zelfs als percussie-instrument.

Dat de sympathieke Amsterdammer niet in topvorm is, door het eten van bedorven yoghurt is voor het publiek niet te merken, ook al is de set wat kort. De indruk die deze set achterlaat is echter groot. We hebben hier te maken met een aanstormend talent en de binnenkort uit te komen EP zou wel eens hoge ogen kunnen gooien.

Zelfverzekerd
Het is bijna niet te geloven dat Lucky Luke Strikes back nog geen half jaar eerder haar podiumdebuut beleefde in hetzelfde Kafee tijdens de jaarlijkse bandcompetitie Popmania. De band won deze prestigieuze prijs en al snel volgden overwinningen bij onder meer De Slag om Hoogwoud en Kunstbende Noord-Holland. Dat het trio veel speelt is te zien en te horen. Luke, Hans en Eva staan en zitten zelfverzekerd op het podium en de kleding is op een ongedwongen manier goed gematcht.

Op dezelfde ongedwongen manier gaat Luke om met het thuispubliek, dat wederom muisstil is. Het pianospel van Hans mengt op een mooie manier met het gitaarspel van Luke, waardoor er een stevige fundatie staat. Eva heeft daardoor alle vrijheid om prachtige melodieën uit haar viool te toveren en haar solo tijdens het laatste nummer is prachtig. Een kippenvelmoment. Van Luke's stem moet je houden; Het is op een Neil Young-manier mooi en zeer herkenbaar. De teksten zijn goed, de nummers staan en zijn pakkend. Ook van Lucky Luke Strikes Back verschijnt binnenkort een EP. De band gaat een spannende toekomst tegemoet.

Gezien: Akoestiek
Kompleks, Heerhugowaard, 26 februari 2010