De Bakkerij: (nooit meer) Zonderpodium

Huiskamerfestival als afsluiting van podiumloze periode

tekst: Tessa van den Brink - foto's: Jorinde Reijnierse ,

De Bakkerij is bijna terug: de kluswerkzaamheden in het nieuwe pand, voormalig Café Me Tante, zijn in volle gang, maar op de eerste zondag van juli worden de schuurmachines en de kwasten even neergelegd om te genieten van een middag ontspannen livemuziek op verschillende locaties in de omgeving in het kader van Zonderpodium.

Huiskamerfestival als afsluiting van podiumloze periode

Het concept Zonderpodium is uit nood geboren: bij gebrek aan een eigen podium heeft de Vereniging Vrienden van de Bakkerij een huiskamerfestival in het leven geroepen. Er zijn drie groepen, drie huiskamers en er wordt rondgefietst door Castricum om van de ene band naar de andere te komen. Telkens een nieuwe kamer, een nieuwe band, een nieuwe sfeer.

Deze eerste zondag van juli vindt het festival voor de derde keer plaats. Er wordt verzameld op het Bakkersplein, waar in de volle, brandende zon een akoestisch mini-optreden wordt verzorgd door de mannen van Het Brein Dat Kwam Uit De Ruimte. Even verderop wordt het schouwspel nieuwsgierig aangezien door enkele mensen die op de vroege middag op het terras zitten. 

Opsplitsen
Dan splitsen de groepen zich op. We gaan mee met groep 2, die enkele tientallen meters verderop een splinternieuw appartement aan het Bakkersplein bezoekt. Het is een vreemd idee om een optreden te bekijken op de exacte locatie van het vroegere pand van De Bakkerij. 

De eerste act van de middag is Kiki, die we kennen van Malle Pietje & De Bimbo’s. Ze treedt nu solo op en begeleidt zichzelf op gitaar. Kiki heeft een grote bek en voelt zich niet te beroerd deze open te trekken, zonder de angst om een noot niet te halen en mét de nodige zelfspot. Ze maakt er een leuke show van. Haar act is goed, maar helaas zijn haar teksten niet zo sterk. Daarom is het ’t vaak nét niet, en dat is jammer. Alleen tijdens haar laatste nummer, Ikvoelmezwaartotjeaangetrokken, lijkt ze volledig uit de verf te komen.

Bij de volgende stop zit Casper Adrien al op ons te wachten. Deze singer/songwriter staat in de kwartfinale van de Grote Prijs van Nederland en speelt vrolijke, folky gitaarpop met een vleugje Jason Mraz. Zonder van tevoren bedachte setlist speelt hij wat er in hem opkomt: luchtige liedjes op deze zonnige zondagmiddag. Tussen de nummers door maakt hij af en toe een praatje met zijn publiek. Als welkome afwisseling speelt hij één nummer samen met een meisje op mandoline.

Partytent
Bij de derde en laatste stop zien we heel wat anders dan een huiskamer: naast een kas op een grasveld aan de rand van Castricum staat een partytent, daaronder staat apparatuur in de schaduw. Een idyllischere plek voor melodieuze, dromerige popliedjes kun je je bijna niet voorstellen.

Een opvallende roodharige dame pakt de microfoon op en begint te zingen. Ook de rest van de band neemt hun plek in. Ming’s Pretty Heroes is begonnen. Net als Casper Adrien staat ook deze band in de kwartfinale van de Grote Prijs. Tijdens de show die volgt zit het publiek heerlijk weg te dommelen in de zon. Een prachtige afsluiter van een zomerse zondagmiddag… én van een podiumloze periode, aangezien De Bakkerij binnenkort daadwerkelijk de deuren opent.

Gezien: Zonderpodium
Castricum, 4 juli 2010